Jak pomieszane jest to co małe, z tym co wielkie, i jak trzeba jeszcze ratować pomimo upadku to, co w nas wielkie. Jak nigdy nie można powiedzieć: skończyłem się całkowicie. Jak zawsze jeszcze trzeba sobie mówić: non omnis moriar! Nie wszystek umarłem! Jeszcze we mnie coś ocalało jak w tym dobrym łotrze
– kard. Stefan Wyszyński
Rozważanie na piąty piątek Wielkiego Postu:
Historia zbawienia pokazuje, że Bóg nigdy nie zostawił człowieka samego. Można by powiedzieć, że w Bogu nieustannie, od momentu stworzenia, istnieje spojrzenie utkwione w człowieka rajskiego z tym zachwytem, jaki Bóg wypowiedział nad swoim stworzeniem: BARDZO DOBRE.
Przeczytaj również
-
Gwałtowny wzrost liczby chrztów w Korei Płd. Ponad 50 tys. w ciągu roku
-
Powstaje nowy dokument ws. objawień w Kościele. Kard. Fernández zapowiada „jasne wytyczne”
-
Wszyscy mamy źle w głowach, że głosujemy
-
Franciszek: wynegocjowany pokój lepszy niż niekończąca się wojna
-
Katolicy w USA krytycznie wobec prezydenta-katolika. Chodzi o postawę
-
„Chrześcijaństwo jest religią, która w swoim DNA jest antyprzemocowa”
-
„Nie jest łatwo być dzisiaj chrześcijaninem. Niełatwe, ale to nie znaczy, że niemożliwe”
-
Bp Bryl wyświęci siedmiu nowych księży. „Podjęcie drogi powołania nie jest łatwym doświadczeniem”
-
Dziewczynka urodziła się, gdy jej mama już nie żyła. „To znak życia dla całej Strefy Gazy”
-
Zwiedź Kaplicę Sykstyńską w… Krakowie! Wkrótce otwarcie wyjątkowej wystawy
-
Kiedy „ja” jest w centrum wszystkiego
-
Abp Wojda gratuluje nowemu biskupowi sosnowieckiemu. „Zapewniam o modlitwie”
-
Papież zaapelował do Polaków: nie dajcie się zwieść kulturze śmierci
-
Głoś tylko Ewangelię, tak jak uczył Ojciec
-
Obraz van Gogha od piątku w warszawskim muzeum. Jak długo będzie można go oglądać?
Potem człowiek zgrzeszył. Dokonał się dramat rozpadu przyjaźni między człowiekiem a Bogiem. Człowiek zadecydował, że chce pójść swoją drogą – bez Boga, bez ufnego spojrzenia w oblicze Ojca, które bardziej niż owoc z drzewa poznania dobra i zła mówi, że wszystko, co Bóg ma dla człowieka jest BARDZO DOBRE.
Bóg nie zostawił nas samych. Powołał Noego, który zbudował arkę dla ludzkości. Potem „zawołał” Abrama i w nim pobłogosławił całej ludzkości. Następnie wezwał Izaaka, który swoim istnieniem zapowiedział Chrystusa (zresztą jak wszystkie te postacie), potem wezwał Jakuba, dając mu imię Izrael – w ten sposób pokazał, że Bóg zawsze okazuje się mocniejszy (Izrael – dosł. Bóg okazał się mocny) nad naszym grzesznym krętactwem (por. znaczenie imienia Jakub) wskazującym na zatrucie żmijowym jadem diabła. Potem z dna studni „zawołał” Józefa i wezwał go do Egiptu, aby uratować jego zdradzieckich braci. Potem wezwał Mojżesza, aby ocalić lud niewolników, który nazwał swoim ludem.
Cała święta historia ukazuje wierność Boga względem swojego zamysłu ukochania człowieka na wieczność. Dzieje Sędziów i izraelskiej monarchii to nieustanne odchodzenie od Boga i powracanie, gdy tylko głód i zimno doskwierało marnotrawnym synom.
Ostatecznym i wiecznie trwałym Słowem wierności Boga względem człowieka jest Jezus Chrystus. U początków chrześcijaństwa, w Kościele poapostolskim Ojcowie nie mogli pojąć, jak to jest, że Bóg stał się człowiekiem. Wpierw wystąpił Ariusz mówiąc, że Jezus jest istotą pośrednią pomiędzy Bogiem a ludźmi. Potem był Nestoriusz mówiąc, że Bóg zamieszkał w człowieku o imieniu Jezus, ale w rzeczy samej tym Jezusem nie był. Byli też doketyści, którzy twierdzili, że Jezus miał tylko ciało eteryczne. Wszystkie te herezje, które Kościół zawsze zwalczał mówiły, że to niemożliwe, żeby Bóg stał się człowiekiem, żeby rzeczywiście cierpiał, rzeczywiście umarł… żeby nosił nasze rany. Bóg-Człowiek – Jezus Chrystus – jak mówimy w Koronce do Bożego miłosierdzia: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci ciało – krew – duszę (czyli człowieczeństwo) i Bóstwo (Bóg) naszego Pana Jezusa Chrystusa. W Nim już nierozerwalnie Ojciec będzie wpatrywał się w człowieka według swojego zamysłu, a człowiek wpatrywał się w oblicze swojego Ojca. Kto Chrystusowi się oddaje, przez Niego jedna się z Ojcem ten ma życie wieczne.
Dlaczego? Nie idzie tylko o tę rzeczywistość historyczną, a o coś więcej. Idzie o to, by nie zapominać, że nie ma takiego upadku, z którego by człowiek jeszcze nie był zdolny się podźwignąć. Dlaczego? Bo w nas jest i Boże i ludzkie zarazem. I choćby to ludzkie uległo już absolutnej deflacji, jeszcze to Boże dźwiga.
Zapraszamy do rozważań Męki Chrystusa wsłuchując się w głos Prymasa Tysiąclecia.
Droga Krzyżowa. Prowadzi Prymas Wyszyński:
SŁUCHAJ NA: SPOTIFY | Apple Music
Dzięki materiałom audio z archiwum Instytutu Prymasowskiego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, możemy dziś rozważać Mękę Chrystusa wsłuchując się w głos Prymasa Tysiąclecia.
W każdy piątek Wielkiego Postu poprzez krótkie rozważania o. Tomasza Tlałki OSPPE, będziemy zapraszać do wsłuchania się w słowa Prymasa Tysiąclecia, by wraz z nim towarzyszyć Chrystusowi na Drodze Krzyża.
