Kiedy człowiek dostaje od Redakcji pytanie „Jak wychować dzisiaj dziewczynki?”, to w pierwszym odruchu ma ochotę zmierzyć się z doktoratem z prawa administracyjnego, byleby tylko nie odpowiadać. Najchętniej powiedziałabym – „Konia z rzędem temu, kto wie!”. Dom na skale Lubię baumanowskie określenie płynnej rzeczywistości. Czasem mam wrażenie, że każdy, kto próbuje ogarnąć dzisiejszy świat, zachowuje […]

Miało nas tam nie być. Wojtek w sobotę grał jeszcze koncert w Zakopanem, a ja z dzieciakami miałam być na weekendzie formacyjnym dla kolejnej grupy Baranków* 100 km na północ od Wrocławia. A tymczasem w czwartek w nocy spadł na nas mały Armageddon chorobowy. Jakieś podejrzane katary męczyły nasze przedszkolaki od ponad tygodnia, ale zamiast […]

Zabrałam dzieci ze szkoły katolickiej Zwykle o tej porze roku walczę z pokusą, aby nie napisać tekstu zatytułowanego „Dlaczego zabrałam dzieci ze szkoły katolickiej”. Nie robię tego, bo – poza chwytliwym clickbaitem – nie byłoby w tym tekście niczego szokującego ani rozczarowującego. Wręcz przeciwnie – katolicka szkoła, do której chodziły nasze dzieciaki, była naprawdę świetna […]

To miejsce – Laski przyszło do mnie samo. Nie szukałam go tak, jak reporter, który szuka gorącego tematu. Nie zabiegałam o nie tak, jak historyk, który chce poznać ślady przeszłości. Chciałam odkryć Matkę Czacką, a tymczasem to Laski odkryły się przede mną same. Wszystko zaczęło się 11 lipca. Byliśmy akurat w Puszczy Kampinoskiej i poprosiłam […]

Łatwiej powiedzieć „Poczytaj Anselma Grüna”, niż samej opisać jak to jest, kiedy na dnie cierpienia spotyka się Ukrzyżowanego, który nie przychodzi z tanim pocieszeniem, ale z Obecnością. Noc Kościoła odsłoniła noc, w której było pogrążone moje serce – schowane, zdystansowane, chłodne, wciąż kalkulujące wizerunkowe zyski i straty, głoszące ostrożnie, jakby zza kotary. Czego potrzeba, żeby […]

Atmosfera wiary Istnieje coś takiego jak atmosfera modlitwy. Długo sądziłam, że troszczenie się o nią jest przejawem niedojrzałości duchowej, że modlitwa ma być co do zasady stała, a wszelkie odczucia, jakie w nas wywołuje, nie powinny nas nadto interesować, słowem: jak jest dobrze i miło – modlimy się, a jak się chce ziewać, a nadto […]

Nie dosypiają, nie dojadają, śpią pod kocami na mało wygodnych łóżkach, które w przypływie szaleństwa zamieniają na zwykłą podłogę, wegetarianki, zaprawione w postach i noszące w kółko te same ciuchy. Matki wielodzietne, które wciąż przyjmują pod swój dach nowe dzieci. A kiedy się je prosi o otoczenie opieką kolejnej ludzkiej nędzy, odpowiadają zwyczajnie „Czy można […]

Wczoraj, wczesnym popołudniem, zakończyły się uroczystości pogrzebowe śp. ks. Stanisława Orzechowskiego – legendarnego wrocławskiego Orzecha. Trudno opisać, co działo się w moim mieście przez te ostatnie kilka dni. Myślę, że trzeba napisać najprościej – żegnaliśmy Świętego. Od dnia jego śmierci (19.05) trwały nieustanne modlitwy, czuwania, adoracje, a przede wszystkim odprawiono wiele Mszy świętych w jego […]

Kończę dzisiaj cykl „Kobieta czyta Prymasa”. Kluczem do całego projektu była chęć ukazania aktualności nauczania Prymasa Tysiąclecia. Choć od tylu miesięcy „siedzę” w jego tekstach, to wciąż zdarza mi się przecierać oczy ze zdumienia… Coraz bardziej dochodzę do wniosku, że tak jak Amerykanie mieli swojego abp Sheena, tak my mieliśmy Kardynała Stefana Wyszyńskiego – człowieka, […]

„Chrystus Pan nie ukazuje się uczniom w postaci Zmartwychwstałego Zwycięzcy. Nie podkreśla swej niezwykłej wielkości (…). Nic z tego w Nim nie ma! Jest zwykły i codzienny, wchodzi w ludzkie sprawy na ludzką modłę. (…) Chrystus umie cieszyć się małymi radościami ludzkimi, wszystkim, co ludzi cieszy i sprawia im radość. Wchodzi w ich małe sprawy, […]

„To nie ma prawa się udać” – pomyślałam, kiedy skończyłam czytać „Miriam” – najnowszą książkę o. Adama Szustaka. Nie ma szans, żebym zdołała opisać wszystko to, co wydarzyło się we mnie podczas tej lektury. Jak opisać takie bogactwo? Jak nie skrzywdzić tak osobistej i wyjątkowej książki swoimi niepotrzebnymi dywagacjami? Prawdę mówiąc – nie wiem. Kiedy […]

Wasze dzieci są waszymi, ale są wzięte z Bożego… Temu co jest z Bożego, trzeba dać Boże. Trzeba im dać wiarę, miłość ku Bogu i nadzieję. Macie w miłości przekazać waszym dzieciom radość, którą posiadacie. Może niejedno z Was nie ma nic do zapisania swym dzieciom w dziedzictwie, ale może „zapisać” swą żywą wiarę, gorącą […]