Teologia Tolkiena. Sumienie
Tolkien poprzez postać Faramira przedstawia podręcznikowy przykład dobrego, wcześniejszego rozpoznania sprawy przez sumienie i konsekwentnej wierności tej decyzji.
Polub nas na Facebooku!
Czym jest sumienie? Często mamy wizję, że jest to pewien “instynkt”, który podpowiada co jest dobre a co złe. W świecie Tolkienowskich utworów jest to bardzo mocno podkreślany temat – tutaj dobroć i zło moralne wiążą się z pięknem lub jego brakiem.
U Tolkiena sumienie nie jest tylko instynktem. W świetle teologii, tak jak to ujmuje także Katechizm Kościoła Katolickiego, sumienie moralne jest sądem rozumu. Przykład złego i dobrego użycia rozumu w celu dokonania wyboru zgodnie z sumieniem w celu ulegnięcia lub nie pokusie, to dwaj synowie Denethora – Boromir i Faramir, którzy stają przed możliwością zagarnięcia Pierścienia. Wiemy, że Boromir tej pokusie ulega. Kiedy dowiaduje się o tym Faramir, dzięki swojemu wykształceniu, trafnie ocenia, że nie można do dobrego celu dążyć środkami, które same w sobie są złe, grzeszne.
Faramir jest podręcznikowym przykładem dobrego, wcześniejszego rozpoznania sprawy przez sumienie i pozostania wiernym decyzji sumienia.
Posłuchaj drugiego odcinka „Teologii Tolkiena”:
