Szaty liturgiczne
Dzisiaj każdy ksiądz sprawuje mszę świętą w szatach liturgicznych, ale nie było tak od początku istnienia Kościoła. W czasach, kiedy chrześcijanie odprawiali nabożeństwa w katakumbach bywało, że prezbiter, czyli przewodniczący, stawał przed ołtarzem w zwykłym codziennym stroju. Dość szybko jednak pojawiły się wśród chrześcijan głosy domagające się sprawowania liturgii w szatach odświętnych, białych. Innych używano w czasie Eucharystii, innych, kiedy kapłan wychodził do wiernych. Z czasem zaczęto używać kolorowych szat i stały się one wizualnym komunikatem, symbolem tego, co przeżywa Kościół w danym okresie liturgicznym.
Szaty są symbolem osoby powołanej przez Boga, ale również znakiem władzy, bo w zależności od stopnia hierarchii, kapłani sprawujący mszę świętą, mają różny strój.
Przeczytaj również
Każdy kapłan zakłada przed odprawieniem mszy świętej trzy najważniejsze szaty liturgiczne, które mają swoją symbolikę:
- Białą albę – symbol świętości i oddzielenia od codziennego użytku.
- Stułę – symbol o niezbyt świętych początkach, bo nosili ją rzymscy urzędnicy sprawujący władzę. Kiedy biskupi zaczęli sprawować władzę, zakładali stułę nie tylko dla podkreślenia sprawowanej funkcji, ale jako znak przyjęcia jarzma miłości Chrystusa.
- Ornat – uroczysta szata, którą przywdziewa się, by podkreślić znaczenie tego, co się wydarzy. Barwa ornatu jest pierwszym wizualnym wprowadzeniem w treść celebracji.
Biały – oznacza radość, świętowanie Zmartwychwstania Chrystusa
Czerwony – oznacza krew, jest symbolem męki Chrystusa
Zielony – najczęściej używany, oznacza nadzieję i oczekiwanie przyjścia Chrystusa
Fioletowy – symbol pokuty, nawracania się i żałoby, używany przede wszystkim w okresie Wielkiego Postu i Adwentu oraz podczas uroczystości żałobnych i pogrzebowych
Realizacja i montaż: Maria Dreher
Dziękujemy o. Pawłowi Kozackiemu, przeorowi klasztoru dominikańskiego za możliwość zrealizowania nagrań w kaplicy akademickiej
na podstawie Leksykonu liturgii, Pallottinum, Poznań 2006