Nasze projekty
Reklama
Święty Jerzy i smok pędzla Gustave'a Moreau | fot. Wikipedia

Św. Jerzy. Żołnierz Chrystusa

Kościół Wschodni nadał mu tytuł Wielkiego Męczennika. A w Kościele Katolickim został włączony w poczet Czternastu Świętych Wspomożycieli, czyli tych spośród wyniesionych na ołtarze, których wstawiennictwo jest wyjątkowo skuteczne, szczególnie w przypadku chorób.

Mitologiczny bohater

Informacji o życiu świętego Jerzego zachowało się niewiele, bowiem kiedy Turcy zajęli Małą Azję, czyli obecny Bliski Wschód, niszczyli wszystko co miało związek z chrześcijaństwem. Burzono świątynie i miejsca kultu, niszczono obrazy, rzeźby, pomniki, palono wszelkie zapiski. Z czasem wokół Jerzego narosło tyle legend, że w pewnym okresie chrześcijaństwa zaczęto kwestionować jego istnienie.

Jedna z najpopularniejszych zawarta w „Złotej legendzie” autorstwa Jakuba de Voragine, opowiada o tym, że w mieście Silene (późniejsza Cyrena w Libii) przy źródle, w którego wodę zaopatrywali się wszyscy mieszkańcy, założył swoje gniazdo smok. Na czas nabierania wody potwora należało wypędzić. W tym celu przynoszono dla niego owcę. Kiedy zwierząt zabrakło, mieszkańcy oddawali na pożarcie jedną z dziewcząt. Pewnego razu los padł na księżniczkę. Król błagał o jej życie, ale na próżno. Kiedy już miała zostać pożarta przez smoka na drodze pojawił się święty Jerzy na białym koniu, zrobił znak krzyża i włócznią zabił potwora. Uradowani mieszkańcy razem z monarchą porzucili pogaństwo i przyjęli chrzest, a w miejscu gdzie upadł smok zbudowano kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny i św. Jerzego. Z czasem smoka zaczęto utożsamiać z szatanem, w innych podaniach zaś smok został zastąpiony ogromną jaszczurką albo krokodylem atakującym ludzi. 

Żołnierz Chrystusa

Faktem jest, że święty Jerzy urodził się w Kapadocji a jego rodzicami byli Geroncjusz z Persji i Polocronia, bardzo pobożne, bogobojne małżeństwo. Przez wiele lat modlili się, pościli i pokutowali w intencji daru rodzicielstwa. Bóg wysłuchał ich, dając im w późnej starości upragnionego syna. Jerzy od najmłodszych lat wyróżniał się na tle swoich rówieśników, zawsze spokojny, słuchający rodziców, zatroskany o ubogich i mający żywą relację z Jezusem Chrystusem. Jako młodzieniec wstąpił do legionów cesarskich, gdzie doszedł aż do rangi oficera. Stał się ulubieńcem cesarza Dioklecjana. Ale kiedy cesarz wydał dekret zabraniający żołnierzom przechodzenia na chrześcijaństwo i nakazał im złożyć ofiarę przed posągiem bóstw pogańskich, Jerzy stanowczo odmówił. Nigdy nie ukrywał się ze swoją wiarą, wręcz przeciwnie, chciał być dla innych świadkiem Chrystusa. I wiedział co go czeka. Rozdał swój majątek ubogim. A cesarz dla ukarania niewiernego oficera i ku przestrodze innych żołnierzy skazał go na okrutne tortury, które według podań trwały aż siedem lat. Przybijano go do krzyża, torturowano na katowskim kole. Śmierć męczeńską poniósł prawdopodobnie w Diaspolis na terenie Palestyny około roku 304.

Popularny Święty

Kult świętego Jerzego bardzo szybko rozniósł się po krajach Morza Śródziemnego. Najpierw w Egipcie, na Cyprze, w Azji Mniejszej, gdzie powstało ponad 60 miejsc poświęconych jego czci. Nawet cała jedna prowincja na Kaukazie otrzymała swoją nazwę od jego imienia – Georgia (w języku greckim Jerzy to Georgios) – Gruzja. Jest patronem Anglii, gdzie znajduje się ponad 160 kościołów pod jego wezwaniem, a także Holandii, Niemiec, Szwecji i Litwy, archidiecezji białostockiej i wileńskiej oraz miast m.in. Ferrary i Neapolu. Jego wizerunek znajduje się w herbie Moskwy, a od XVIII wieku w Rosji wprowadzono odznaczenia dla wojskowych Order św. Jerzego, które w 1913 roku zmieniło nazwę na Krzyż św. Jerzego. Pod jego wezwaniem powstało wiele bractw rycerskich oraz zgromadzeń zakonnych, ponadto patronuje skautom, harcerzom, rolnikom, a także wszystkim mającym związek z bronią i walką. Jest orędownikiem podczas epidemii, zwłaszcza trądu, oraz w chorobach skóry.

Reklama

Reklama

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Zatrudnij nas - StacjaKreacja