fot. YouTube Maskacjusz TV
Litania ks. Piotra Pawlukiewicza
"Tym, którzy solą tej ziemi być mają, co zostawili swój rodzinny kraj, a w dłoni kamyk z podwórka ściskają, z sobą zabrany, Ty pokój daj". Poznaj przepiękną modlitwę, której autorem jest ks. Piotr Pawlukiewicz.
Nad tymi którzy każdej niedzieli
stali dyskretnie, gdzie świątyni cień
Znali, patrzyli, nie rozumieli,
Nad setnikami Zmiłuj się.
I Nikodemom, co zawsze pukają,
kiedy zamknięte, bo kończy się dzień
I do winnicy nikt nie chce ich nająć,
Bo nie są ładni Pokój dać chciej.
Czy w Twoim domu są same mieszkania?
Może przedpokój się znajdzie dla tych,
Co nie słuchali niedzielnych kazań,
Ale tęsknili często przez łzy?
Nad tymi którzy znaleźli Golgotę
bez Weroniki, Szymona i scen,
Które w kościołach maluje się złotem,
Nad tymi także Ty zmiłuj się.
Tym, którzy solą tej ziemi być mają,
co zostawili swój rodzinny kraj
A w dłoni kamyk z podwórka ściskają
Z sobą zabrany Ty pokój daj.
Nad tymi których wskazano palcami
i za którymi wędrował wciąż szept
„Czy słyszał Pan?”, „Czy słyszała Pani?”
Nad wyklętymi Ty zmiłuj się.
Tym którzy matek i sióstr nie umieli mieć w nienawiści,
gdy w oczach ich łzy
I co oddane to wciąż chcieli dzielić
Źle kochającym Pokój daj Ty.
Nad poetami, co zamiast pacierzy
w kącie kawiarni pisali swój tren
Którzy nie mogli w katechizm uwierzyć,
Wierzyli ptakom Ty zmiłuj się.
Tym którzy wiele z tych dni zmarnowali,
gapiąc się w niebo i w ptaki i w nic
Domu nie wznieśli lecz namalowali,
Dom z dachem w chmurach Pokój Daj Ty.
ks. Piotr Pawlukiewicz
Źródło: Adonai
