Spośród wielu dobrych cech kobiecych na pierwszym miejscu stawiam możliwość dawania życia. Ale kobiecość to także umiejętność zadbania o ludzi, którzy są w naszym otoczeniu. Jeżeli gdzieś odbywa się jakieś spotkanie, kobieta zawsze postara się, żeby była kawa, czy coś do zjedzenia, bo kobieta jest także tą która karmi.
Kobieta zawsze próbuje stworzyć dom. Lubi być idealistką czyli raczej widzi dobro niż to co złe. My kobiety potrafimy też przechodzić z takich działań charytatywnych do działań dobrych dla siebie. Kiedy trzeba komuś pomóc, pomagamy, ale nie możemy też zapominać o sobie.
Ostatnio zobaczyłam, że w środowisku kobiet wierzących panuje taka niby pokora. Przejawia się w powiedzeniu: Panie Boże, jakiegoś mnie stworzył, takiego mnie masz. Po rozmowie z koleżanką doszłyśmy do wniosku, że tak nie powinno być. Taka postawa nie jest dobra. I tak naprawdę w tym powiedzeniu kryją się pycha i lenistwo ukryte pod płaszczykiem pokory.
Pycha, bo kryje się za tym myślenie, że jestem lepsza ponieważ głęboko wierzę, jestem w Kościele. Pan Bóg mnie kocha, więc nic nie muszę robić. A to nieprawda. Święta Hildegarda mówiła, że nasze ciało mamy na wypożyczenie i musimy je oddać, musimy się z tego rozliczyć. Jeśli więc ktoś dostał piękne, zdrowe ciało to dobrze, żeby robił wszystko, żeby takie je oddać. Wiadomo, że lata robią swoje, ale uważam, że szczególnie kobieta – zresztą to dotyczy i mężczyzn – nie powinna siebie zwolnić z tego, aby dbać o ciało. Potrzeba jednak dużej mądrości i zdrowego rozsądku, żeby nie stać się niewolnikiem ciała. Dbanie o piękno to pewna harmonia.
W tym wszystkim musimy pamiętać, że jesteśmy stworzone do relacji, do bycia z innymi, do budowania. W dzisiejszych czasach, kiedy jest nacisk, żeby stać się trochę taką materią: musisz być piękna, wysportowana, świetnie zrobiona, trzeba uważać, żeby nie zapomnieć, że to wszystko jest ważne, ale ważniejsze jest bycie dla drugiego człowieka. Pamiętajmy, że kobieta jest stworzona do budowania relacji. Kobieta została stworzona, żeby służyć mężczyźnie. Nie w takim znaczeniu by być służącą, ale by mu pokazać, że został stworzony na podobieństwo Boga, by mu pokazać najpiękniejsze rzeczy. Dlatego kobieta sama musi w sobie odkryć, że jest słońcem, które rozświetla ciemności.
