Namiot Spotkania
Określenie „namiot spotkania” jest zaczerpnięte z tekstu Księgi Wyjścia (Wj 33, 7-20) , kiedy to Mojżesz organizując życie społeczne na pustyni, kazał zbudować poza obozem namiot. Był on oddalony od codziennego, obozowego życia Izraelitów. Mojżesz nazwał ten namiot Namiotem Spotkania.
Za każdym razem kiedy Mojżesz chciał się modlić – wchodził do tego Namiotu i rozmawiał z Bogiem „twarza w twarz, jak się rozmawia z przyjacielem” (Wj 33, 11). Podobnie czynili inni, którzy chcieli rozmawiać z Bogiem.
Ta metoda rozważania Biblii jest bardzo popularna w Ruchu Światło-Życie, a zaproponował ją założyciel Oazy, ks. Franciszek Blachnicki.
Istnieje kilka schematów Namiotu Spotkania. Oto jeden z nich, zaproponowany przez ks. Blachnickiego
Wybierz fragment z Pisma Świętego (może być to np. ewangelia z dzisiejszej Liturgii Słowa)
1. „Duchu Święty wołam przyjdź” – wzywaj pomocy Ducha Świętego – jakąś pieśnią, znaną modlitwą lub własnymi słowami.
2. „Jezus jest tu” – przebłysk że On naprawdę przyszedł, uświadamiaj sobie obecność Boga, jest obecny przy mnie, tu i teraz.
3. „Jak z przyjacielem… twarzą w twarz” – to przywitanie dwojga przyjaciół wyrażające się we wspólnej radości i w uwielbieniu. Jezus jest twoim przyjacielem, cieszy się tobą, kocha cię, jest ci życzliwy – to jakby wtulić się sobie w objęcia.
4. „Mów Panie, bo sługa Twój słucha” – tu i teraz Pan chce ci coś konkretnego powiedzieć. To modlitwa prośby o Słowo dla siebie.
5. „Panie co mam czynić?” – stan wewnętrznego wyciszenia, przyjmij postawę wyczekiwania. Wzbudź w sobie ciekawość – zastanów się, co Jezus chce ci dzisiaj powiedzieć.
6. „Twoje słowo jest pochodnią dla moich stóp” – dopiero teraz przeczytaj wcześniej wybrany i przygotowany fragment Pisma Świętego – powoli, ze zrozumieniem, a jeśli trzeba – kilka razy.
7. „Szmer łagodnego powiewu” – trwaj w ciszy, oczekując i wsłuchując się w głos Boga – cierpliwie i z ufnością. To spotkanie Boga w twojej wyobraźni, rozumie i pamięci.
8. „Aniołowi… napisz…” – w notatniku zapisz myśli, które ci się zrodziły, aby ocalić je od zapomnienia i w każdej chwili móc do nich wrócić.
9. „Panie… oto postanawiam…” – podejmij i zapisz w notatniku postanowienie – jeśli oczywiście rodzi się ono wyraźnie, nie na siłę, bo nie jest ono istotą Namiotu Spotkania.
10. „Dzięki Jezu” – podziękuj Bogu za spotkanie i Jego Słowo. Możesz zawrzeć wypływającą z serca skruchę jako reakcję na dobroć Pana Boga, ale nie jest to zasada. Ważne jest dziękczynienie na koniec modlitwy.