Wolność wyznania
Przyszedł na świat około roku 315, kiedy to chrześcijanie mieli już zagwarantowaną wolność wyznania dzięki podpisanemu przez cesarza Konstantyna Wielkiego Edyktowi mediolańskiemu. Nie musieli już się ukrywać ani bać o swoje życie z powodu wiary w Jezusa Chrystusa. Cyryl więc swobodnie dorastał w głęboko wierzącej i przywiązanej do praktyk chrześcijańskich rodzinie.
Od wczesnych lat zajmował się studiowaniem Pisma Świętego i pisarzy kościelnych, a jako młodzieniec zaprawiał się w ascezie w jednym z klasztorów Palestyny. Gdy miał 19 lat przyjął święcenia diakonatu z rąk biskupa Jerozolimy św. Makarego, a dziesięć lat później z rąk św. Maksyma otrzymał święcenia kapłańskie.
Czytaj także >>> Psalm 51. „Boże litościwy, zmiłuj się nade mną”
Pierwsze Katechezy
Jako kapłan zajął się katechizowaniem tych, którzy przygotowywali się do przyjęcia sakramentu chrztu. W sposób bardzo przystępny tłumaczył im całokształt prawd wiary Chrystusowej. Do historii przeszły głoszone przez niego homilie przy drzwiach Bazyliki Grobu Bożego, w których wykładał naukę Kościoła o chrzcie świętym, bierzmowaniu i Eucharystii. Dały one podstawy do powstania w późniejszym czasie dwóch serii katechez: dla katechumenów i dla ochrzczonych. Był to najprawdopodobniej pierwszy systematyczny wykład nauki katolickiej i jeden z pierwszych traktatów o Najświętszym Sakramencie.
Około 348 roku Cyryl przyjął sakrę biskupią, a po śmierci Makarego został wybrany na stolicę jerozolimską, co zatwierdził synod Konstantynopolu, cesarz oraz papież.
Przeczytaj również
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Prezent na Komunię. Co kupić dziecku komunijnemu?
-
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
-
„Wybrali skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. To były pierwsze słowa Benedykta XVI
-
„Nie było żadnej nadziei”. 81. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim
-
Sprawdź, kiedy relikwie Ulmów będą w twojej diecezji [TERMINARZ]
-
To z Rosji zakłócano sygnał Radia Maryja. KRRiT wskazuje na celowe działania
-
TVN zapłacił karę za reportaż o Janie Pawle II. To ponad pół miliona złotych
-
Modlitwa wiernych na ślub
-
Ks. Michał Rapacz. “Niewygodny” kapłan, dla którego liczyła się tylko Prawda
-
Jak czytać psalmy? Wskazówki
-
Ks. Pawlukiewicz i „Pan Parkinson”. Z chorobą zmagał się w pokorze
-
Były rzecznik archidiecezji białostockiej ukarany. Jest komunikat kurii
-
Aborcja wraca do Sejmu
-
„Jesteśmy szczęśliwi, że Pan Bóg podarował nam Olę”
CZYTAJ TEŻ: Młodość, siła i męstwo. Jaki był święty Józef?
Walka z arianizmem i wygnania
Nowemu biskupowi Jerozolimy przyszło zmierzyć się z trawiącymi Kościół od wewnątrz herezjami. Szczególnie rozpowszechniony był wówczas arianizm, którego zwolennikami byli zarówno niektórzy hierarchowie kościelni, jak i wielu cesarzy. Zgodnie z tą herezją Jezus został przez Boga stworzony, a tym samym jest mu podległy. Trójca Święta zaś jest niebiblijna, dlatego arianie ten dogmat całkowicie odrzucali. Głosicielem tej nauki był m.in. biskup Akacjusz, arcybiskup Cezarei, bezpośredni zwierzchnik Cyryla. Szukał on sposobności, aby usunąć biskupa jerozolimskiego z urzędu, gdyż ten ostro krytykował arianizm.
Gdy w Jerozolimie zapanował głód i wielu biedaków umierało z tego powodu, Cyryl sprzedawał meble i część majątku diecezji, by pomagać potrzebującym. Akacjusz oskarżył go o nielegalne zawłaszczenie dóbr kościelnych i odebrał mu tron biskupi. Cyryl znalazł schronienie w Tarsie, rodzinnym mieście św. Pawła, gdzie tamtejszy biskup przyjął go z otwartymi ramionami.
Gdy Synod w Seleucji potępił arianizm, Cyryl mógł wrócić do swojej diecezji po 9 latach wygnania. Ale nie na długo, bowiem Akacjusz, mimo że pozbawiony urzędu, dalej spiskował. Mając za sobą cesarza doprowadził do tego, że synod w Kostantynopolu na nowo potępił biskupa jerozolimskiego i ponownie skazał go na wygnanie. Tym razem jednak banicja Cyryla trwała zaledwie kilka miesięcy, gdyż nowy cesarz Julian Apostata, wezwał do powrotu wszystkich wygnanych biskupów.
Cyryl prowadził swoją diecezję przez kolejnych 19 lat i poświęcił je na naprawianie duchowych szkód, jakie pod jego nieobecność wniosły panoszące się herezje. Niestety jego praca duszpasterska znów została przerwana, gdyż kolejny cesarz Walens także był zwolennikiem arianizmu. Cyryl przez osiem lat tułał się po różnych diecezjach i klasztorach, aż do śmierci 18 marca 386 roku.
Po prawie 1500 latach po śmierci Cyryla Jerozolimskiego papież Leon XIII ogłosił go doktorem Kościoła.
