Nasze projekty

Siostra jakich wiele, bohaterka jakich mało. Żegnamy s. Bartłomieję Genowefę Orzoł

Prawie całe życie przepracowała w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku jako prowadząca kuchnię, zajmująca się zwykłymi obowiązkami prowadzącej dom. W katedrze płockiej odbyły się dziś uroczystości pogrzebowe zmarłej w wieku 89 lat s. Bartłomiei Genowefy Orzoł ze Zgromadzenia Pasjonistek.

Mimo, że posługa siostry należała do zwykłych, nie rzucających się w oczy prac, wiele osób boleśnie przeżyło jej śmierć.

– Jej zwyczajne życie zostało nadzwyczajnie przeżyte – zauważył podczas uroczystości pogrzebowych ks. kan. dr Bogdan Czupryn, referent ds. życia konsekrowanego w diecezji płockiej.

Życie tej zakonnicy było „pokorne, proste i szlachetne”, dlatego będzie jej w pejzażu płockiego seminarium bardzo brakowało.

Reklama

powiedział z kolei biskup Mirosław Milewski, biskup pomocniczy diecezji płockiej, przewodnicząc uroczystościom. Jego zdaniem „Siostra Bartłomieja była nieformalnym wychowawcą seminaryjnym: kleryków i współsióstr”. Przypomniał, że za swoją wieloletnią, pokorną posługę, została nawet odznaczona w 2012 r. Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice – jednym z najważniejszych odznaczeń papieskich. „Niedowierzała, że została tak bardzo wyróżniona, ale jednocześnie widać było jej duchową radość” – zauważył bp Milewski.

Zmarła siostra była „napełniona duchem Bożej miłości, którą potrafiła obdarowywać innych”. Żyła z poważną wadą serca, ale mimo tego była pełna radości, a na jej twarzy często gościł uśmiech

– mówił o Zmarłej w homilii ks. prał. dr Marek Jarosz, rektor płockiego seminarium. To w tym miejscu s. Bartomieja przepracowała aż 64 lata.

Reklama

Podczas pogrzebu zamiast kwiatów można było przeznaczyć ofiarę na Caritas Diecezji Płockiej. Ciało s. Orzoł zostało pochowane w grobowcu sióstr pasjonistek na cmentarzu katolickim w Płocku.

Siostra Bartłomieja Genowefa Orzoł CSP urodziła się 15 czerwca 1931 roku w miejscowości Oborczyska (parafia Baranowo, obecnie diecezja łomżyńska). Powołanie do stanu zakonnego obudził w niej obrazek św. Teresy z Lisieux, który znalazła na strychu domu. Zaczęła modlić się do tej świętej. Do Zgromadzenia Sióstr Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa (pasjonistek) wstąpiła 7 stycznia 1954 roku, pierwszą profesję zakonną złożyła 12 sierpnia 1956 roku, a profesję wieczystą – 12 sierpnia 1961 roku.

Od 1956 roku posługiwała w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku. Nawet po przejściu na emeryturę, dopóki siły jej pozwalały, pomagała w seminaryjnej kuchni. Była związana z seminarium przez 64 lata. W czasie długoletniej pracy na terenie diecezji płockiej m.in. prowadziła dom ks. biskupa Jana Wosińskiego.

Reklama

W roku 2012, za pełną gorliwości pracę dla Kościoła od papieża Benedykta XVI na wniosek biskupa płockiego Piotra Libery, otrzymała Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice („Dla Kościoła i Papieża”). Zmarła 15 maja 2020 roku w Płocku, w wieku 89 lat, w tym 66 lat przeżyła w zakonie.

ad, KAI/Stacja7

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Reklama

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę