13.02.2014
Zazwyczaj w każdy czwartek przychodzą na naszą misję osoby niewidome, którym pomagamy. Zwykle było ich około 15-20, dziś przyszły do nas tylko 3 osoby.
Około południa kończyłam pracę w bibliotece (gdzie maluję ściany), kiedy usłyszałam krzyk ludzi i za chwilę dźwięk samochodów. Nie wiadomo, co się dzieje – czy się chować, czy czekać. To były okrzyki radości!
Przeczytaj również
-
Pomożesz samemu sobie, gdy zaczniesz pomagać innym
-
Bezdomność zaczyna się od samotności
-
Kolejna edycja akcji „Polak z Sercem” wystartowała! Młodzież pomoże Polakom mieszkającym na Kresach
-
Franciszek do Polaków: pamiętajcie w modlitwie o polskich misjonarzach
-
„Język jest ważny, ale ważniejsze jest świadectwo i obecność”. Ks. Arkadiusz Nowak o misjach w Afryce
-
Piękny gest Igi Świątek. „To ludzkie i normalne, że zmagamy się z problemami”
-
Papież do zakonników: kontynuujcie swoją posługę z entuzjazmem
-
Ksiądz o sytuacji na Lampedusie: przeżywamy prawdziwą apokalipsę
-
Abp Gądecki apeluje: niech 15 sierpnia będzie Dniem Ogólnopolskiej Solidarności ze Słowenią
-
Biskup Muskus jako szef kuchni! Zobacz jak pomaga chorej Kamilce
-
16 tys. dzieci wyjedzie na wakacje dzięki wsparciu Caritas. „Atrakcji w tym roku mamy ogrom”
-
Szlachetna Paczka szuka wolontariuszy. Jak można dołączyć?
-
“Historie tych ludzi zapadają w pamięć i serce. Normą są łzy wzruszenia”. Jak polska młodzież pomaga na Kresach?
-
Miłość ponad niepełnosprawnością. Nie może ruszać rękami, mimo to pomaga chorej mamie… malując obrazy!
-
Wysłannik papieża z misją w Moskwie. „Konkretne gesty będzie można zobaczyć pod koniec”
Wzięłam aparat, przeskoczyłam przez płot, który był zamknięty na kłódkę. W ten sposób bardzo szybko znalazłam się na głównej drodze w Ngaoundaye. I co zobaczyłam?… Dwa duże samochody z żołnierzami. Pytałam ludzi, którzy byli na miejscu i widzieli więcej, co się dzieje? Ktoś mnie poinformował, że to żołnierze MISKA (padł komentarz, że pewnie jadą na zakupy). Nawet jeśli faktycznie chodzi tylko o zakupy, to i tak muszą przejechać przez Bang. Później doszła do nas informacja, że przyjechała wielka ciężarówka i zabrała APERDE i Antybalakę do Bang.
Do naszego proboszcza zadzwonił jakiś znajomy, który mieszka blisko Bang i powiedział mu, że doszło tam do walki, używana jest broń ciężka. Czekamy na rozwój sytuacji. Nie wiemy, jak dalej się to rozegra.
Około 17 pojawiły się kolejne informacje – Bang został zdobyty. Po godzinie spotkaliśmy się z szefem APERDE, który brał w tym udział. Powiedział nam, że faktycznie zdobyli Bang, a także wszystkie ich bazy, które były w polach. Przejęli broń, amunicję i wszystko, co Seleka zostawiła. Nie ma żadnych ofiar, Selekowcy zdążyli uciec z niewielką ilością broni.
Bardzo dużo domów jest spalonych, jakaś część ocalała, ale nikogo tam nie ma. Podobno Selekowcy byli bardzo liczni. Z innego źródła dochodzą do nas informacje o 130 osobach. Jutro br. Benek i br. Valetin (proboszcz) mają jechać do Bang, aby ocenić sytuację. Podczas naszego spotkania padają liczne strzały, ale szef APERDE nas uspakaja i mówi, że to z radości.
Jednak zdobycie Bangu to nie koniec. Pojawiają się pytania i problemy. Czy Seleka będzie chciała odbić Bang (to jest strategiczny punkt przy granicy z Czadem i Kamerunem)? Co dalej z tymi bazami, pełnymi broni? Wszyscy są też zdania, że ktoś powinien trzymać pieczę nad tym miejscem, trzeba bronić granic przed wrogiem….
