Peter Seewald: Czy Papa Emeritus boi się śmierci, a przynajmniej umierania?
Benedykt XVI: W pewnej mierze tak. Po pierwsze, chodzi o obawę, że będzie się ciężarem dla ludzi spowodowanym dłuższym czasem upośledzenia. To uważam za bardzo zasmucające. Mój ojciec też zawsze się tego obawiał, ale zostało mu to oszczędzone. Z drugiej strony, przy całej ufności, jaką żywię, że dobry Bóg mnie nie odrzuci, im bliżej jestem Jego oblicza, tym bardziej zdaję sobie sprawę, jak wiele popełniłem błędów. Tym samym przygniata mnie ciężar winy, chociaż nie tracę fundamentalnej nadziei.
Coś bliżej, jeśli można, na ten temat?
No cóż, że nie zawsze potraktowało się człowieka odpowiednio, nie zawsze sprawiedliwie. Jest tyle drobiazgów, szczegółów, niezbyt znaczących spraw, dzięki Bogu, ale właśnie o nich trzeba powiedzieć, że można było i należało lepiej je wykonać. Nie stanęło się na wysokości zadania.
Pierwsze słowa przed obliczem Wszechmogącego?
Poproszę, żeby okazał wyrozumienie dla mojej mizerności.
Wierzący ufają, że „życie wieczne” jest spełnieniem.
Jak najbardziej! Jest się rzeczywiście w domu.
Przeczytaj również
-
„Wybrali skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. To były pierwsze słowa Benedykta XVI
-
Czy abp Gänswein będzie nuncjuszem na Litwie? Zaskakujące doniesienia
-
Papież poinformował o spisku w Watykanie. Odkryto go w czasie pontyfikatu Benedykta XVI
-
Franciszek wspomina Benedykta XVI: nigdy nie odebrał mi swojego poparcia
-
Trzy myśli papieży o spowiedzi
-
Wkrótce ukaże się nowa książka papieża Franciszka. Będzie opowiadać o relacjach z Benedyktem XVI
-
Najpiękniejsze cytaty Benedykta XVI
-
Abp Gänswein: potomni będą mówić o „Benedykcie Wielkim”
-
„Kard. Pell i papież Benedykt byli wzorcami prawdziwej wiary”
-
Abp Gänswein: Benedykt XVI zrzekł się urzędu z miłości do Boga i Kościoła
-
„Benedykcie, wierny przyjacielu Oblubieńca…”. Tak papież żegnał papieża
-
Były sekretarz Benedykta XVI: „pozostawił nam piękny przykład życia pełnego świętości”
-
Modlitwa w Watykanie w pierwszą rocznicę śmierci Benedykta XVI
-
Krad. Parolin: dziedzictwo Benedykta XVI jest żywe i przynosi owoce na drodze Kościoła
-
„Trzymajmy się Boga” to główne przesłanie Benedykta XVI
Czego się więc spodziewać?
Ujmijmy to w pewnych aspektach. Pierwszy – bardziej teologiczny. Wielką pociechą, a także wspaniałą myślą jest to, o czym wspomniał św. Augustyn. Interpretując słowa psalmu: „szukajcie zawsze Jego oblicza”, odnosi on owo „zawsze” do wieczności. Bóg jest tak wielki, że nigdy Go nie ogarniemy, bo wciąż jest nowy. Istnieje nieustający, nieskończony bieg ciągłego odkrywania i radości. Takie sprawy nurtują teologicznie wnętrze człowieka. Jednocześnie występuje zupełnie ludzki aspekt. Cieszę się, że znowu zobaczę moich rodziców, rodzeństwo, przyjaciół, i wyobrażam sobie, że będzie tak samo wspaniale, jak było u nas w domu.
Cieszę się, że znowu zobaczę moich rodziców, rodzeństwo, przyjaciół, i wyobrażam sobie, że będzie tak samo wspaniale, jak było u nas w domu.
Eschatologia, nauka o „rzeczach ostatecznych” – śmierci, czyśćcu, początku nowego świata – to jeden z podstawowych tematów podejmowanych przez Ojca badań teologicznych, ukoronowanych napisaniem najlepiej opracowanej książki. Tak brzmi własna ocena. Czy obecnie, kiedy samemu stanęło się przed pytaniami eschatologicznymi, można czerpać profity z dorobku własnej teologii?
Owszem. Właśnie przemyślenia o ogniu czyśćcowym, o mierze boleści, jaka się z nim wiąże, a także o wspólnotowym charakterze szczęśliwości, o tym, że zanurzymy się, jak to się mówi, w oceanie radości i miłości, są dla mnie bardzo ważne.
Czy „oświecony” to dobre określenie Ojca osoby?
Nie! (uśmiech) W żadnym wypadku!
Czy obok świętości oświecenie nie jest zdefiniowanym celem życia chrześcijańsko-katolickiego?
Cóż, pojęcie „oświecony” ma w sobie coś elitarnego. Jestem zupełnie normalnym chrześcijaninem. Oczywiście chodzi o to, żeby rozpoznać prawdę, która jest światłem. Siłą wiary oświecony jest także prosty człowiek, ponieważ widzi to, czego nie dostrzegają inni, którzy nie są jeszcze tak rozumni. W tym sensie wiara jest oświeceniem. Grecy nazwali chrzest photismós, oświeceniem, przyjściem do światła, staniem się widzącym. Otwierają mi się oczy. Postrzegam zupełnie inny wymiar, którego nie rejestruję oczyma ciała, a który dostrzegam również i cieleśnie, a to w tym sensie, że poznaję, iż w tych pięknych drzewach widzę coś więcej niż tylko drzewa.
Fragment książki „Ostatnie rozmowy” Petera Seewalda i Benedykta XVI
