Była matką 9 dzieci, żoną, potem wdową, mistyczką i założycielką kilku zgromadzeń zakonnych. 4 maja w bazylice Matki Bożej z Guadalupe w mieście Meksyk błogosławioną została ogłoszona Maria Concepción Cabrera de Armida, zwaną „Conchitą”.
– Stajemy w obliczu kobiety o silnej osobowości, obdarzonej wyjątkowymi darami, zarówno ludzkimi, jak i chrześcijańskimi (…), przedstawianej dzisiaj szczególnie kobietom za wzór życia apostolskiego. Kobiety, która modliła się i działała, miała umysł skupiony na niebie i oczy zwrócone ku ziemi; Kobiety, która uwielbiała i wywyższała wielkość Boga i zarazem troszczyła się o niedole i potrzeby ludzi – mówił w homilii beatyfikacyjnej kard. Angelo Becciu, prefekt Kongregacji ds. Świętych i legat papieski wyznaczony do przewodniczenia uroczystości.
Msza św. odprawiana w południe w meksykańskiej bazylice zgromadziła 80 biskupów z całego świata oraz tłumy wiernych, w tym wnuczkę Błogosławionej oraz człowieka uzdrowionego za jej wstawiennictwem.
Maria (María) Concepción Cabrera de Armida, zwana potocznie „Conchitą”, urodziła się 8 grudnia 1862 w San Luis Potosí w środkowym Meksyku jako siódme z 12 dzieci w zamożnej, ale otwartej na innych rodzinie. Od dziecka wyróżniała się głęboką wiarą, żywiąc szczególną część do Jezusa w Eucharystii. Jednocześnie interesowała się muzyką i poezją, grała na fortepianie i lubiła śpiewać.
8 listopada 1884, mając niespełna 22 lata, poślubiła Francisco Armidę, z którym w latach 1885-99 miała 9 dzieci. W 1895 rodzina przeniosła się do miasta Coyoacán koło Miasta Meksyku i tam 17 września 1901 zmarł jej mąż, a wkrótce potem jej troje dzieci. Wdowa przyjęła te trudne chwile w duchu pełnego poddania się woli Bożej. Zaczęła pogłębiać swe życie duchowe i religijne, nie zaniedbując przy tym wychowania dzieci. Jak sama wspominała, w pełni zaufała Panu i starała się naśladować do końca Maryję. Nie wyszła po raz drugi za mąż ani nie wstąpiła do zakonu, pozostała jednak bardzo blisko związana z Kościołem.
Według biografów Conchity bardzo istotnym elementem, punktem zwrotnym w jej życiu duchowym stało się widzenie Krzyża Apostolatu, gdy w 1889 modliła się i brała udział w rekolekcjach w kościele jezuitów w swym mieście rodzinnym. Uświadomiła sobie wówczas ze szczególną siłą, że jej powołaniem ma być macierzyństwo dusz, a zwłaszcza duchowe macierzyństwo kapłanów. Początkowo wyrażało się to w ogólnym przeświadczeniu, że ma się starać o to, aby wszyscy ochrzczeni zostali zbawieni i uświęceni, jak pragnął tego od niej Pan, ale z czasem uzmysłowiła sobie, że takiego duchowego wsparcia potrzebują przede wszystkim kapłani, a wzorem była dla niej Maryja.
Przeczytaj również
-
„Nie jest łatwo być dzisiaj chrześcijaninem. Niełatwe, ale to nie znaczy, że niemożliwe”
-
Bp Bryl wyświęci siedmiu nowych księży. „Podjęcie drogi powołania nie jest łatwym doświadczeniem”
-
Dziewczynka urodziła się, gdy jej mama już nie żyła. „To znak życia dla całej Strefy Gazy”
-
Zwiedź Kaplicę Sykstyńską w… Krakowie! Wkrótce otwarcie wyjątkowej wystawy
-
Kiedy „ja” jest w centrum wszystkiego
-
Abp Wojda gratuluje nowemu biskupowi sosnowieckiemu. „Zapewniam o modlitwie”
-
Papież zaapelował do Polaków: nie dajcie się zwieść kulturze śmierci
-
Głoś tylko Ewangelię, tak jak uczył Ojciec
-
Obraz van Gogha od piątku w warszawskim muzeum. Jak długo będzie można go oglądać?
-
Diecezja po przejściach w końcu ma biskupa
-
Dalsze losy bohaterów „The Chosen”. Szymon Piotr
-
Bp Artur Ważny o swojej nominacji: Idę służyć Bogu i ludziom
-
„W dziękczynieniu za wolność Ojczyzny”. Narodowe Święto 3 maja w Świątyni Opatrzności Bożej
-
Abp Galbas o nowym biskupie sosnowieckim: nie będzie uciekał od spraw trudnych
-
Diecezja sosnowiecka ma nowego biskupa. Kim jest bp Artur Ważny?
4 lutego 1903 poznała ks. Félixa de Jesús Rougiera, który został jej kierownikiem duchowym i wraz z którym w 1914 założyła Zgromadzenie Misjonarzy Ducha Świętego. Zanim to jednak nastąpiło, Conchita powołała do życia szereg innych stowarzyszeń: Dzieła Krzyża i Apostolat Krzyża – w 1894, Zgromadzenie Sióstr Krzyża Najświętszego Serca Jezusowego – 3 maja 1897, Przymierze Miłości z Najświętszym Sercem Jezusowym – 3 listopada 1909 i Bractwo Kapłańskie Chrystusa Kapłana w 1912. Wszystkie te wspólnoty stawiały sobie za zadanie rozwijanie i pogłębianie życia duchowego, szczególnie wiary w Jezusa Eucharystycznego i Jego zbawczy Krzyż.
13 listopada 1913 przyjął ją na audiencji w Rzymie św. Pius X, który udzielił jej zgody a nawet polecił powołanie do życia w rok później Zgromadzenia Kapłanów Krzyża pod nazwą Zgromadzenie Misjonarzy Ducha Świętego.
Conchita miała w swym życiu kilku kierowników duchowych, w tym 3 przyszłych arcybiskupów i biskupów, a wszyscy oni byli wybitnymi teologami i specjalistami w dziedzinie duchowości.
Gdy w 1926 do władzy doszedł Plutarco Elías Calles ze swoim ostrym antyklerykalnym programem działania, rozpoczynając walkę z Kościołem, Conchita wielokrotnie udzielała schronienia ściganym i prześladowanym księżom.
Niestrudzona i niezachwiana w swym działaniu i oddaniu Kościołowi Maria Concepción Cabrera de Armida zmarła 3 marca 1937 w opinii świętości w Mieście Meksyku w wieku niespełna 75 lat. Pozostawiła po sobie 46 prac ogłoszonych drukiem i 158 tomów rękopisów, Ze wszystkich tych dzieł wypływa głębokie życie duchowe i troska o kapłanów.
Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się 15 lutego 1974, a 15 maja tegoż roku jej doczesne szczątki przeniesiono do domu Misjonarzy Ducha Świętego w stolicy. W 1999 św. Jan Paweł II podpisał dekret uznający Conchitę za czcigodną służebnicę Bożą.
ad, KAI
