Nasze projekty
fot. Wikimedia

„Nie damy, by nas gnębił wróg! Tak nam dopomóż Bóg”. Rota – niezwykła pieśń patriotyczna

Maria Konopnicka to autorka jednej z najpopularniejszych i najpiękniejszych pieśni patriotycznych. "Rota" - bo o niej mowa - to utwór, który porusza serca wszystkich Polaków. Jaka jest jego historia?

Reklama

Maria Konopnicka w „Rocie” doskonale oddała polskie nastroje panujące podczas zaborów. Kiedy pieśń powstawała, w Wielkopolsce nasilała się polityka germanizacyjna. Upór i walka do końca – te myśli towarzyszyły Polakom, w których sercach cały czas pojawiało się marzenie o niepodległości.

„Tak nam dopomóż Bóg”

„Rota” to czterozwrotkowa pieśń hymniczna, której zwrotki oddzielone są krótkim refrenem „Tak nam dopomóż Bóg”. Autorką słów jest Maria Konopnicka, zaś obecnie znanej melodii – Feliks Nowowiejski.

Hymn powstał, gdy Konopnicka przebywała w Cieszynie, w 1908 r. Stanowi ona swego rodzaju protest wobec powszechnej germanizacji w pruskim zaborze w Wielkopolsce. Muzykę do utworu układało wielu kompozytorów, jednak w 1910 r. Nowowiejski skomponował melodię, która obowiązuje do dziś. W tej wersji wykonano ją pierwszy raz podczas uroczystości odsłonięcia Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie. Kiedy Polska odzyskała niepodległość, „Rotę” rozważano w kontekście hymnu narodowego.

Pierwsza zwrotka to swoista deklaracja, że Polacy nie porzucą ziemi swoich przodków, będą pamiętać o polskiej kulturze i tradycji i będą krzewić „polskość” pomimo okoliczności. Druga zwrotka pieśni deklaruje zaś walkę z zaborcami do końca, nawet za cenę przelania krwi. Polska rodzina jest najważniejszą siłą polskiego oporu wobec ruchów germanizacyjnych. Kolejna strofa w całości jest sprzeciwem wobec pruskiej polityce. Sprzeciw ten ma w końcu wyrazić się w zbrojnej walce przeciwko najeźdźcy. Ostatnia zwrotka to oświadczenie, że Polacy nigdy nie pogodzą się z obecną sytuacją, że będą walczyć, pomimo przeciwności. Pieśń kończy deklaracja wiary w zwycięski koniec tej walki („Odzyska ziemię ojców wnuk”).

Reklama

Rota tekst

Nie rzucim ziemi skąd nasz ród!
Nie damy pogrześć mowy.
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep Piastowy.
Nie damy, by nas zgnębił wróg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy ducha,
Aż się rozpadnie w proch i w pył
Krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz
Ni dzieci nam germanił,
Orężny stanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił.
Pójdziemy, gdy zabrzmi złoty róg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Reklama

Nie damy miana Polski zgnieść
Nie pójdziem żywo w trumnę
Na Polski imię, na jej cześć
Podnosi czoła dumne.
Odzyska ziemi dziadów wnuk!
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

polskatradycja.pl, spiewnikniepodleglosci.pl, kw/Stacja7

Reklama
Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę