Bóg czeka na współdziałanie. Może jesteśmy i my niekiedy przymuszeni i wszystko w nas opiera się przeciwko temu współdziałaniu. Ale w uległości i w drodze poznajemy sens współdziałania człowieka z Bogiem.
– kardynał Stefan Wyszyński
Rozważanie na trzeci piątek Wielkiego Postu:
Droga Krzyżowa Chrystusa Pana jest dramatem upadku ludzkości. Św. Augustyn definiował grzech, jako miłość własną posuniętą aż do pogardy Bogiem. Jednak to Droga Krzyżowa naszego Pana jest również powstaniem ludzkości i jej ratunkiem. Wydobywa ona z człowieka zarówno brutalność, nienawiść, jak i dobro płynące z faktu, że zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Tak było z Szymonem z Cyreny – gdy został przymuszony do dźwigania krzyża razem z Jezusem.
W filmie Mela Gibsona „Pasja” jest taka scena, gdy Chrystus upada pod ciężarem krzyża, podtrzymuje Go Szymon z Cyreny i właśnie wtedy ich spojrzenia głęboko się spotykają. To spotkanie wydobyło z Szymona pragnienie pójścia za Jezusem nie tylko TĄ Drogą Krzyżową, ale również pójścia za Zmartwychwstałym, czego domyślamy się z Pism Nowego Testamentu (por. Rz 16,13).
Czy człowiek potrafi pomóc Bogu, skoro wszystko ma od Boga? Spotkanie z Bogiem wydobywa człowieka z chaosu skupienia na sobie. Gdy Bóg stworzył człowieka – zostało napisane, że tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. Łacina przetłumaczyła to na słowo inspitawit. Bóg zainspirował człowieka i uczynił go nie tylko kimś kto pomaga, ale jest współdziedzicem. Przypomnijmy sobie Samarytankę, którą Jezus spotkał przy studni Jakuba. Powiedział do niej: Daj mi pić (por. J 4). Prosząc ją o wodę, sam jej daje o wiele więcej. I tak było z Szymonem – przymuszony do „pomocy” Bogu, sam otrzymał nieporównanie więcej – sens i zbawienie. Spójrzmy na to jeszcze inaczej. Michał Wilk, krakowski biblista powiedział, że Bóg jest jak horyzont mojej egzystencji (K. Rahner): ja idę w Jego stronę, coraz bliżej i bliżej (…). Ale gdy popatrzę w tył, z pewnej perspektywy, to mówię: cały czas był ze mną… Gdy ja Mu pomagam, tak naprawdę On pomaga mi.
Przeczytaj również
-
„Powstaję tylko wtedy, gdy uwalniasz mnie od grzechów”. Franciszek napisał rozważania drogi krzyżowej [tekst]
-
To była ostatnia Droga Krzyżowa Jana Pawła II. Rozważania do niej napisał kard. Ratzinger
-
Spotkanie Jezusa z Weroniką. Niezwykłe zapiski bł. Anny Katarzyny Emmerich!
-
Droga Krzyżowa w murach dawnej katowni. „Tego trzeba doświadczyć”
-
Papież napisał rozważania do tegorocznej Drogi Krzyżowej w Koloseum
-
Droga Krzyżowa Ludzi Pracy przejdzie ulicami Warszawy
-
„Po śladach więźniów obozu koncentracyjnego”. Niezwykła Droga Krzyżowana na Majdanku
-
„Spotkanie z Bożą miłością, które wyzwala siłę”. Weź udział w Ekstremalnej Drodze Krzyżowej
-
„By pokutować i wynagradzać za grzechy”. Tłumy mężczyzn na drodze krzyżowej ulicami Krakowa
-
Tomasz Wolny wyruszył na Ekstremalną Drogę Krzyżową. „Kolejny raz 40 km”
-
Wielki Post z „Pasją”: Św. Weronika – cicha bohaterka
-
Co czuje mama patrząca na cierpienie dziecka? „Obecność Jezusa przemieniła wszystko”
-
Nocą ulicami Krakowa przeszła Akademicka Droga Krzyżowa. „Nasza droga ma sens”
-
Ulicami Poznania przejdzie Męska Droga Krzyżowa. „Będziemy modlić się o wolność, zgodę narodową i pokój”
-
Wielki Post z „Pasją”. Szymon i „pech”, który zmienił jego życie
Szczególną formą współdziałania z Bogiem jest współczucie. Niektórzy bibliści greckie słowo ekklesia tłumaczą jako społeczność wywołanych. I taką też jest Weronika. Została wywołana z tłumu, aby w delikatny sposób pomóc Jezusowi. Wywołało ją współczucie. Szymona przymus, a ją współczucie. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy o Abrahamie: Bóg powierzył mu swój zamysł, jego serce pozostaje w harmonii ze współczuciem Pana dla ludzi i ośmiela wstawiać się za nimi z odważną ufnością (p. 2571) i dalej, że Bóg powołuje Mojżesza, aby go posłać, aby go włączyć w swoje współczucie, w swoje dzieło zbawienia (p. 2575). Piękne! Współczuć to mieć serce w harmonii z Sercem Boga!
Ksiądz Prymas Wyszyński mówi: Jest to wzruszające zdarzenie. Człowiek zdolny jest do uczuć szlachetnych. Umie współczuć. Jakie szczęście, że współczuł z Bogiem. Człowieka stać na to, by współczuć z Bogiem. Jest to chyba najlepszy dowód, jego wspólnoty z Bogiem, jego Bożego pochodzenia. (…) Jest coś Boskiego w każdym współczuciu, w każdej dobroci, w każdym przejawie serca, w każdym akcie miłości, na które się zdobywamy. To może czynić tylko człowiek.
Zapraszamy do rozważań Męki Chrystusa wsłuchując się w głos Prymasa Tysiąclecia.
Droga Krzyżowa. Prowadzi Prymas Wyszyński:
Dzięki materiałom audio z archiwum Instytutu Prymasowskiego Stefana Kardynała Wyszyńskiego, możemy dziś rozważać Mękę Chrystusa wsłuchując się w głos Prymasa Tysiąclecia.
W każdy piątek Wielkiego Postu poprzez krótkie rozważania o. Tomasza Tlałki OSPPE, będziemy zapraszać do wsłuchania się w słowa Prymasa Tysiąclecia, by wraz z nim towarzyszyć Chrystusowi na Drodze Krzyża.
