fot.
Frate Leone/Youtube.com (printscreen)
Pasterze owiec – pogardzani i odrzuceni. To oni jako pierwsi usłyszeli, że narodził się Zbawiciel
Często nimi pogardzano. Byli odrzuceni ze względu na nieznajomość przepisów religijnych. W takim świetle zupełnie nowego znaczenia nabiera fakt, że wieść o narodzeniu Zbawiciela została jako pierwszym oznajmiona właśnie pasterzom.
Straż przy stadach
Beduini – koczownicze plemiona arabskie, które żyją jeszcze na pustynnych i górzystych terenach dawnej Palestyny. Zajmują się głównie wypasem owiec. Zadziwiające, że nawet kilkudziesięciu osobowa grupa Beduinów potrafi posługiwać się sobie tylko zrozumiałym językiem i pielęgnować właściwe im zwyczaje.
Żyjąc z dala od miast i większych osiedli, wieczorami zasiadają przy ognisku przed swoimi namiotami, by długo rozmawiać, śpiewać, ale także trzymać straż nocną przy swych stadach. Niekiedy okazuje się to konieczne, gdyż zdarzają się przypadki kradzieży owiec. Jeszcze niedawno izraelska prasa podawała informacje o wzajemnym wykradaniu stad wśród różnych plemion beduińskich. Niejeden pasterz postradał życie w obronie swych stad.
Jezus nie urodził się zimą
Kościół w kształcie namiotu
Poprzednikami dzisiejszych Beduinów byli palestyńscy pasterze, którzy oddali pokłon nowonarodzonemu Jezusowi. Wioska Bait Sahur, zamieszkana w większości przez ludność chrześcijańską, oddalona jest zaledwie trzy kilometry od Betlejem. Pierwsze sanktuarium, zapewne niewielkie, istniało tu już w V wieku. Zostało jednak zniszczone i długo nie było odbudowywane.
Obecny kościółek, projektu włoskiego architekta Antonio Barluzzi’ego, zbudowany na bazie dziesięciokąta, powstał w połowie XX wieku. Ma kształt beduińskiego namiotu i upamiętnia pokłon pasterzy przed Jezusem – niemowlęciem. Wezwanie sanktuarium brzmi: Gloria in excelsis Deo! („Chwała na wysokości Bogu!”) i nawiązuje do anielskich śpiewów, które rozbrzmiały tu w chwili wizyty pasterzy przy żłóbku Zbawiciela.
Ściany zewnętrzne kościoła zbudowano z grubo ciosanych szaro-różowych kamieni. Sam pokłon, a także towarzyszących scenie aniołów przedstawiają freski wewnątrz budynku. Strop podtrzymywany jest przez dziesięć filarów. W bębnie kopuły wypisano słowa anioła skierowane do pasterzy, zwiastujące narodziny Chrystusa. Tuż obok znajdują się także dwie skalne groty. Archeologowie są przekonani, że w czasach Jezusa stanowiły one doskonałe schronienie dla pasterzy. Łatwo było zaadaptować je na prymitywną noclegownię, która dawała schronienie przed trudnymi nieraz warunkami atmosferycznymi.
Przeczytaj również
-
Nie żyje 33-letni ksiądz z diecezji kieleckiej. Zmarł nagle
-
„Nie chcemy, żeby 21.37 była tylko internetowym memem”. Już wkrótce do kin trafi wyjątkowy film
-
Św. Józef poprosił s. Faustynę o odmawianie pewnej modlitwy. „Obiecał mi swą szczególniejszą pomoc i opiekę”
-
Czy w uroczystość św. Józefa trzeba iść do kościoła?
-
Nagła śmierć polskiego księdza na Syberii. Duchowny miał 56 lat
-
Jak dobrze się wyspowiadać? Q&A o spowiedzi | Wyjaśnia ks. Michał Radziwiłł. Film już na naszym kanale!
-
Filip Gurłacz do żony: kocham Cię jak szalony i chcę się z Tobą zestarzeć
-
„Stała Matka Boleściwa” w przejmującym wykonaniu Justyny Steczkowskiej. Posłuchaj! [WIDEO]
-
Adam Woronowicz: Nie poradziłbym sobie bez Eucharystii
-
Mały Józef w oknie życia w Wieluniu. „Dziecko wyglądało na zadbane”
-
Droga Krzyżowa z Wojskiem Polskim [WIDEO]
-
Szokujące wydarzenia w Meksyku! Seria ataków na kościoły
-
Nie żyje jeden z najstarszych księży. Posługiwał przez 70 lat
-
Tomasz Wolny w popularnym programie: „Ludzie wiary mają to do tego, że przede wszystkim wierzą”
-
Konklawe 2013. Jak to się stało, że papieżem został Bergoglio?
Ewangelia o pasterzach
Kiedy czytamy fragment ewangelii, mówiący o pasterzach, widzimy, że byli oni z owcami na łąkach. Warto mieć na uwadze, że grudzień był w Judei miesiącem zimowym, kiedy to owce były w stajniach. Jezus nie mógł więc urodzić się zimą. Spójrzmy na całą relację Łukasza ewangelisty:
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania».
Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane (Łk 2,8-20).
Bóg wybrał to, co wzgardzone
W Palestynie pierwszego stulecia pasterze uważani byli przez duchowych przywódców narodu za am-haarec – ludzi nieznających Prawa. Pozbawiono ich dostępu do edukacji przy-synagogalnej, gdyż od najmłodszych lat zmuszeni byli do koczowniczego trybu życia, do wędrówek w poszukiwaniu pastwisk dla swych stad. Do synagogalnych szkół chodzili żydowscy chłopcy w wieku od pięciu do dwunastu lub trzynastu lat. Tam uczyli się sztuki czytania i pisania, tam poznawali Prawo, tam uczyli się przestrzegania przepisów religijnych.
A pasterze? Nie uznawano ich zeznań w sądach, choćby byli naocznymi świadkami przestępstw. Często pogardzano nimi. Byli odrzuceni ze względu na nieznajomość religijnych przepisów. W takim świetle zupełnie nowego znaczenia nabiera fakt, że wieść o narodzeniu Zbawiciela została jako pierwszym oznajmiona właśnie pasterzom!
Pięknym komentarzem do tego wydarzenia mogą okazać się słowa św. Pawła: „Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć; i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga” (1 Kor 1, 27-29).
