Życie na własny rachunek
Kiedy tak myślę o Maryi, to mam przed oczami tę scenę, kiedy okazało się, że dwunastoletni Pan Jezus zgubił się w drodze powrotnej z corocznej pielgrzymki do Jerozolimy. Tak przynajmniej się wydawało Maryi i Józefowi, kiedy się spostrzegli, że Go nie ma w gronie powracających pielgrzymów.
Wygląda jednak na to, że Pan Jezus nie tyle zgubił się w tłumie, ile bardziej zupełnie świadomie został w Jerozolimie, skoro: odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania.
Jego obecność w świątyni nie była więc przypadkowa, zwłaszcza jeśli zwrócimy też uwagę na to, że wszyscy, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.
Tak na marginesie, zupełnie naturalnym i oczywistym wydaje się, że Maryja z Józefem najpierw szukali Jezusa w najbliższym otoczeniu razem pielgrzymujących krewnych i znajomych, a znalezienie Go w świątyni było dla nich sporym zaskoczeniem. Nam też Pan Jezus nie raz gubi się z oczu i z życia. My jednak nie musimy powtarzać tej samej, co Maryja z Józefem, logiki odszukiwania Pana Jezusa. My to już powinniśmy wiedzieć, że najpewniej to Pana Jezusa można odnaleźć w świątyni, niekoniecznie w tłumie, wśród krewnych i znajomych.
Przeczytaj również
-
„Po górach dolinach, rozlega się dzwon…” Ta pieśń pachnie majem! [WIDEO]
-
Abp Wojda na Jasnej Górze: nie gódźmy się, aby zło niszczyło naszą wiarę
-
Najnowszy film o Maryi wchodzi do polskich kin. Reżyser zdradza: „Łamiemy stereotypy”
-
Święto Kobiet u Najpiękniejszej z Niewiast. Bądź 8 marca na Jasnej Górze!
-
Kibice w piękny sposób oddali cześć Matce Bożej. Rozwiesili gigantyczny transparent [ZOBACZ]
-
Na strychu kościoła odnaleźli nieznany obraz. „Wybitnej jakości dzieło”
-
Maryja nie obawia się osądów. I wychodzi na spotkanie
-
Parlamentarzyści pielgrzymowali na Jasną Górę. „Każdy polityk powinien zadać sobie to pytanie”
-
Powstaje ogromny pomnik Matki Bożej. Stanie niedaleko Torunia
-
Jutro Święto – Bożej Rodzicielki Maryi
-
O czym pisał św. Łukasz? Ciekawostki o fragmencie Ewangelii czytanej przy wigilijnym stole
-
71. cud za wstawiennictwem Matki Bożej w Lourdes oficjalnie uznany przez Kościół
-
Strażak daje kwiaty i salutuje Niepokalanej. Zobacz nagranie!
-
Dla zabieganych, zapracowanych i przebodźcowanych kobiet. Innowacyjny „Dziennik maryjny” s. Anny Marii Pudełko
-
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Kiedy Go w końcu znaleźli, Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie.
Maryja robi Jezusowi wymówkę, zdziwiona, zaskoczona i pewno dotknięta Jego zachowaniem. Słychać jednak w tej wymówce zdrowe macierzyństwo, stanowcze i łagodne.
On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? Zwykliśmy w tej odpowiedzi wiedzieć swoiste rozczarowanie, zawiedzenie Pana Jezusa swoimi Rodzicami, skoro nie wyczuli, nie zorientowali się, gdzie powinien być, i gdzie jest Jego właściwe miejsce.
Popatrzmy na tę odpowiedź z nieco innej strony. Może warto w tej odpowiedzi zobaczyć i taką informację, podpowiedź, że oto przychodzi, a może już przyszedł, czas na samodzielność, na wyjście poza matczyną i ojcowską opiekuńczość, na życie na własny rachunek. Maryja milcząco akceptuje tę odpowiedź.
Jedną chyba z większych rodzicielskich trudności jest akceptacja wychodzenia dzieci poza krąg ich rodzicielskiej opiekuńczości, samodzielności decyzji swoich dzieci, podejmowanych na ich własną odpowiedzialność.
Tę trudność świetnie ilustruje łączność komórkowa rodziców i dzieci. Jadące na „zieloną szkołę” nie zdążą dojechać do celu, a już rozdzwaniają się ich komórki z zatroskanym pytaniem rodziców o to, czy i jak dojechały.
W czasach, kiedy mniej więcej w tym samym wieku, ja jeździłem na kolonie ze Śląska nad morze, moi rodzice musieli na informację o moim samopoczuciu poczekać kilka dni, dopóki nie dotarła do nich pierwsza kartka pocztowa.
Tak sobie myślę, że ta stała rodzicielko-pociechowa łączność komórkowa, którą słychać na każdej szkolnej przerwie, z jednej strony rozbudza nadmierną rodzicielską opiekuńczość, a z drugiej odzwyczaja od samodzielności i odpowiedzialności za postępowanie. Z trzeciej strony prowokuje rodzicielskie niedowierzanie i potrzebę przesadnej kontroli, a z czwartej, wywołuje dziecięcą pokusę kamuflażu, tajemnicy, ukrywania.
W tej milczącej akceptacji nie do końca zrozumianej odpowiedzi dorastającego Pana Jezusa widzę ilustrację z trudem przychodzącej rodzicielskiej zgody na dorosłość i samodzielność dzieci, a jednocześnie podpowiedź, jak godzić się na dorosłość dzieci, nawet jeśli konsekwencje tej dorosłości przyniosą ból i łzy.
