Podczas rekolekcji “Mężczyzna z rodu Maryi” namacalnie dotkniemy kruchości Miriam, zmierzymy się z samotnością, z którą i Ona się zmagała, zanurzymy się w jej cichość i będziemy prosić ją o ratunek.

Pablopavo śpiewa o swojej dziewczynie, a ja to śpiewam o Maryi: „Jestem ostatnim, który chciałby nie trzymać Twojej dłoni, a Ty jesteś taka sama ostatnia”. Chcesz być poprowadzony dojrzale? Wierzysz w to, że możesz nie być narcyzem, że możesz nie być gówniarzem? Że możesz mieć w sobie prawdziwą troskę?

Żyjemy w kulturze obsceny i ohydy. Maryja nie ma dobrego zdania o tym świecie. W objawieniach fatimskich Matka Boża używa stwierdzenia, że współczesny świat jest gorszy nawet od tego z czasów potopu oraz Sodomy i Gomory. To nie brzmi dobrze.

Jedno zdanie potrafi zrujnować całe życie człowieka. Są słowa, które zatruwają serca, małżeństwa i całe wspólnoty. Są słowa, które kapią jak zepsute krany i doprowadzają do nerwic, rozpaczy i budują potężną złość. Zatem proś Miriam, aby był strażniczką przy Twoich ustach

Mówię ciemność „amen”. Czasem jej nie rozumiem, ale mówię Jezusowi: dobrze, chcę iść; chcę wierzyć, że w tej ciemności jesteś; że mnie nie zostawiasz. I chcę wierzyć, że Twoja obecność jest wtedy wielką bliskością.

---

Nie ma takiej historii, z której Bóg nie mógłby Cię wyciągnąć, bo kruchość jest błogosławiona dlatego, że jest miejscem objawienia Bożej chwały. Kiedy ja jestem kruchy, to w tej słabości może się objawić moc Boga.

---

Samotność nie jest przeklęta. W samotności możesz odkryć swój największy głód.

---

Bóg zawsze będzie o Ciebie walczył, bo zapłacił zbyt dużą cenę, żeby kiedykolwiek z Ciebie zrezygnować. Chciałbym, żebyś patrząc na krzyż widział swoją wartość.

---