„Ten film wiele między nami wyjaśni”
„Mam wrażenie, że ten film między nami sporo wyjaśni. Dzisiaj chciałbym przed Wami tak otworzyć serce na oścież” – mówi na początku filmu „Dlaczego to robię” Tomasz Samołyk i zaprasza widzów vloga w podróż, pokazującą jego pracę na co dzień.
W odcinku Samołyk pokazuje, jak przez kolejne 7 dni odwiedza kolejnych gości do cyklu wywiadów „Ludzie Boga”, głosi w różnych miejscach swoje świadectwo nawrócenia i spotyka się ze swoimi patronami. To są ludzie, dzięki którym mam chleb i lubię sobie czasami, jak robię śniadanie, przypominać, że to jest chleb, który dali mi ci ludzie. To są ludzie, którzy finansują moją benzynę – bo przejechałem przez ten tydzień jakieś 1500 km – i ten sprzęt i subskrypcje programów i naprawy tego sprzętu. Oni są wreszcie moimi współpracownikami – mówi o wspierających go patronach.
„To nie jest opowieść o mnie, tylko o Nim”
Opowiada także, że od kilku miesięcy w czasie różnych spotkań w różnych miejscach dzieli się w swoim świadectwem nawrócenia. Ta historia nie jest o mojej działalności. To w ogóle nie jest opowieść o mnie. To opowieść o Jezusie. Owszem, ona zaczyna się najpierw od przedstawienia tego, że realizacja mojego pomysłu na życie – mówiąc delikatnie – nie wypaliła. Prawie 20 lat życia w nieczystości, ciemności, osamotnieniu, w nałogach, w poczuciu klęski. Finalnie, na ostatecznym etapie, zapragnąłem przestać żyć dalej. Ale potem, po tej mojej historii, moich pomysłach, nadeszła Jego historia – mówi.
Tomasz Samołyk wyjaśnia także, dlaczego jego świadectwo nawrócenia można usłyszeć tylko w czasie spotkań na żywo, a nie także w formie nagrania na vlogu. Nie nagrywam tego głównie z tego powodu, że to jest historia, która, w której są inne osoby niż ja. Ja sobie ze swoją przeszłością poradziłem, natomiast nie mam pewności, że wszystkie osoby są z tym pogodzone i nie chciałbym po prostu nikogo skrzywdzić, zachować się w jakiś sposób egoistycznie – tłumaczy.
Poza tym po tych spotkaniach zawsze mam kilka albo kilkanaście, czasem kilkadziesiąt spotkań naprawdę druzgocących. Są osoby, które podchodzą do mnie i mówią, że opowiedziałem ich historię życia. To są często dorosłe osoby, które podchodzą do mnie z trzęsącymi się rękami z płaczem i po raz pierwszy mówią te wszystkie ciężkie i trudne rzeczy, tajemnice, jakie trzymali w sobie przez niemalże całe życie – w obawie przed tym, że ktoś tego nie zrozumie, skrzywdzi je jeszcze raz. Ja to doskonale rozumiem. To są historie o potwornej samotności i wstydzie, w jakim te osoby żyły. I te spotkania, to świadectwo robię dla Niego, ale też dla nich, bo widzę w ich oczach to, czego ja potrzebowałem w tej swojej największej ciemności: nadzieję, że pierwszy raz mogę powiedzieć o tym wszystkim komuś, kto mnie zrozumie – opowiada Tomasz Samołyk.
Przeczytaj również
-
Modlitwa wiernych na ślub
-
Ks. Michał Rapacz. “Niewygodny” kapłan, dla którego liczyła się tylko Prawda
-
Jak czytać psalmy? Wskazówki
-
Dlaczego czcimy relikwie?
-
Ks. Pawlukiewicz i „Pan Parkinson”. Z chorobą zmagał się w pokorze
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Były rzecznik archidiecezji białostockiej ukarany. Jest komunikat kurii
-
Aborcja wraca do Sejmu
-
„Jesteśmy szczęśliwi, że Pan Bóg podarował nam Olę”
-
Ołtarze na Boże Ciało. Dlaczego są cztery?
-
Akty: wiary, nadziei, miłości i żalu. Warto się nimi modlić!
-
Wyjątkowe wydarzenie w więzieniu. Abp Galbas udzielił osadzonemu bierzmowania
-
Noworodek w oknie życia w Nowym Sączu. Chłopczyk miał kilka godzin
-
Kard. Nycz: człowiek czasami stawia samego siebie w miejscu Boga
-
Krzysztof Ziemiec: Czy Jan Paweł II spotykał się z hejtem w czasie pontyfikatu?
„Chcę dawać nadzieję, że On żyje i jest z nami cały czas”
Pokazując kolejne codzienne wyzwania i zadania Tomasz Samołyk dzieli się tym, „dlaczego to robi” – z jakiego powodu chce pokonywać te setki kilometrów, mierzyć się z trudnościami, walczyć ze swoim stresem i lękiem.
Chciałbym składać świadectwo, że budowanie jedności jest przekraczające. Że spotkanie się z drugim człowiekiem, który ma świat poukładany zupełnie inaczej niż my, jest trudne. I dobrze, że jest trudne, bo to jest dla Niego, dla Jezusa. Nie mówię tego, żeby wzbudzać litość. Nie dzieje mi się żadna krzywda. Ja chciałbym powiedzieć, że dla Niego po prostu warto, dla Niego strasznie chcę to robić. I dla Jego Kościoła. Gdyby nie On, to ja… – mówi wyraźnie wzruszony Tomasz Samołyk. Chcę dawać nadzieję, że On żyje, że On uzdrawia. I że jest z nami cały czas – wyznaje.
