"Młody Starzec". Dziś 10. rocznica śmierci o. Joachima Badeniego

„Młody Starzec”. Dziś 10. rocznica śmierci o. Joachima Badeniego

Był cenionym kaznodzieją, z wielkim dystansem do siebie i świata, do tego rozmodlonym mistykiem, choć sam nazywał siebie prorokiem. 10 lat temu, 11 marca 2010 r. w Krakowie zmarł w opinii świętości o. Joachim Badeni OP. Podobno jego ostatnie słowa brzmiały: "Wesele przygotowane. Oblubieniec nadchodzi. Idę tańczyć".

W lutym 2018 r. Kapituła Prowincjalna dominikanów w Polsce zdecydowała o rozpoczęciu przygotowań do wszczęcia procesu beatyfikacyjnego o. Joachima. W ramach tych przygotowań zbierane informacje na jego temat, dowody istnienia jego kultu także są wstępnie przeglądane pozostawione przez niego pisma.

Z okazji przypadającej dziś 10. rocznicy śmierci słynnego dominikanina klasztor oo. dominikanów w Krakowie, gdzie wiele lat mieszkał ten kapłan i mistyk, przygotował trzydniowe obchody zatytułowane „Młody Starzec”. O dominikaninie będą opowiadać jego przyjaciele i współbracia, m.in. o. Jan A. Kłoczowski OP, o. Tomasz Gałuszka, o. Grzegorz Chrzanowski OP, Sylwia Juszkiewicz. Poruszą temat jego poczucia humoru, jego „teologii zachwytu”, nauczaniu i myśleniu a także o ostatnich chwilach. Według tych, którzy modlili się przy jego łożu śmierci ostatnie wypowiedziane przez o. Joachima słowa brzmiały: „Wesele przygotowane. Oblubieniec nadchodzi. Idę tańczyć”. Dla świadków jego odchodzenia ten czas był wielkimi rekolekcjami.

Joachim (Kazimierz Stanisław) Badeni urodził się 14 października 1912 r. w Brukseli w rodzinie arystokratycznej (nosił tytuł hrabiego i pieczętował się herbem Bończa). Ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W młodości czerpał z życia pełnymi garściami, nawrócił się niewiele przed wybuchem II wojny światowej. Pod wpływem o. Ignacego Marii Bocheńskiego OP zdecydował o wstąpieniu do seminarium duchownego, a potem do klasztoru dominikanów. Po wyświęceniu w 1950 r. na kapłana posługiwał jako duszpasterz akademicki w Krakowie i Poznaniu, rozwijając działające tam do dziś duszpasterstwa. Miał wyjątkowy dar porozumienia ze świeckimi oraz dar uzdrawiania i słowa. Był stałym spowiednikiem i kierownikiem duchowym dla wielu osób, szczególnie ceniono jego rady dotyczące poszukiwania żony lub męża oraz życia małżeńskiego. Wielu ceniło jego kazania. Ostatnie tygodnie swojego życia spędził obłożnie chory, starając się do swojego cierpienia podchodzić z humorem.