W imię Ojca - hasło tegorocznego spotkania na Polach Lednickich skłoniło nas do tego, by zapytać uczestników o ich ojców, o pierwsze wspomnienia, "filmowe klatki" z dzieciństwa zachowane w pamięci i w sercu. A jakie są Wasze pierwsze wspomnienia?
To powiedzieli nam uczestnicy Lednicy 2000. A jakie są Wasze pierwsze wspomnienia?
W trakcie spotkania na Polach Lednickich rozmawialiśmy z biskupem Grzegorzem Rysiem i ojcem Janem Górą OP o tym, jak wspominają swoich ojców. Ojciec Jan Góra OP powiedział "Nie zdążyłem mu podziękować za to, co mi dał". Biskup Grzegorz Ryś: "W przeciętności codziennego życia rodziny jest to, co najlepsze".
bp Grzegorz Ryś: “I mnie i mojemu bratu ojciec zaimponował, kiedy już w bardzo dorosłym wieku robił studia. Myśmy byli wtedy w liceum obydwaj i tata się nie wstydził zapytać jak takie, czy inne zadanie z matematyki się rozwiązuje. To w niczym nie przeszkadzało, wręcz pomagało jeśli chodzi o autorytet.”
O. Jan Góra: “Rodzicom nie zdążyłem podziękować za to co mi dali. Ani ojcu, ani matce. Najgorsze jest to, że nie miałem dla nich słowa wdzięczności o tym, co robię. Uważałem, że to ich nie interesuje, że to nie potrzeba. Niestety nikt mnie tego nie nauczył. Nikt mi nie powiedział o wdzięczności dla rodziców. Mam kaca, spowiadam się z tego. To jest mój błąd, który teraz widzę, kiedy sam ojcuję wielu.”
bp Grzegorz Ryś: “Kiedyś takie zdanie biskupa Świerzawskiego przeczytałem o Michale Giedroyciu, że to jest wysoka miara zwyczajności. Ja myślę, że coś z tego jest w moim domu. Ktoś powie “zupełnie przeciętna rodzina”. No i dobrze! Właśnie w tej przeciętności wszystko jest takie ciepłe, normalne, proste. Myślę, że to jest to, co zawdzięczam tacie i mamie równocześnie.”
Komentarze