Zanim nowy papież, który przybrał imię Leona XIV, wyrazi swoją wizję Kościoła, warto wrócić do myśli tego, który był ojcem społecznego nauczania Kościoła. Jakim papieżem był Leon XIII? Oto wybrane fragmenty jego nauczania.
Papież Leon XIII był papieżem nieco ponad 25 lat, od 20 lutego 1878 roku do 20 lipca 1903 roku. Uważany jest za pierwszego nowoczesnego papieża i ojca społecznego nauczania Kościoła, a to za sprawą przede wszystkim encykliki Rerum novarum, opublikowanej w 1891 r. Była ona odpowiedzią Kościoła na zmiany społeczne i gospodarcze końca XIX w., zwłaszcza na rosnące w siłę idee marksistowskie i liberalno-kapitalistyczne.
Przypominała ona również o niezbędnej współpracy Kościoła i państwa, o chrześcijańskiej wizji antropologicznej człowieka oraz o potrzebie troski Kościoła o klasę robotniczą. Nauczanie Leona XIII dotyczące kwestii społecznych, a także obrony Kościoła przed herezjami, obfitowało w wiele dokumentów – samych encyklik pozostawił 86!
SPRAWDŹ>>> Leon XIII. Pierwszy papież uwieczniony na filmie
Powołał do życia Papieską Komisję Biblijną. Za jego pontyfikatu udało się nawiązać pierwsze stosunki dyplomatyczne pomiędzy Stolicą Apostolską a Stanami Zjednoczonymi. To również papież Leon XIII otworzył Tajne Archiwa Watykanu, umożliwiając dostęp do nich wszystkim naukowcom, niezależnie od wyznania.
Jest autorem popularnej Modlitwy do św. Michała Archanioła, którą ułożył w 1886 r. i polecił odmawiać na zakończenie każdej Mszy św. Był także pierwszym papieżem, którego sfilmowano.
Przeczytaj również
-
Leon XIV wskrzesza zapomnianą tradycję. Tego gestu nie było od czasów Jana Pawła I
-
Przyjaciel papieża Leona XIV: „Wciąż czuje się jednym z nas”
-
Kard. Ryś: „Imię, które obrał papież, pokazuje jego priorytety społeczne”
-
Gdzie mieszka papież?
-
Gmina chce kupić dom papieża Leona XIV. Nieruchomość trafiła na licytację
-
Nietypowy wybór biskupa w Szwajcarii. Leon XIV zatwierdził tę decyzję
-
Leon XIV: Nasz świat potrzebuje usłyszeć orędzie Ewangelii o miłości Boga
-
Zakon św. Augustyna w centrum uwagi! W ciągu tygodnia ponad 150 zapytań o przyjęcie
-
Zmiany w Watykanie. Zakonnica mianowana sekretarzem jednej z Dykasterii
-
Kard. Parolin o pierwszych chwilach po wyborze papieża: „Była to chwila intensywna, wręcz dramatyczna”
-
Tylko „Franciscus”. Grób papieża Franciszka bez tytułu i bez dat. „Tutaj kryje się teologia kapłaństwa”
-
Papież nigdy nie wypowiedział tych słów. Groźny deepfake uderza w Leona XIV
-
Watykan zapowiada intensywny czerwiec Papieża Leona XIV. W kalendarzu m.in. konsystorz
-
Papież: „Słowo Jezusa jest skierowane do wszystkich, ale w każdym działa w odmienny sposób”
-
Leon XIV w pierwszym przesłaniu do Polaków: „Słuchajcie tego Słowa z uwagą”
Tak obfity w dokumenty pontyfikat sprawia, że do dziś możemy czerpać z myśli papieża Leona XIII. Czy nowo wybrany papież, który przybrał to samo imię będzie kontynuował tę naukę? Zanim się o tym przekonamy przypomnijmy sobie niektóre ze słów Leona XIII.
ZOBACZ TEŻ>>> To najsłynniejsza modlitwa do św. Michała Archanioła. Wiedzieliście, że napisał ją papież?
Cytaty Papieża Leona XIII
Gdyby zaś samowola ustawodawców i rządzących nakazywała lub wprowadzała coś, co sprzeciwiałoby się prawu Bożemu lub naturalnemu to godność i obowiązek chrześcijańskiego imienia, a także pouczenia apostolskie zalecają, aby bardziej słuchać Boga niż ludzi (Dz 5, 29)
Encyklika Quod apostolici muneris
Istotą i zasadą całego życia chrześcijańskiego jest niepoddawanie się zepsutym obyczajom wieku, lecz stałe przeciwstawianie się i walka.
Encyklika Exeunte iam anno
Wierzą oni, że dla zdobycia serc tych, którzy błąkają się, korzystne jest przedstawienie pewnych punktów doktryny jako mniej ważnych lub złagodzenie ich sensu w takim stopniu, by nie rozumiano ich już w tym sensie, jakiego Kościół zawsze się trzymał. Nie trzeba wielu słów, by pokazać, jak bardzo ta koncepcja jest godna potępienia.
Encyklika Testem benevolentiæ
Ze względu na swą kompozycję różaniec jest najdoskonalszą formą modlitwy. Stanowi mocną obronę naszej wiary, a w tajemnicach, będących przedmiotem naszej kontemplacji, wskazuje nam wzniosły wzór cnót. Pośród licznych form pobożności wobec Maryi najbardziej ceniona i rozpowszechniona jest piękna modlitwa różańca świętego. Przypomina w doskonałym zestawieniu wielkie tajemnice Jezusa i Maryi: ich radości, cierpienia i zwycięstwa.
Należy energicznie usiłować odeprzeć kłamstwo i fałsz przez odwołanie się do źródeł, pamiętając, że pierwszym obowiązkiem historyka jest nie dopuścić do kłamstwa, drugim zaś – nie bać się powiedzieć prawdy.
List o historii
Jeden jest tylko powód uwalniający ludzi od posłuszeństwa [władzy politycznej], mianowicie gdyby żądano od nich czegoś przeciwnego prawu naturalnemu albo Bożemu, tam bowiem, gdzie zachodzi pogwałcenie prawa natury lub woli Bożej, zarówno sam rozkaz, jak wykonanie go, byłoby niegodziwe. Gdyby więc kto znalazł się w tym położeniu, iż miałby do wyboru nie usłuchać rozkazów Boga albo panujących, powinien postąpić według słów Jezusa Chrystusa, nakazującego oddać „Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga” (Mt 22, 21), a idąc za przykładem Apostołów, śmiało odpowiedzieć: „Bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi” (Dz 5, 29).
Encyklika Diuturnum illud
Pierwsi chrześcijanie postawili nam pod tym względem wzór znakomity; z największą niesprawiedliwością i okrucieństwem prześladowani przez pogańskich cesarzy, nigdy nie przestali się zachowywać posłusznie i ulegle; wydawało się wprost, iż tamtych srogość chcą przemóc własną pokorą (…). Inna sprawa była, gdy cesarze przez swoje dekrety lub pretorzy przez swoje groźby chcieli ich zmusić do sprzeniewierzenia się wierze chrześcijańskiej lub innym obowiązkom: w takich chwilach woleli zaiste odmówić posłuszeństwa ludziom niż Bogu. Wszakże i w podobnych okolicznościach dalecy byli od tego, aby jakikolwiek wszczynać bunt i majestat cesarski obrażać, a jednego tylko żądali, aby wolno im było swoją wiarę otwarcie wyznawać i być jej niezachwianie wiernymi. Poza tym nie myśleli o żadnym buncie, a na tortury szli tak spokojnie i ochoczo, że wielkość ich ducha brała górę nad wielkością zadawanych im mąk.
Encyklika Diuturnum illud
Bóg tedy pieczę nad rodem ludzkim między dwie podzielił zwierzchności: kościelną i świecką, pierwszą nad sprawami duchowymi, drugą nad sprawami doczesnymi ludzkości. Każda z nich jest suwerenna w swym rodzaju; każda ma pewne dobrze określone granice, wyznaczone zgodnie z jej naturą i jej szczególnym celem. Każda więc zakreśla pewnego rodzaju sferę, w której jej działania się zamykają iure proprio.
Encyklika Immortale Dei
Jeżeli rozum zgadza się na błędne poglądy, jeżeli wola obiera i skłania się do tego, co złe, to ani pierwszy, ani druga tym nie nabywają doskonałości, ale obie tracą swoją przyrodzoną godność i popadają w zepsucie.
Encyklika Immortale Dei
Kościół przestrzega też bardzo tego, by nikogo wbrew woli nie zmuszano do przyjęcia wiary katolickiej, ponieważ – jak mądrze wspomina św. Augustyn – „wierzyć może człowiek tylko dobrowolnie”. Tę szlachetną i godną człowieka wolność Kościół najbardziej ze uznaje i nigdy nie zaniechał żadnych starań, aby ją zabezpieczyć i ocalić dla ludzi.
Encyklika Immortale Dei
[Rządzący państwem] nie mogą bez wielkiej winy postępować jak gdyby Boga wcale nie było, troskę o religię jakby do nich nienależącą albo nieprzydatną odrzucać, z różnorodnych religii wedle swego widzimisię wybierać ale winny koniecznie ten sposób czczenia Boga przyjąć, którym Bóg okazał, że chce być czczony.
Encyklika Immortale Dei
W żadnym wypadku nie można zgodzić się na to, aby władza państwowa działała na korzyść jednego obywatela względnie nielicznej ich grupy, gdyż jest ustanowiona dla wspólnego dobra wszystkich.
Encyklika Immortale Dei
Głośno także zachwalają i ową [wolność], którą nazywają wolnością sumienia: którą, jeśli ją tak można rozumieć, iż każdemu wolno według swego zdania czcić Boga lub Go i nie czcić, (…). Można ją jednakże i w tej myśli pojmować, że człowiekowi z poczucia obowiązku wolno w państwie bez jakiejkolwiek przeszkody pójść za wolą Boga i spełniać Jego rozkazy. Taka wolność to prawdziwa wolność i godna synów Bożych, która najszlachetniej strzeże godności osoby ludzkiej i jest wyższa od wszelkiej przemocy i niesprawiedliwości: Kościołowi też była zawsze pożądana i szczególnie droga. Tego rodzaju wolności domagali się dla siebie wytrwale Apostołowie.
Encyklika Libertas praestantissimum
Kościół bez państwa to dusza bez ciała. Państwo bez Kościoła to ciało bez duszy.
Encyklika Libertas praestantissimum
Racja jest moralną zdolnością i, jak to powiedzieliśmy i nigdy dość powtarzania tego, byłoby absurdem wierzyć, że należy, naturalnie i bez rozróżnienia czy wnikania, do prawdy i do nieprawdy, do dobra i do zła. Prawda i dobro mają prawo być propagowane w państwie z rozsądną wolnością tak, aby większa liczba mogła odnieść z nich pożytek, a nieprawdziwe doktryny, najbardziej śmiertelną zarazę umysłów (…) władza publiczna z największą pieczołowitością tłumi, aby uchronić społeczeństwo od rozprzestrzeniającego się zła.
Encyklika Libertas praestantissimum
Aby jeszcze lepiej ukazać jedność Kościoła, przywołuje się podobieństwo ożywionego ciała, którego członki nie mogą żyć inaczej, jak tylko połączone z głową, czerpiąc z niej dla siebie życiodajną siłę, w oderwaniu zaś muszą obumierać […]. Kościół Chrystusa jest więc jedyny i wieczny; ci, którzy chodzą osobno, odstępują od woli i przykazania Chrystusa Pana, porzuciwszy zaś drogę zbawienia, idą na zgubę.
List apostolski Satis cognitum
Kto prawdom objawionym choćby w jednym punkcie zaprzecza, porzuca w istocie całą wiarę, gdyż odmawia uznania Boga za najwyższą prawdę i właściwy motyw wiary.
List apostolski Satis cognitum
KAI, wikipedia.org, źródło cytatów: pl.wikiquote.org/Stacja7
