A wychodząc służąca powiadomiła rodziców, że on żyje i że nic
złego im się nie dzieje. Wtedy dziękowali Bogu niebios i mówili:
„[…] Bądź uwielbiony, ponieważ mnie ucieszyłeś […].
Postąpiłeś z nami według wielkiego Twego miłosierdzia”.
Tb 8, 14-16
WDZIĘCZNOŚĆ
POMYŚL: Zacznijmy od tego, że Pan Bóg ma plan. Ja jednak podsuwam mu gotowe rozwiązania, jak i co ma dla mnie wykonać. Kiedy coś dzieje się nie po mojej myśli, a często nawet wbrew mnie – co robię? Obrażam się na Niego, a może… dziękuję za wszystko, co dostaję? Zacznę być wdzięcznym za to, że On naprawdę wie lepiej w swojej Boskiej wszechwiedzy! Niech minie frustracja, a zastąpi ją wdzięczność. Wdzięczność, której często mi brakuje. W domu – w stosunku do rodziców. W sklepie – w stosunku do ekspedientki. W świecie – w stosunku do Pana Boga. Tak niewiele trzeba, aby podziękować za podany obiad, za miłą obsługę, za otrzymaną łaskę.
ks. Sebastian Kowalczyk
MÓDL SIĘ: Panie, dziękuję za cierpienie, które ćwiczy mnie w wytrwałości; za samotność, która uczy mnie miłości; za moje życie, które uczy mnie tego, że zawsze jesteś obok mnie.
DZIAŁAJ: Czy wyciągam lekcje z moich porażek? Jak dziękuję Bogu i innym za ich dobroć, obecność, wsparcie i miłość? Czy potrafię być wdzięczny, czy raczej częściej jestem roszczeniowy?
Fragment pochodzi z modlitewnika „Weź i się módl” – duchowego przewodnika, z którym każdego dnia łatwiej jest modlić się i koncentrować na Słowie Bożym.
