To niezwykłe spotkanie zaaranżował papież Franciszek, otwierając przed przywódcami zwaśnionych państw drzwi Watykanu. Ten gest okazał się błogosławiony.
Gościnność – to słowo nieraz przywoływał papież mówiąc o Kościele. Teraz stał na progu Domu św. Marty, który jest i jego domem, witał kolejno prezydentów Szimona Peresa i Mahmuda Abbasa. Nie było to tylko kurtuazyjne powitanie. Była w nim serdeczność i braterstwo. Z każdym z prezydentów Franciszek rozmawiał najpierw prywatnie, a potem w obecności Ojca Świętego, Peres i Abbas uścisnęli się serdecznie na powitanie. Znów, było w tym coś więcej niż tylko poprawność polityczna. Zdjęcie dwóch przywódców od razu obiegło świat. Obecny w Watykanie był też, jak powiedział Franciszek, „mój brat” Bartłomiej. To kolejny krok nie tylko na drodze budowania pokoju ale i pełnej jedności chrześcijan.
Miejscem modlitwy były ogrody watykańskie. Wybrano neutralny punkt, który nie raniłby uczuć religijnych żadnej ze stron uczestniczących w spotkaniu – zaciszny zaułek nieopodal Papieskiej Akademii Nauk.
Przeczytaj również
-
Biskupi belgijscy o eutanazji „dla ludzi zmęczonych życiem”: przerażająca propozycja
-
W Niemczech też trwa dyskusja o aborcji
-
Gdzie będzie można zobaczyć jedyny w polskich zbiorach obraz van Gogha?
-
Sterylizacja rozumu
-
Polak nuncjuszem w RPA i Lesotho
-
Czy wizjonerka z Gietrzwałdu zostanie błogosławioną?
-
Abp Tadeusz Wojda: musimy najpierw odnowić naszą wiarę, aby dawać wiarygodne świadectwo
-
Tylko w Nim znajdziesz prawdziwe i wieczne zaspokojenie głodu
-
Abp Galbas: Jeśli Kościół nie jest synodalny, to jest tylko zimną instytucją
-
Paryska katedra Notre-Dame zyska nowe witraże. Mają symbolizować „ślad XXI wieku”
-
Kard. Ryś został… piłkarzem! Wystąpił w meczu towarzyskim
-
Spada liczba powołań. Z roku na rok jest ich w Polsce coraz mniej
-
Kim była Helena Kmieć?
Przypominamy
-
Modlitwa wiernych na ślub
-
Praca szuka człowieka
W czasie modlitwy, w tle widniała kopuła bazyliki watykańskiej. By dotrzeć na miejsce modlitwy papież postawił na swój ulubiony środek transportu i zaprosił swych gości do białego mikrobusu. Dzięki kamerze zainstalowanej w środku pojazdu, można było zobaczyć serdeczną rozmowę i uśmiechy czterech uczestników spotkania.
Kolejny ciepły gest – papież pomógł 90-letniemu Peresowi wysiąść z mikrobusu. Ostatni kawałek przeszli pieszo. Któryś z watykanistów szepnął: „Wchodzą wspólnie na drogą pokoju”.
Palestyńska dziennikarka wyznała wzruszona: „Nie myślałam, że dożyję takiej chwili”. Po spotkaniu dodała: „Oddaliśmy Bogu tak głębokie rany, które naznaczają nasze dwa narody. To musi coś zmienić!”.
Nie wiem czy kiedykolwiek wcześniej wybrzmiała w Watykanie tak mocna inwokacja do Boga z prośbą o pokój. Słowa: szalom, salam płynęły nie tylko z ust duchownych prowadzących modlitwę, ale i z serc członków poszczególnych delegacji. Delegacji jak na „pokojowy szczyt” nietypowych. Poza prezydentami nie było w nich bowiem czynnych polityków, tylko przedstawiciele judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. W kolejności powstawania tych religii zanoszone były modlitwy wychwalające Stwórcę, proszące o przebaczenie i wzywające do pokoju.
Pierwszy raz w historii zabrzmiały w Watykanie wersety Koranu.
Papież wyraził nadzieję, że „to spotkanie stanie się początkiem nowej drogi poszukiwania tego, co łączy, by przezwyciężyć to, co dzieli”. Wskazał, że świat jest dziedzictwem, które otrzymaliśmy od naszych przodków, ale także kredytem dla naszych dzieci – dzieci, które są zmęczone i wycieńczone konfliktami, pragną nadejścia świtu pokoju, proszą nas, by obalić mury nieprzyjaźni i podążać drogą dialogu.
„Aby uczynić pokój, trzeba odwagi, znacznie więcej niż po to, by prowadzić wojnę. Trzeba odwagi, by powiedzieć «tak» spotkaniu i «nie» starciu” – mówił Franciszek. Te słowa stały u początku watykańskiego spotkania, stały się też drogowskazem na przyszłość.
„Pokój nie przychodzi łatwo. Musimy zaangażować wszystkie nasze siły, by go osiągnąć i to osiągnąć szybko, nawet jeśli wymaga to wyrzeczeń i kompromisów” – mówił prezydent Szimon Peres wskazując, że Izraelczycy i Palestyńczycy, pragną wciąż żarliwie pokoju. „Musimy położyć kres krzykom, przemocy, konfliktowi. My wszyscy potrzebujemy pokoju. Pokoju między równymi” – podkreślił prezydent Izraela.
Z kolei Mahmud Abbas apelował o „sprawiedliwy pokój, godne życie i wolność”. „Wolność w państwie suwerennym i niepodległym” – dodał.
Po modlitewnym spotkaniu prezydenci jeszcze raz spotkali się z papieżem na prywatnej rozmowie. Zanim jednak to uczynili, na pamiątkę modlitwy, zasadzili razem drzewko oliwne. Papież Franciszek, patriarcha Bartłomiej i dwaj prezydenci zdecydowanymi ruchami łopat przykrywali ziemią korzenie drzewka będącego symbolem budowania pokoju. Zanim oliwka się zakorzeni i zacznie owocować może minąć nawet kilkadziesiąt lat. Potem jednak, odpowiednio pielęgnowana, z każdym rokiem przynosi coraz lepsze owoce.
Dyplomacja modlitwy Franciszka ma siłę sprawczą przed Bogiem, ale i symboliczną u ludzi. Rozbudza nadzieje na pokój. Tym, którzy są odpowiedzialni za losy świata dodaje siły i odwagi do przezwyciężenia tak wielu jeszcze przeszkód i trudności, które nie pozwalają na przywrócenie pokoju w Ziemi Świętej. Przede wszystkim jednak takie spotkania zmieniają ludzi, którzy w nich uczestniczą. Modlitwa staje się siłą popychającą do działania na rzecz pokoju. Papież siedzący między wyznawcą judaizmu i islamu ukazywał też wyjątkową rolę chrześcijan na Bliskim Wschodzie. Są mostami budowania pokoju i braterstwa. Ten obraz wzmacniała jeszcze bardziej obecność ekumenicznego patriarchy Konstantynopola. Szalom, pokój, salam!
