Nasze projekty

Nie żyje ks. Piotr Pawlukiewicz

Dziś w nocy zmarł ks. Piotr Pawlukiewicz, kapłan archidiecezji Warszawskiej, ceniony kaznodzieja i rekolekcjonista związany z kościołem akademickim św. Anny. Miał 60 lat.

W ostatnich latach ciężko chorował, lecz mimo to w miarę możliwości był do końca był aktywny duszpastersko. Jego pogrzeb ma odbyć się 25 marca o godz. 11 w kościele pw. Narodzenia NMP w Warszawie. Uroczystość będzie transmitowana na żywo przez archidiecezję warszawska na YouTube. 

O jego śmierci poinformował na Twitterze ks. Przemysław Śliwiński, rzecznik archidiecezji warszawskiej.

Ks. Piotr Pawlukiewicz urodził się w Warszawie 10 kwietnia 1960 r. Studiował teologię pastoralną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, homiletykę w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i retorykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1985 ukończył Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął 2 czerwca 1985. Przez dwa lata pracował jako wikariusz w parafii pw. św. Wincentego a Paulo w Otwocku. W latach 1996-1998 był redaktorem naczelnym Radia Józef w Warszawie. Głosił homilie w kościele Św. Krzyża w Warszawie podczas transmitowanej przez radio mszy o godz. 9 rano. Współpracował z Radio Plus Warszawa, gdzie prowadził audycję Katechizm Poręczny poświęconą przede wszystkim odpowiedziom na pytania słuchaczy o praktyczne aspekty wiary. Głosił także kazania dla studentów w warszawskim kościele św. Anny. Prowadził wykłady z homiletyki dla alumnów Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie.

Reklama

Był członkiem redakcji radiowej Mszy świętej w kościele św. Krzyża w Warszawie, kapelanem kaplicy w Sejmie RP i duszpasterzem parlamentarzystów.

Do dziś w Internecie znajduje się mnóstwo jego kazań, wykładów, rekolekcji. Wiele osób publicznie wyznawało, że dzięki jego słowom nawracało się do Boga, wiary i Kościoła. 

Na wiadomość o jego śmierci media społecznościowe zalały wręcz podobne wyznania. Ktoś napisał: „Ks. Piotrze, utul Tatę i wyściskaj Mamusię… Powiedz w raju, że nie jesteśmy tacy źli…
Dziękuje za spuściznę, miliony pięknych słów. Za posługę Pasterzu, za owce i barany, które zaprowadziłeś na ścieżkę do raju. Dziękuję. Po ludzku, egoistycznie – tęsknię.”

Reklama

Wieczny odpoczynek racz ks. Piotrowi dać Panie! +

ad/Stacja7

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Reklama

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę