KULTURA

Kwietniowy numer “miesięcznika ZNAK”

Największym problemem Kościoła jest dziś deficyt zaufania. Nieufność niszczy wspólnotę na wszystkich poziomach – od instytucji watykańskich po parafie na prowincjach. Świeccy chcieliby, aby Kościół nauczający pozwolił im odważnie myśleć i bez lęku doświadczać wiary jako osobistej relacji z Bogiem.

Polub nas na Facebooku!

Stacja7.pl
Kwietniowy numer "miesięcznika ZNAK"
Największym problemem Kościoła jest dziś deficyt zaufania. Nieufność niszczy wspólnotę na wszystkich poziomach – od instytucji watykańskich po parafie na prowincjach. Świeccy chcieliby, aby Kościół nauczający pozwolił im odważnie myśleć i bez lęku doświadczać wiary jako osobistej relacji z Bogiem.
Kwietniowy numer

Czy nowy papież przywróci zaufanie w Kościele?  Czy potrzebny jest nam nowy sobór?

 

W kwietniowym temacie miesiąca m.in.:

  • Niewygodni katolicy – pierwszy w Polsce wywiad z duszpasterzem osób homoseksualnych
  • Exodus kuchennymi drzwiami –  dlaczego kobiety wciąż odchodzą z Kościoła?

 

Ponadto w numerze:

  • Reportaż: Co łączy genialnego albańskiego kompozytora, autora hymnu Kosowa, z Krakowem?
  • Rachela Auerbach o Powstaniu żydowskim  – pierwszy raz po polsku relacja wybitnej żydowskiej pisarki z powstania w getcie warszawskim.
  • Tadeusz Gadacz o roli uniwersytetów – jakie jest znaczenie argumentacji religijnej i humanistycznej dla przyszłości kształcenia?
  • Fryderyk Nietzsche –  fragmenty Dzieł wszystkich, pierwszej w Polsce jednolitej, pełnej, krytycznej edycji pism filozofa.
  • Szczepan Twardoch: "Ballada o Jakubie Bieli" – nowe, niepublikowane opowiadanie autora "Morfiny".
  • Temat: Smoleńsk – Przegląd filmów dokumentalnych i książek o katastrofie. Kto i dlaczego je tworzy?

Zapraszamy na miesiecznik.znak.com.pl

Szukasz wartościowych treści?

Zapisz się na cotygodniowy newsletter Stacji7


🔷 Wtajemniczeni. Rozważania różańcowe z bp Solarczykiem.


Polecane przez nas:

 

 

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

KOBIETA NIEZIEMSKICH OBYCZAJÓW

Ziarno wiary

W życiu człowieka wierzącego przychodzi taka chwila, gdy wiara przestaje tętnić młodzieńczym entuzjazmem, oazowym zachwytem, gdy trzeba na nowo zdefiniować ją i określić się wobec niej.

Dorota Smoleń
Dorota
Smoleń
zobacz artykuly tego autora >

Polub nas na Facebooku!

Stacja7.pl
Ziarno wiary
W życiu człowieka wierzącego przychodzi taka chwila, gdy wiara przestaje tętnić młodzieńczym entuzjazmem, oazowym zachwytem, gdy trzeba na nowo zdefiniować ją i określić się wobec niej.

Mój Piotruś – drugoklasista przyniósł ze szkolnych rekolekcji wielkopostnych garść pszenicy.

– To jest ziarno wiary – wyjaśnił – Ksiądz powiedział, żebyśmy je zasiali w doniczce, podlewali, a ono będzie rosło i rosło, urośnie piękne i wysokie, a potem uschnie. I tak samo będzie z naszą wiarą.

– I co dalej? – zapytałam.

– Nic – wzruszył ramionami – po prostu uschnie, i tyle.

Zastanawiam się, czy Piotruś nie zapamiętał konkluzji, czy też ksiądz był realistą.

Ziarno wiary

W życiu człowieka wierzącego przychodzi taka chwila, gdy wiara przestaje tętnić młodzieńczym entuzjazmem, oazowym zachwytem, gdy trzeba na nowo zdefiniować ją i określić się wobec niej.

Przeciętny polski katolik idzie jak po sznurku, choć może czasem czuje się jak ciągnięty na smyczy przez poczucie obowiązku albo obawę „co ludzie powiedzą”, po głowie kołaczą mu się fragmenty formułek wykutych do I Komunii, drogę życia wyznaczają mu kolejne sakramenty, niespecjalnie się zastanawia nad swoją wiarą, aż przychodzi moment, że musi.

Dla mnie był to czas, gdy dzieci mając po kilka lat zaczęły zadawać pytania:

– Mamo, ale właściwie po co chodzimy do kościoła?

– Mamo, w kościele jest nudno, musimy iść?

Ziarno wiary

Żeby szczerze odpowiedzieć na te pytania trzeba samemu być przekonanym, że to ma sens, że jest czymś więcej niż kultywowaniem obrzędów wpojonych przez rodziców, niż tradycją, do której chętnie się odwołujemy, ale którą często spłycamy do pisanki na wielkanocnym stole.

Wiara bywa dobrze zasuszona, jak palma raz do roku zdejmowana ze strychu i niesiona do kościoła zgodnie z obyczajem Niedzieli Palmowej. Wiara bywa jak wydmuszka – z wierzchu kolorowa, przyjemna dla oka, ale pusta w środku.

Wielkanoc przypomina, że nasza wiara musi ciągle ożywać na nowo, musi zmartwychwstawać, rozsadzać od środka skorupę grzechu, religijnego marazmu i bylejakości, w których grzęźnie nasza dusza.

Ziarno wiary

Wiara nie jest nam dana jako gwarancja zbawienia, przepustka do Raju – do ukrycia w sejfie i wyjęcia na Sądzie Ostatecznym. Z wiarą jest jak z miłością – trzeba o nią dbać, pielęgnować, podtrzymywać, rozwijać.

 

Jest łaską, skarbem, ale też moim osobistym wyzwaniem. Nikt nie podejmie go za mnie.

Szukasz wartościowych treści?

Zapisz się na cotygodniowy newsletter Stacji7


🔷 Jej bajka urzekła o. Adama Szustaka. Obejrzyj odcinek "Piernikowych Bajek"! ⤵️



Polecane przez nas:

 

 

Dorota Smoleń

Dorota Smoleń

Dziennikarka, redaktorka, blogerka, żona, matka trzech chłopców. Autorka książek „Mamo dasz radę!”, „Sześciolatki w szkole” i "Jaś Pierwszoklasista i Połykacz Liter", koordynatorka akcji charytatywnej „Macierzyństwo bez lukru”.

Zobacz inne artykuły tego autora >

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Dorota Smoleń
Dorota
Smoleń
zobacz artykuly tego autora >