13.02.2014
Zazwyczaj w każdy czwartek przychodzą na naszą misję osoby niewidome, którym pomagamy. Zwykle było ich około 15-20, dziś przyszły do nas tylko 3 osoby.
Około południa kończyłam pracę w bibliotece (gdzie maluję ściany), kiedy usłyszałam krzyk ludzi i za chwilę dźwięk samochodów. Nie wiadomo, co się dzieje – czy się chować, czy czekać. To były okrzyki radości!
Przeczytaj również
-
Rzeczywistość dzieci z obozu uchodźców w Sudanie Południowym. Reportaż br. Roberta Wieczorka
-
Jutro niedziela „Ad Gentes”. To dzień modlitwy i solidarności z misjonarzami
-
„Misjonarz na Post”. Już ponad 50 tys. osób modli się za polskich misjonarzy
-
Archidiecezja katowicka wspiera ewangelicką parafię, gdzie doszło do wybuchu gazu. „Pomoc przechodzi najśmielsze oczekiwania”
-
Trwa wielkopostna akcja „Woreczek Ryżu 2023”. Wspomoże dzieci z Kenii i Ekwadoru
-
150 milionów złotych, tyle zebrano na pomoc Ukrainie. Caritas Polska podsumowała rok pomocy
-
Księża misjonarze odnieśli się do tekstu o ks. Pawłowskim CM: sprawa została zamknięta
-
Papież: podnosimy innych, jeśli codziennie pozwalamy, by Pan podnosił nas
-
Ksiądz posługujący w Turcji: bez pomocy Boga i ludzi nie powrócimy do normalnego życia
-
Trwa akcja „Wyślij pączka do Afryki”. Na tegoroczne projekty potrzeba 670 tys. zł
-
Turcy dziękują polskim strażakom za pomoc po trzęsieniu ziemi. „Kiedy straciliśmy nadzieję, odzyskaliście ją dla nas”
-
Syria pilnie potrzebuje wsparcia po trzęsieniu ziemi. „Obszary dotknięte kataklizmem są odcięte od świata”
-
Abp Ryś po trzęsieniu ziemi: zobaczmy cierpiących w Syrii i Turcji
-
„Chcemy się uczyć – pomóż nam”. Rozpoczęła się kolejna edycja akcji „Wyślij pączka do Afryki”
-
Papież przybył do Sudanu Południowego
Wzięłam aparat, przeskoczyłam przez płot, który był zamknięty na kłódkę. W ten sposób bardzo szybko znalazłam się na głównej drodze w Ngaoundaye. I co zobaczyłam?… Dwa duże samochody z żołnierzami. Pytałam ludzi, którzy byli na miejscu i widzieli więcej, co się dzieje? Ktoś mnie poinformował, że to żołnierze MISKA (padł komentarz, że pewnie jadą na zakupy). Nawet jeśli faktycznie chodzi tylko o zakupy, to i tak muszą przejechać przez Bang. Później doszła do nas informacja, że przyjechała wielka ciężarówka i zabrała APERDE i Antybalakę do Bang.
Do naszego proboszcza zadzwonił jakiś znajomy, który mieszka blisko Bang i powiedział mu, że doszło tam do walki, używana jest broń ciężka. Czekamy na rozwój sytuacji. Nie wiemy, jak dalej się to rozegra.
Około 17 pojawiły się kolejne informacje – Bang został zdobyty. Po godzinie spotkaliśmy się z szefem APERDE, który brał w tym udział. Powiedział nam, że faktycznie zdobyli Bang, a także wszystkie ich bazy, które były w polach. Przejęli broń, amunicję i wszystko, co Seleka zostawiła. Nie ma żadnych ofiar, Selekowcy zdążyli uciec z niewielką ilością broni.
Bardzo dużo domów jest spalonych, jakaś część ocalała, ale nikogo tam nie ma. Podobno Selekowcy byli bardzo liczni. Z innego źródła dochodzą do nas informacje o 130 osobach. Jutro br. Benek i br. Valetin (proboszcz) mają jechać do Bang, aby ocenić sytuację. Podczas naszego spotkania padają liczne strzały, ale szef APERDE nas uspakaja i mówi, że to z radości.
Jednak zdobycie Bangu to nie koniec. Pojawiają się pytania i problemy. Czy Seleka będzie chciała odbić Bang (to jest strategiczny punkt przy granicy z Czadem i Kamerunem)? Co dalej z tymi bazami, pełnymi broni? Wszyscy są też zdania, że ktoś powinien trzymać pieczę nad tym miejscem, trzeba bronić granic przed wrogiem….
