WIARA

„Tato, dlaczego oni mają takie smutne miny?” – któregoś razu zapytał mój pięcioletni syn, wskazując palcem na postaci świętych umieszczone na ołtarzu kościoła Dominikanów w Krakowie. Jak tu być radosnym wyznawcą Chrystusa, skoro nawet ci, którzy przebywają z Nim w raju, porażają kilkulatka smutkiem?

W młodych ludziach jest wielka potrzeba Pana Boga, tylko świat stara się to wykrzywić. Dlatego coraz więcej osób przychodzi na msze akademickie. Tu spotykają ludzi, którzy myślą podobnie jak oni, tu czują się swobodnie i dobrze.

Gdyby zebrać wszystkie głupstwa, fakty, statystyki i opinie na temat polskiego Kościoła, wyszłaby absurdalna mieszanka, niemająca logicznej spójności (nawet gdybyśmy pominęli głupstwa). Nie moją rolą jest zgłębianie socjo czy psychologicznych powodów odejść czy raczej zaniechania chodzenia – bo o to chodzi w większości przypadków – do kościoła.

Co znaczy Niepokalane Poczęcie, dlaczego Kościół ogłosił taki dogmat i co wspólnego z tym ma koniec świata, tłumaczy brat Piotr Owczarz, kapucyn, w rozmowie z Judytą Syrek i Martą Arbatowską.

Zachęcamy do przeżycia trzech piątków adwentowych z Janem Pawłem II. Adwent był okresem wyjątkowym dla Ojca Świętego – zdradził abp. Mieczysław Mokrzycki, osobisty sekretarz Jana Pawła II i przyjaciel. Przeżywał go poszcząc i odbywając raz w tygodniu, właśnie co piątek, rekolekcje głoszone przez ojca Raniero Cantalamessę.

Posłuchaj trzech części rozmowy z Robertem Friedrichem „o rzeczach, o których się już na świecie nie mówi”.

Masz prawo! Masz prawo do satysfakcji, gdy masz rację. Do zadośćuczynienia, gdy doznasz krzywdy. Masz prawo wkurzyć się, kiedy ktoś nadepnie ci na odcisk. No masz do tego prawo! Ale. Masz też prawo do zawieszenia tych praw. Albo z nich rezygnacji. Adwent to czas przygotowania na dar – a daru nie przyjmiesz, jeśli ręce i myśli będziesz miał zajęte jak zwykle. Codziennie znajdziecie u nas nowy powód, dlaczego warto zostać z pustymi.

Adam Szustak OP zaprasza na internetowe rekolekcje adwentowe: „Nieważne, czy jesteś wierzący, czy niewierzący, czy chce Ci się słuchać, czy Ci się nie chce. Spróbuj sobie dać chociaż odrobinę szansy na to, żeby przyszedł do Ciebie Najlepszy Złodziej Świata.”

Zgubiliśmy się! – powiedziałem, kiedy omijając korek, pomyliłem drogę. Mój pasażer w odpowiedzi wzniósł ręce do nieba i rzekł: „święty Antoni, pomóż nam znaleźć drogę”. Spojrzał na mnie i dodał: „o ile ty w ogóle możesz coś zdziałać w tym jezuickim samochodzie”. Te słowa wciąż we mnie pracują.

Pracuje w mediach, bo wszyscy wokół mówili, że ma do tego talent. Dołożyła pracowitość. Kiedy miała przeskoczyć kolejny szczebelek na ścieżce kariery – dramatycznie zabrakło pewności siebie. Deficyt znikał po lampce wina. Potem po dwóch, trzech, kilku, kto by tam liczył. O spotkaniu, które przerwało ten ciąg opowiada Marta, dziennikarka, lat 32.