Oto pełny tekst przemówienia Franciszka:
Drodzy bracia i siostry,
Witajcie! Dziękuję za ciepłe uczucia! Dziękuję arcybiskupowi Markowi za jego miłe słowa i pozdrawiam braterską obecność kardynała Stanisława i obecnych biskupów.
Przybyliście jako reprezentanci świętego Kościoła Bożego, który jest w Krakowie, który powitał mnie z otwartymi ramionami latem 2016 roku. Przybyliście razem z waszymi Pasterzami i osobami konsekrowanymi, aby podziękować Bogu za życie i pontyfikat św. Jana Pawła II II, w pobliżu 40. rocznicy jego wyboru na Stolicę Piotrową. Serdecznie pozdrawiam was wszystkich, zwłaszcza biednych, chorych i licznych młodych ludzi biorących udział w pielgrzymce.
Przeczytaj również
Święty Jan Paweł II wzbogacił Kościół powszechny o wielką obfitość darów, które w dużej mierze odziedziczył jako skarb wiary i świętości waszej ziemi i waszego Kościoła. Przywołał swoje serce i, że tak powiem, wcielił w życie świadectwa świętych krakowskich: od św. Stanisława i św. Jadwigi, do św. Brata Alberta i Siostry Faustyny. Od nich nauczył się bezgranicznego oddania się Bogu i wielkiej wrażliwości dla każdego człowieka; poświęcenie i wrażliwość przejawia się w jego kapłańskiej, biskupiej i papieskiej posłudze. Otrzymał od Boga wielki dar, że potrafi odczytać znaki czasu w świetle Ewangelii, i to on uczynił z niego korzyść dla podróży swego ludu, waszego ludu, który w różnych bolesnych wydarzeniach nigdy nie utracił wiary w Boga i wierność własnej kulturze zakorzenionej w duchu chrześcijańskim.
Wierny tym korzeniom starał się, aby Kościół stał się strażnikiem niezbywalnych praw człowieka, rodziny i narodów, aby był znakiem pokoju, sprawiedliwości i integralnego rozwoju całej ludzkiej rodziny. Jednocześnie zawsze podkreślał priorytet łaski i posłuszeństwa woli Bożej, przed jakimkolwiek ludzkim obliczeniem.
To bogate dziedzictwo, które zostawił nam święty Jan Paweł II, jest dla nas – a zwłaszcza dla waszych rodaków – wyzwaniem, aby być wiernym Chrystusowi i odpowiedzieć radosnym poświęceniem się wezwaniu do świętości, które Pan zwraca się do każdego i każdego z nas, w naszej konkretnej sytuacji osobistej, rodzinnej i społecznej.
Drodzy bracia i siostry! Św. Jan Paweł II nie przestaje czuwać nad Kościołem w Krakowie, który tak bardzo kochał! Z Nieba towarzyszy wam podróż: rodziny, młodzież i dziadkowie, kapłani, zakonnicy i osoby konsekrowane; najbardziej pokrzywdzeni, cierpienie. Ja też wam ufam za jego wstawiennictwem. Dziękuję wam za waszą wizytę i błogosławię was wszystkich i całą wspólnotę diecezjalną w Krakowie. Proszę, nie zapomnijcie się za mnie pomodlić.
ad/Vatican.va