2016-10-3

“Kłamstwem jest, że Kościół domaga się więzienia dla kobiet”

Tysiące wiernych uczestniczyło w diecezjalnej pielgrzymce rodziny różańcowej diecezji radomskiej, do sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Wysokim Kole. Mszy świętej przewodniczył bp Tomasik. Wiele uwagi poświęcił wartości ludzkiego życia

Bp Tomasik przypomniał, że w 33. dniu życia dziecka w łonie matki, pojawiają się zalążki mózgu, w 40. dniu są już ślady promieniowania mózgu, a w 21. dniu bije serce dziecka. “Czy to zależy od Kościoła, od Ewangelii, światopoglądu? Jak można mieć wątpliwości, czy to jest człowiek. Wszystko sprowadza się do pytania – To jest człowiek, czy nie? Kościół głosi zawsze niezmienne prawa. Nieprawdą jest, że Kościół domaga się więzienia dla kobiet. To nieprawda. Oświadczenie Episkopatu Polski z 16 kwietnia 2016 roku jest bardzo jasne. Chronimy wartości życia, ale nie chcemy żadnego więzienia dla kobiet. To byłoby coś strasznego. Popatrzmy jak jesteśmy manipulowani. Potrzebna jest wielka modlitwa w intencji ojczyzny, aby wzrastało dobro, szacunek dla życia każdego, także tego niedołężnego, niepełnosprawnego” – mówił duchowny.

Biskup podkreślił również znaczenie modlitwy różańcowej. – Kółka różańcowe w naszych parafiach służyły rozmodleniu parafii. To kółka różańcowe pierwsze organizowały modlitwę za zmarłego mieszkańca miejscowości. To kółka różańcowe podejmowały wielką modlitwę o powołania i misje. To osoby z tych kółek najczęściej pomagały duszpasterzom w rozwiązywaniu problemów parafii czy duszpasterskich – zaznaczył ordynariusz radomski.

Ks. Szymon Mucha, krajowy Moderator Żywego Różańca, kustosz sanktuarium podkreślił, że “diecezjalna rodzina różańcowa jest piękna, wspaniała i duża”. – Ponad 50 tys. osób należy do stowarzyszenia Żywy Różaniec. Naszą ideą jest codzienna modlitwa różańcowa. Odmówiona jest jedna tajemnica różańcowa, ale wspólnie przez 20 osób. I to jest siła jedności, mimo, że każdy odmawia modlitwę osobno, ale wszyscy uczestniczą w jej owocach – powiedział ks. Szymon Mucha.

Przed Eucharystią konferencję wygłosił kanclerz kurii diecezjalnej ks. prał. Edward Poniewierski. Uczestnicy mogli też wysłuchać koncertu zespołu ludowego z ziemi opoczyńskiej. Tegoroczna pielgrzymka odbyła się pod hasłem “Polsko – odmawiaj gorliwie Różaniec”.

rm / Radom / KAI

2016-10-3

“Gwałt był straszną rzeczą, aborcja jeszcze gorszą”

„Nie można zabić dziecka i być tym samym człowiekiem. Z aborcją zawsze wiążą się dodatkowe koszty” – powiedziała Irene van der Wende, holenderska działaczka pro-life podczas konferencji zorganizowanej przez fundację "Pro – prawo do życia"

Spotkanie miało miejsce we wtorek, 28 września, na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie.

Irene van der Wende na przykładzie własnej historii, opowiedziała jak wiele zła niesie ze sobą aborcja. Przyznała, że sama dopuściła się usunięcia dziecka, które poczęło się w wyniku gwałtu. „Nigdy nie zapomnę skrzypiących drzwi, biało-czarnych płytek i wielkiego zegara na końcu poczekalni kliniki aborcyjnej. Za każdym razem, kiedy widzę podobny zegar lub te płytki, wracam do najgorszego dnia mojego życia. Gwałt był straszną rzeczą, ale aborcja jeszcze gorsza” – opowiadała holenderka.

Działaczka przedstawiła wstrząsające doświadczenie ze szpitalnego pokoju, w którym oczekiwała na zabieg. „Były tam inne kobiety, które również czekały na aborcję. Jedna z nich powiedziała, że ma już dwójkę dzieci i nie chce trzeciego, druga, że spała z dwoma mężczyznami i nie wie, który jest ojcem. A trzecia, że po prostu ma dość porannych mdłości” – opisała.

Irene van der Wende podkreśliła, że to nią wstrząsnęło i skłoniło do refleksji nad własnym postępowaniem. Podzieliła się tymi wątpliwościami nawet z pielęgniarką, która jednak ją zignorowała. Z przejęciem wspominała jak została przywiązana do łóżka zabiegowego, a lekarz dokonujący aborcji cały czas krzyczał i był zdenerwowany.

Działaczka dodała, że po zabiegu uświadomiła sobie jedną rzecz: „Wcale nie rozwiązał on mojego problemu. Nadal byłam matką – tylko matką martwego dziecka. Starałam się to wyprzeć, zanegować, ale nie da się tak zrobić”. Zaczęła się leczyć, co spowodowało, że wykupiła miejsce na cmentarzu i symboliczny nagrobek przez co uznała, że jej dziecko naprawdę istniało i było częścią jej rodziny.

Później zobaczyła zdjęcie 8-tygodniowego abortowanego dziecka – to spowodowało u niej szok. Płakała przez trzy dni i przepraszała Boga za to, czego się dopuściła. „Zdałam sobie sprawę, że nie byłam do końca świadoma tego, co się dzieje podczas aborcji. I że skoro ja nie wiedziałam jaka jest rzeczywistość, to pewnie jest wiele takich samych kobiet. A przecież podczas aborcji dzieciom odrywa się kończyny, pozbawia się ich głów, są one zatruwane” – powiedziała twardo.

Ten moment stał się punktem zwrotnym – ze świadectwem swojego życia zaczęła jeździć po całym świecie. Krakowianom mówiła, że aborcja jest najgorszym przypadkiem łamania praw człowieka, jakie zna ludzkość. Uwrażliwiała, że każdy człowieka ma prawo do walki o swoje prawa i nie można ich odmawiać także dzieciom nienarodzonym.

Holenderka uwrażliwiała, że poczęte dziecko nie jest w stanie samo się obronić. „Żałuję, że przed wykonaniem aborcji nikt nie pokazał mi jak wygląda rozwój dziecka i jak wygląda dziecko po zabiegu aborcyjnym” – przyznała Irene. Ukazywała także dodatkowe konsekwencje aborcji dla kobiet, o których niejednokrotnie się nie mówi m.in. zwiększonym ryzyku raka piersi, samobójstwach, problemach ze snem, depresji, uzależnieniach czy późniejszych poronieniach.

Prelegentka odniosła się również do aktualnej sytuacji w Polsce. „Jestem dumna z tego, co dokonało się w ostatni piątek w waszym sejmie. Proszę was, abyście nie ustawali w waszych działaniach na rzecz dzieci nienarodzonych” – zaapelowała do przybyłych.

„To, co zrobiłam swojemu dziecku było przeciwko niemu. Nie ochroniłam go i czuję się z tym źle. Ale mogę podzielić się tym z wami, aby ochronić kolejne dzieci. Dzieci, które nie mają możliwości powiedzieć: ‘Proszę, nie zabijajcie nas’” – powiedziała na zakończenie Irene van der Wende.

luk / Kraków