Okładka książki “Kobieta w pełni szczęśliwa” s. Anny Marii Pudełko
Jak osiągnąć pełnię tego, co kobiece?
Jak pogodzić wpisaną w kobiecą naturę delikatność z pewnością siebie? Jak znaleźć w życiu przestrzeń dla Boga, dla bliskich, a także dla siebie? Jak dziś być kobietą tak szczęśliwą jak Maryja?
Kobiety! Razem z s. Anną Marią szukamy odpowiedzi u Maryi.
Maryja jest stuprocentową kobietą. Kiedy trzeba – kobieca i delikatna, kiedy trzeba – stanowcza i osiągająca cel.
Wpatrując się w piękno Maryi, w każdej kobiecie zradza się pragnienie: Maryjo, chcę być taka jak Ty! Litania loretańska ma 53 wezwania. W rozważaniach zostały one przyporządkowane do 31 dni maja. Każdy z tych 31 dni miesiąca będzie wspaniałą przygodą codziennego odkrywania poszczególnych wezwań Litanii loretańskiej oraz różnych cech kobiecości.Ułatwi to pełniejsze zrozumienie samej siebie, swych pragnień, celów życiowych.
Kobiety pracujące, które z pracy, obowiązków wobec rodziny, Ojczyzny i Pana Boga każdego dnia czynią sztukę. Piękne, pracowite, zabiegane, wręcz rozpędzone a jednocześnie przepełnione szczęściem i poczuciem spełnienia
Arcymistrzynie, czempionki, liderki, fajterki wszystko to są synonimy tzw. “przodowniczek”. Nie wiem jakie cele przyświecały kiedyś, kobietom noszącym to miano w ciężkich latach komunizmu. Pewnie u wielu z nich myślenie było zakłócone ukierunkowaniem na „wykonanie normy”, na nagrodę w postaci niesienia wieńca dożynkowego. Wierzę, że może części z nich towarzyszyły jednak podobne motywacje jak nam, kobietom z 21 wieku.
Jak powiedziała mi jedna z moich rozmówczyń – mama czwórki dzieci, prezes korporacji zatrudniającej ponad tysiąc osób – nasze motywacje do pracy możemy podzielić na trzy główne:
• zapewnienie bytu
• własny rozwój
• wyższy, transcendentny sens
Nie da się na pewno określić, którym z powyższych punktów kierowały się Polki kiedyś. Wiem, że moje babcie i mama pracowały bardzo ciężko, ponieważ w samej pracy i pracowitości widziały cnotę, która się Bogu podoba. Umiały poukładać to tak, by ich rozwój (na miarę ówczesnych możliwości) był realizowany ale niewątpliwie zapewnienie bytu rodzinie było niezaprzeczalnym i niesamowicie ważnym celem ich pracy.
Myślę, że dla wielu z nas dzisiaj ta główna, fundamentalna motywacja pozostaje niezmienna. Pracujemy, ponieważ praca nas uszlachetnia, sprawia, że możemy służyć Bogu i bliźniemu ale też same nadawać swojemu życiu sens i pchać ten świat w lepszą stronę.
Na przestrzeni lat i zmieniających się czasów, zmieniały się też nasze możliwości. Inaczej kształtowała się sytuacja kobiet pracujących na świecie, inaczej u naszych sąsiadów i inaczej u nas. Jedno jest pewne, że przeszłyśmy długą drogę. Z moich rozmów z kobietami pracującymi wynika, że np. jeszcze 10 lat temu nie było takiego przyzwolenia na robienie tzw. kariery przez kobietę, która miała dzieci. Zarówno społeczeństwo jak i pracodawcy nie patrzyli przychylnie na kobiety jako pracowników. Każda z moich rozmówczyń ocenia jednak, że sytuacja w Polsce w tym zakresie znacznie się zmieniła. To właśnie matki są pożądanymi pracownikami i to na stanowiskach menadżerskich. Wysoko oceniane są ich zdolności organizacyjne ale także motywacja do pracy i rozwoju. Wysoko także cenione jest też już w korporacjach uporządkowane życie prywatne, ponieważ to ma zasadniczy wpływ na pracę zawodową i na postawę człowieka.
Ile zostało w nas z „przodowniczek”? Jak zmieniały się nasze motywacje? Jak w ogóle sytuacja kobiet się zmieniła? Jak rodzimy sobie łącząc obowiązki zawodowe, społeczne i rodzinne? Czy jakoś doskwiera nam presja społeczna, czy zwyczajnie szukamy balansu, realizujemy siebie i spełniamy obowiązek wobec Boga, Ojczyzny i rodziny?
Zapytałam o to kobiety pracujące, do których niewątpliwie pasują wszystkie określenia wymienione powyżej. Kobiety, które zmieniają świat na lepszy. Kobiety, które ze swojej pracy i łączenia jej z obowiązkami domowymi uczyniły sztukę. Kobiety radosne, spełnione, pełne życiowej pasji i energii, powiedziałabym rozpędzone. Mimo łączenia tak wielu obowiązków, zawsze gotowe oddać coś więcej ze swojego życia, tylko po to, że może się to stać inspiracją, motywacją lub zwykłą zachętą dla innych. Dla rozwoju talentów. Zachętą do przeskakiwania kolejnych poprzeczek, by budować nowe, lepsze społeczeństwo, budować lepszy świat, budować naszą Polskę.
Bardzo dziękuję im wszystkim i każdej z osobna, że są dla mnie wzorem.
Nawet gdy mi się nie chce, to działam. Moje dzieci bez męczących wykładów chłoną w ten sposób znaczenie słów: pracowitość, solidność, motywacja, zobowiązanie
