Nasze projekty
fot. Wikimedia

Święty Pius V. Papież od reform

W dzieciństwie zajmował się wypasem owiec. Gdy miał 15 lat, założył habit dominikański. Był wyśmienitym wykładowcą teologii i naczelnym inkwizytorem. A jako papież zajął się reformą Kościoła.

Reklama

Od pasterza do inkwizytora

Przyszedł na świat 17 stycznia 1504 roku w Bosco koło Aleksandrii w północnych Włoszech. Rodzice dali mu na imię Antonio, ale przez wielu nazywany był Aleksandrinus. Z powodów finansowych nie mógł się kształcić, dlatego od najmłodszych lat pracował przy wypasie owiec. Poruszony jego losem jeden z bogatych mieszkańców miasta, opłacił mu naukę w konwencie dominikanów. I tam już pozostał, składając w 1521 roku śluby zakonne i przyjmując imię Michał, zaś siedem lat później – święcenia kapłańskie. Odznaczał się wielką gorliwością, pracowitością i pobożnością, dlatego już od samego początku pobytu w zakonie przydzielano mu ważne funkcje m.in. wykładowcy, przeora, prowincjała. Na prośbę papieża został również inkwizytorem, najpierw w diecezjach Como i Bergamo, później na cały okręg rzymski, aż w roku 1558 otrzymał urząd naczelnego inkwizytora Kościoła powszechnego. Rok wcześniej otrzymał godność kardynała. Był zwolennikiem taktyki przekonywania, upominania i jak najłagodniejszych kar dla heretyków, czym naraził się później papieżowi Pawłowi IV – bezwzględnemu na punkcie prawowierności.

Na Stolicy Apostolskiej

Gdy w grudniu 1565 roku zmarł papież Pius IV, kardynałowie, za namową św. Karola Boromeusza, jego następcą wybrali o. Michała. Pius V – bo takie imię przyjął nowy następca św. Piotra – nadal żył w dominikańskiej prostocie i ubóstwie. Po rozpoczęciu swojego pontyfikatu od razu zajął się wprowadzaniem uchwał z zakończonego w  1563 roku Soboru Trydenckiego. Do kolegium kardynalskiego wprowadził ludzi prawych i całkowicie oddanych sprawie Kościoła. Dokończył reformę kurii rzymskiej ustanawiając nowe urzędy, reorganizując stare oraz zwalniając pracowników niekompetentnych i niegodnych. Zaprowadził porządek w zakonach, nakazując bezwzględną klauzurę i usuwając z miasta mnichów żyjących poza macierzystymi zgromadzeniami, nie przestrzegając reguł życia zakonnego. Zakazał biskupom opuszczania na dłuższy czas swoich diecezji, a proboszczom parafii. Nakazał biskupom prowadzenie regularnych wizytacji w parafiach swoich diecezji oraz zakładania seminariów duchownych dla podniesienia poziomu moralnego i intelektualnego duchowieństwa. Kolegium Rzymskie, w którym mieli kształcić się duchowni dla państwa watykańskiego, oddał w ręce jezuitów.  Dla ożywienia duszpasterstwa i pogłębienia przez wiernych prawd wiary katolickiej wydał Katechizm Rzymski. Ujednolicił liturgię rzymską dla całego Kościoła, a także zreformował brewiarz i mszał. Chcąc zdobyć życzliwość prawosławnych do godności doktorów kościoła wyniósł: św. Bazylego, św. Grzegorza z Nazjanzu, św. Grzegorza z Nyssy oraz św. Jana Złotoustego i wprowadził ich imiona do liturgii łacińskiej. Za jego przyczyną tytuł doktora kościoła otrzymał także św. Tomasza z Akwinu. Inkwizytorom nakazał roztropność i umiar, stanowczo potępiając inkwizycję hiszpańską czym naraził się królowi Filipowi II. Założył wiele szkół, szpitali, przytułków. Propagował modlitwę różańcową wśród duchowieństwa i wiernych. Gdy wybuchła wojna z Turkami, organizował nabożeństwa różańcowe w intencji powstrzymania islamizacji Europy. Po zwycięskiej bitwie pod Lepanto 7 października 1571 roku, sukces przypisał Najświętszej Maryi Pannie Różańcowej i w tym dniu ustanowił Jej święto. Rok później ciężko zachorował na nerki.

Od jego pontyfikatu papieże noszą białe sutanny, kolor zaczęrpnięty z dominikańskiego habitu.

Reklama

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę