Kiedy zobaczyłem swój naznaczony przez „sąsiada waleczne serce” (o miejsce parkingowe) samochód, przyznaję, szlag mnie trafił.

Przedwczoraj w trakcie rozmowy z żoną powiedziałem coś, co mnie samego nawróciło. Rozmawialiśmy o tym, jak to jest trudno ufać w obietnice Boże, kiedy wszystkie znaki na niebie i ziemi mówią, że rzeczywistość zmierza w dokładnie odwrotnym kierunku niż obiecywał Bóg.

Czuję się jakbym miał wjechać Fiatem 126p („maluchem”) do garażu Sułtana Brunei. Albo amerykańskim Lincolnem Town Car na waszyngtońskiej rejestracji, z amerykańską flagą na masce, w samo centrum Phenianu. W obu sytuacjach byłbym wyjątkowo niemile widzianym gościem. Tak samo czuję się w świecie mody, a co dopiero próbując zmierzyć się z nią w tym tekście. Nie wiem, czy nie wolałbym przejechać się tym Lincolnem… Drżę, ale spróbuję. Ku wolności.

Gdyby ktoś zapytał mnie, dlaczego miałby spędzić święta w domu rodzinnym skoro ma ochotę wreszcie spędzić je na nartach w górach – będąc uczciwym intelektualnie, musiałbym odpowiedzieć: nie mam bladego pojęcia. Ale równie szczerze dopowiem: ale wiem, że absolutnie warto.

Masz prawo! Masz prawo do satysfakcji, gdy masz rację. Do zadośćuczynienia, gdy doznasz krzywdy. Masz prawo wkurzyć się, kiedy ktoś nadepnie ci na odcisk. No masz do tego prawo! Ale. Masz też prawo do zawieszenia tych praw. Albo z nich rezygnacji. Adwent to czas przygotowania na dar – a daru nie przyjmiesz, jeśli ręce i myśli będziesz miał zajęte jak zwykle. Codziennie znajdziecie u nas nowy powód, dlaczego warto zostać z pustymi.