Jak czytamy na blogu „myfidesetratio” po raz pierwszy modlitwa ta pojawiła się we Francji w roku 1912. Opublikowano ją w małym czasopiśmie religijnym gazetce „La Clochette” (Dzwonek), wydawanej w Paryżu przez katolickie stowarzyszenie „La Ligue de la Sainte-Messe”. Być może autorem modlitwy jest francuski ksiądz Esther Bouquerel, jednak nie ma co do tego pewności.
W 1915 r. oryginalną, francuską wersję modlitwy przesłano papieżowi Benedyktowi XV. Wkrótce potem, w r. 1916, w „L’Osservatore Romano” ukazało się jej włoskie tłumaczenie jako apel o pokój wobec okrucieństw I wojny światowej.
5 lat później jeden z franciszkanów umieścił tę modlitwę na odwrocie obrazka św. Franciszka i nadał jej tytuł: „Prière pour la paix” (Modlitwa o pokój). Od tej pory modlitwę coraz częściej zaczęto nazywać „franciszkańską”, choć nigdzie nie było potwierdzenia na związek tej modlitwy ze św. Franciszkiem z Asyżu.
„Modlitwa franciszkańska”
Panie, uczyń mnie narzędziem Twego pokoju.
Tam, gdzie nienawiść – pozwól mi siać miłość,
gdzie krzywda – przebaczenie,
gdzie zwątpienie – wiarę,
gdzie rozpacz – nadzieję,
gdzie mrok – światło,
tam gdzie smutek – radość.
Spraw, Panie, abym nie tyle szukał pociechy,
ile pociechę dawał;
nie tyle szukał zrozumienia, co rozumiał
nie tyle był kochany, ile kochał.
Albowiem dając – otrzymujemy,
przebaczając – zyskujemy przebaczenie,
a umierając – rodzimy się do życia wiecznego.