W naszym domu tego problemu nie ma, bo piłką interesujemy się oboje minimalnie i oglądamy tylko najciekawsze mecze, oboje też znamy reguły tej gry. Generalnie – nie trzeba mi tłumaczyć, którzy to nasi. Pomyślałam sobie jednak przy tej okazji o szerszym zagadnieniu spędzania czasu i wspólnych zainteresowań w małżeństwie – czy to naprawdę takie ważne, żeby mieć, jak to się mówi, „wspólne pasje”.
Rzeczywiście – znam trochę par, które każdą chwilę wolną poświęcają na robienie czegoś razem – wędrówki, żeglowanie, kolekcjonowanie minerałów albo siedzenie w bibliotekach uniwersyteckich. Zdecydowanie układ taki ułatwia planowanie urlopów czy weekendów, dostarcza mnóstwo tematów do rozmów i potencjalnie bardzo zbliża. Pewnym zagrożeniem jest tylko wzajemny przesyt i współzawodnictwo, jeżeli oboje działają dokładnie na tym samym polu (widziałam takie sytuacje – kto wygra regaty, kto pierwszy napisze doktorat…).
Dlatego upieram się, że jednak lepiej się przemęczyć. Obejrzeć film niekoniecznie ulubionego gatunku albo nie przymierzając – mecz piłki nożnej, ale razem. Spędzić chwilę nominalnie wspólnego życia, próbując lepiej poznać i lepiej zrozumieć tego kochanego przecież człowieka.
Na drugim biegunie mamy pary spędzające czas na zupełnie osobnych aktywnościach i z zasady nieuczestniczące w zainteresowaniach drugiej strony – przysłowiowy mąż-kibic i jego śmiertelnie znudzona futbolem żona, która tylko czeka na mecz, żeby czmychnąć z domu. Żona ogrodniczka i mąż rowerzysta, który najchętniej przerobiłby ogródek na bike park. Żona biegaczka i mąż filatelista – i tak dalej. Takich znajomych też mamy, i wcale nie są to kiepskie związki – spędzenie czasu osobno bywa ożywcze, człowiek wraca wypoczęty, z nową perspektywą i ogólnie życzliwiej nastawiony. Istnieje jednakowoż ryzyko stopniowej utraty kontaktu i porozumienia, czasem można wręcz przeoczyć narastający kryzys – bo oboje zajęci, każdy ze swoimi znajomymi. Albo – całkiem już kiepsko – można się wzajemnie znielubić, jeśli jedna strona uparcie lekceważy albo wyśmiewa upodobania drugiej.
Dlatego upieram się, że jednak lepiej się przemęczyć i pojechać z ukochanym na ten turniej łuczniczy, zapytać o najnowszy nabytek w kolekcji komiksów, wybrać się chociaż raz na Pyrkon. A w mniejszej skali – obejrzeć film niekoniecznie ulubionego gatunku albo nie przymierzając – mecz piłki nożnej, ale razem. Spędzić chwilę nominalnie wspólnego życia rzeczywiście razem, próbując lepiej poznać i lepiej zrozumieć tego kochanego przecież człowieka. Coś w tym musi być, skoro dla niego to takie fascynujące.
Przeczytaj również
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Prezent na Komunię. Co kupić dziecku komunijnemu?
-
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
-
„Wybrali skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. To były pierwsze słowa Benedykta XVI
-
„Nie było żadnej nadziei”. 81. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim
-
Sprawdź, kiedy relikwie Ulmów będą w twojej diecezji [TERMINARZ]
-
To z Rosji zakłócano sygnał Radia Maryja. KRRiT wskazuje na celowe działania
-
TVN zapłacił karę za reportaż o Janie Pawle II. To ponad pół miliona złotych
-
Modlitwa wiernych na ślub
-
Ks. Michał Rapacz. “Niewygodny” kapłan, dla którego liczyła się tylko Prawda
-
Jak czytać psalmy? Wskazówki
-
Ks. Pawlukiewicz i „Pan Parkinson”. Z chorobą zmagał się w pokorze
-
Były rzecznik archidiecezji białostockiej ukarany. Jest komunikat kurii
-
Aborcja wraca do Sejmu
-
„Jesteśmy szczęśliwi, że Pan Bóg podarował nam Olę”
P.S. Pozycja spalona to sytuacja, gdy podczas podania piłkarz danej drużyny znajduje się na stronie boiska należącej do drużyny przeciwnej i jest bliżej linii bramkowej drużyny przeciwnej niż piłka oraz bliżej niż przedostatni zawodnik drużyny przeciwnej i ma wpływ na przebieg akcji. Proste.
