Olga Nowowiejska na co dzień jest mamą, a wolnych chwilach nagrywa tiktoki. Wraz ze swoją córką Laurą chce przez media społecznościowe edukować, ale przede wszystkim uświadamiać wszystkim, że życie z niepełnosprawnością także może być piękne i pełne niezwykłości.
Historia ta zaczęła się wraz z narodzinami Laury, sześć lat temu. Okazało się, że dziewczynka choruje na zanik mięśni, ma uszkodzony gen TBCD, a w oddychaniu musi jej pomagać respirator. Jak do tej pory jest jedyną osobą w Europie, która cierpi na taką przypadłość.
„To nie zawsze jest tragedia i płacz przy łóżeczku dziecka”
Olga każdego dnia walczyła o życie córeczki, ale przede wszystkim uczyła się funkcjonowania z jej niepełnosprawnością. Jakiś czas temu postanowiła swoją wiedzą i doświadczeniem dzielić się z innymi w sieci. Dlaczego akurat TikTok? Pomysł zrodził się, kiedy zdałam sobie sprawę, że niektórzy ludzie się nas „boją”. Nie potrafią z nami normalnie rozmawiać. Użalają się nad losem moim i córki – mówi Olga.
Postanowiłam odczarować niepełnosprawność. Chcę pokazać, że da się żyć normalnie mimo dużych ograniczeń, być szczęśliwym i korzystać z każdego dnia, który dał nam los. Chcę, żeby ludzie zobaczyli, że to nie zawsze jest tak, jak pokazuje telewizja, tragedia i płacz przy łóżeczku dziecka. Opieka nad osobą podłączoną do respiratora wcale nie jest taka trudna. Wszystkiego można się nauczyć – dodaje.
Osoby niepełnosprawne chcą być traktowane „normalnie”
Jak się okazuje ludzi nurtuje wiele pytań i potrzebują wyjaśnienia, czego mama Laury się nie boi i odpowiada na pytania zainteresowanych. Jednak jak sama przyznaje, mimo coraz bardziej pozytywnego odzewu, nie brakuje też hejtu i przykrych słów. Jestem oceniana pochopnie, jednak w ogóle się tym nie przejmuję, bo wiem, że to wynika z braku wiedzy. Dlatego uważam, że tym bardziej trzeba ludzi edukować. Mam odzew od wielu osób niepełnosprawnych, które również chcą być traktowane „normalnie” – podkreśla.
Przeczytaj również
-
„Nie jest łatwo być dzisiaj chrześcijaninem. Niełatwe, ale to nie znaczy, że niemożliwe”
-
Bp Bryl wyświęci siedmiu nowych księży. „Podjęcie drogi powołania nie jest łatwym doświadczeniem”
-
Dziewczynka urodziła się, gdy jej mama już nie żyła. „To znak życia dla całej Strefy Gazy”
-
Zwiedź Kaplicę Sykstyńską w… Krakowie! Wkrótce otwarcie wyjątkowej wystawy
-
Kiedy „ja” jest w centrum wszystkiego
-
Abp Wojda gratuluje nowemu biskupowi sosnowieckiemu. „Zapewniam o modlitwie”
-
Papież zaapelował do Polaków: nie dajcie się zwieść kulturze śmierci
-
Głoś tylko Ewangelię, tak jak uczył Ojciec
-
Obraz van Gogha od piątku w warszawskim muzeum. Jak długo będzie można go oglądać?
-
Diecezja po przejściach w końcu ma biskupa
-
Dalsze losy bohaterów „The Chosen”. Szymon Piotr
-
Bp Artur Ważny o swojej nominacji: Idę służyć Bogu i ludziom
-
„W dziękczynieniu za wolność Ojczyzny”. Narodowe Święto 3 maja w Świątyni Opatrzności Bożej
-
Abp Galbas o nowym biskupie sosnowieckim: nie będzie uciekał od spraw trudnych
-
Diecezja sosnowiecka ma nowego biskupa. Kim jest bp Artur Ważny?
Oprócz wiedzy jakiej dostarcza swoim obserwującym, nie boi się również zwracać uwagi na to jak nie powinno traktować się osób niepełnosprawnych. W jednym ze swoich filmików porusza kwestię pomocy takiej osobie za wszelką cenę, która wcale nie jest dobra. Jeśli chcesz pomóc osobie niepełnosprawnej najpierw zapytaj czy pomóc i jak pomóc, Jeśli ktoś sobie tego nie życzy odejdź, nie narzucaj się. Nie pomagajmy ludziom na siłę. Jeśli ktoś będzie chciał naszej pomocy, sam o nią poprosi – wyjaśnia mama Laury.
„Tak do mnie nie mów”
Wśród publikowanych filmików ukazał się również taki, w którym mama niepełnosprawnej dziewczynki wyjaśnia jakich słów nie należy kierować do chorych osób. W nagraniu pt. “Tak do mnie nie mów”, zaznacza, że słowa współczujące typu „ale mi ciebie szkoda”, „jesteś taka biedna” nie pomagają, a brędzej mogą zranić.
Filmikiem „tak do mnie nie mów” chciałam zaapelować do ludzi, by zwracali uwagę na to słowa, które kierują do osób chorych i niepełnosprawnych. Osoby chore nie potrzebują żalu, tylko normalności. Kiedy słyszę lub czytam w komentarzach wiele razy dziennie „współczuję”, „szkoda mi Ciebie”, to nie jest to przyjemne doświadczenie. Często bywa tak, że ktoś płacze nad naszym losem, a ja pocieszam tę osobę, co jest irytujące. Nie chcemy, by na każdym kroku ktoś nam przypominał o chorobie, bo my o niej doskonale pamiętamy. Chcemy cieszyć się życiem jak każdy – wyjaśnia Olga.
pa/ddtvn/Stacja7
