Studenci wzięli udział w 83. Pielgrzymce Akademickiej na Jasną Górę

Po raz 83. odbywa się na Jasnej Górze pielgrzymka akademicka. Jest ona realizacją przyrzeczeń złożonych w 1936r., w których młodzież zobowiązała się dochować wierności Kościołowi i Stolicy Apostolskiej i kierować się w życiu osobistym, rodzinnym, społecznym i narodowym zasadami wiary. W pielgrzymce uczestniczy ok. 2 tys. studentów.

Centralnym punktem pielgrzymki, która rozpoczęła się w piątek Apelem Jasnogórskim była Msza św. sprawowana w sobotę w jasnogórskiej bazylice. Eucharystii przewodniczył abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski.

W homilii abp Jędraszewski przypomniał studentom najważniejsze przesłania płynące z przemówienia do młodzieży (nie wygłoszone) z 8 czerwca 1979r.

Metropolita krakowski przestrzegał młodych, by człowieczeństwa nie zacieśniali tylko do potrzeb materialnych, bo nie można mierzyć postępu wartościami samej ekonomii a wymiar duchowy istoty ludzkiej musi znaleźć się na właściwym miejscu.

– Człowiek jest sobą poprzez dojrzałość swojego ducha, swego sumienia, swego stosunku do Boga i do bliźniego. A świat nie będzie lepszym światem i lepszym porządkiem życia społecznego taki porządek, który tym wartościom ludzkiego ducha nie daje pierwszeństwa – mówił kaznodzieja.

-Z tego trudnego doświadczenia, które nosi nazwę “Polska”, można wydobyć lepszą przyszłość, ale tylko pod warunkiem uczciwości, trzeźwości, wiary, wolności ducha i siły przekonań. Bądźcie konsekwentni w swojej wierze! – apelował abp Jędraszewski.

Dwudniowa pielgrzymka przebiega pod hasłem „Usłysz mój głos…”. Młodzież podejmuje refleksję nad życiowym powołaniem. Wysłuchali konferencji salezjanina ks. Dominika Chmielewskiego duszpasterza akademickiego i popularnego wśród młodych rekolekcjonisty. – Moim pragnieniem jest, aby ich serca były kształtowane do szczęścia. Jednym z najpiękniejszych doświadczeń tego kształtowania jest pokazanie im sensu życia. A sens życia jest pokazany przez Jezusa” – mówił ks. Chmielewski.

O małżeństwie i rodzinie rozmawiali z młodzieżą Monika i Marcin Gomułkowie, którzy na swoim blogu i w facebookowej społeczności udowadniają, że „małżeństwo nie jest końcem zabawy, wolności, marzeń i przygód, ale jest początkiem wieczności, jest Boskim darem”.

Studenci mieli także okazję włączyć się po południu w Międzynarodowym Maryjnym Czuwaniu Młodych. Telemost połączył specjalną modlitwą za młodzież o wierność Bogu i chrześcijańskim wartościom – Urugwaj w Ameryce, Kenię w Afryce, Indie w Azji i w Europie Polskę (Jasna Góra) i Słowację.
Młodzież uczestniczyć będzie jeszcze w nocnym czuwaniu w Kaplicy Matki Bożej wspólnie z wiernymi arch. częstochowskiej, którzy taką modlitwę podejmuje każdego 11. dnia miesiąca.

Środowisko akademickie pielgrzymuje na Jasną Górę od 83 lat.

Korzenie duszpasterstwa akademickiego w Polsce sięgają początków Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pierwszym duszpasterzem krakowskich żaków był niewątpliwie św. Jan Kanty, który oprócz opieki duchowej wspierał studentów materialnie.

Rozkwit duszpasterstwa akademickiego przypada na początek XX w. Studenci skupiali się w Sodalicjach Mariańskich, akademickiej Caritas, Stowarzyszeniu Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”, w Iuventus Christiana.

Impulsem pielgrzymek akademickich był jubileusz 550. rocznicy sprowadzenia Cudownego Obrazu na Jasną Górę, obchodzony w 1932 r. W lutym 1934 r. w warszawskim środowisku akademickim, związanym z Sodalicją Maryjną, w trakcie przygotowań do pielgrzymki na Jasną Górę, powstała myśl obrania Matki Bożej patronką polskiej młodzieży akademickiej i złożenia Jej ślubowań. Myśl ta nawiązywała bezpośrednio do lwowskich Ślubów Jana Kazimierza oraz do polskiej praktyki ślubów, zwłaszcza po odzyskaniu niepodległości.

W środowisku warszawskim aktywnym inicjatorem takich pielgrzymek ks. Edward Szwejnic, mianowany w 1928 roku pierwszym rektorem św. Anny w Warszawie, z funkcją duszpasterza akademickiego. Przerwane w 1934 roku śmiercią ks. Szwejnica przygotowania podjął jego zastępca, ks. Edward Detkens, kolejny rektor kościoła św. Anny, zamęczony później w obozie w Dachau błogosławiony Kościoła katolickiego.
Przy współpracy z innymi duszpasterzami i przedstawicielami młodzieży akademickiej z całej Polski zrealizował 24 maja 1936 roku Ogólnopolskie Akademickie Ślubowania Jasnogórskie.

3 maja 1936 r. Centralny Komitet Pielgrzymki Jasnogórskiej wydał odezwę wzywającą wszystkich Polaków do łączności modlitewnej z młodzieżą akademicką w dniu jej ślubowania. Przybyło ok. 20 tys. osób ze wszystkich polskich środowisk akademickich. Reprezentowali oni wszystkie uczelnie Rzeczypospolitej, razem ze Lwowem i Wilnem oraz ogół organizacji akademickich, stojących na gruncie etyki katolickiej, bez względu na przekonania polityczne. Przybyły też wielotysięczne pielgrzymki robotników i chłopów.

Młodzież wzięła udział w Ślubach Jasnogórskich, uroczyście przyrzekając „wiary naszej bronić i według niej rządzić się […] w życiu […] osobistym, rodzinnym, społecznym, narodowym i państwowym”. Zarówno treścią przyrzeczenia, jak i terminem pielgrzymki studenci nawiązali do złożonych 280 lat wcześniej ślubów Jana Kazimierza oraz do Ślubowania Kobiet Polskich z 1926 r.

W dzień Ślubów Akademickich Cudowny Obraz Matki Bożej był wyniesiony na wały w uroczystej procesji. Mszę św. celebrował prymas August Hlond, zaś rotę ślubowań wypowiedział bp Antoni Szlagowski, który przed ślubowaniem zwrócił się do młodzieży w słowach: „Młodzieży umiłowana, dajesz dziś wzór całemu narodowi, boś wyprzedziła naród cały”. Wszyscy na placu jasnogórskim klęczeli i ze wzniesionymi w niebo rękami powtarzali za biskupem słowa przysięgi. Ksiądz Prymas Hlond poświęcił ryngraf – wotum oraz ryngrafy pamiątkowe. Ryngraf tej pielgrzymki jest wśród wotów na Jasnej Górze.

Młodzież akademicka przyjęła Ewangelię Chrystusową jako program do czynnego realizowania w życiu. Ślubowanie było tego publicznym i zewnętrznym wyrazem oraz świadectwem odrodzenia religijnego i patriotycznego młodzieży polskiej. Potem wielu z tych młodych ludzi oddało życie w obronie Ojczyzny.

Tradycja Ślubów Jasnogórskich znalazła kontynuację w corocznych pielgrzymkach studenckich, również pod okupacją hitlerowską. W dwóch takich tajnych pielgrzymkach, w 1942 r. oraz w 1943 r., brał udział krakowski student Karol Wojtyła.

Po wojnie komunistyczna władza bardzo szybko zaczęła utrudniać organizowanie majowej pielgrzymki akademickiej. W okresie stalinowskim, mimo formalnego zakazu, odbywała się ona każdego roku. W 1956 roku przesunięta została na dzień 14 października (dwa tygodnie przed oficjalnym uwolnieniem z internowania prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego) i organizowana była w tajemnicy przed władzami państwowymi.

Po wyjściu na wolność prymas Stefan Wyszyński kilkakrotnie kierował do studentów specjalne odezwy w związku z majową pielgrzymką na Jasną Górę.

KAI