Ojciec Święty przyjął dziś rezygnację z rządów duszpasterskich złożoną przez 73-letniego biskupa diecezji Ascoli Piceno, Giovanni D'Ercole. Wiosną hierarcha krytykował surowe obostrzenia związane z pandemią COVID-19. Zapowiedział, że uda się do klasztoru, by prowadzić życie modlitwy i kontemplacji.
Bp D’Ercole był znaną postacią medialną a w latach 1987-1990 był zastępcą dyrektora Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej. W roku 2009 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym L’Aquila. W 2014 roku papież Franciszek przeniósł go do Ascoli Piceno.
„Udają się do klasztoru, gdzie będę mógł intensywniej towarzyszyć drodze Kościoła w medytacji, kontemplacji i milczeniu. Kiedy przejdę przez ten okres w klasztorze, otworzę się na wszystkie perspektywy. Czuję, że Bóg wzywa mnie do uczynienia tego kroku, abym mógł w ten sposób służyć Kościołowi” – stwierdził hierarcha.
Papież zatwierdził 8 dekretów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych
Papież Franciszek zatwierdził osiem dekretów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, które dotyczą dziewięciu osób. W tym gronie znalazła się Elżbieta Czacka, założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża.
Dekrety dotyczą jednego błogosławionego i ośmiorga sług Bożych z Włoch, Hiszpanii, Brazylii, Libanu i Polski. W tym gronie jest 5 mężczyzn i 4 kobiety, wśród nich Polka Elżbieta (Róża) Czacka, założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża (1876-1961).
Zatwierdzenie dekretów nastąpiło podczas audiencji, jakiej papież udzielił prefektowi tej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynałowi-nominatowi Marcello Semeraro, który po raz pierwszy wystąpił w tym charakterze od czasu powołania go na to stanowisko 15 bm.
Dekrety dotyczą następujących zdarzeń i osób:
1. cudu przypisywanego wstawiennictwu błogosławionego Justyna Marii Russolillo (1891-1955), kapłana włoskiego, założyciela Stowarzyszenia Powołań Bożych i Zgromadzenia Sióstr od Powołań Bożych;
2. cudu przypisywanego wstawiennictwu służebnicy Bożej Marii Lorenzy Requenses in Longo (ok. 1463-1539), Hiszpanki, ale zmarłej w Neapolu, założycielki Szpitala dla Nieuleczalnie Chorych i wspólnot mniszek kapucynek;
3. cudu przypisywanego wstawiennictwu Elżbiety (w świecie: Róży) Czackiej (1876-1961), Polki, założycielki Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża w Laskach;
4. męczeństwa sług Bożych Leonarda Melkiego i Tomasza Saleha z Libanu, kapłanów-kapucynów, zamordowanych z nienawiści do wiary w Turcji w latach 1915 i 1917;
5. męczeństwa sługi Bożego Ludwika Lenziniego (†1945), kapłana włoskiego, zamordowanego z nienawiści do wiary we Włoszech;
6. męczeństwa służebnicy Bożej Izabeli Krystyny Mrad Campos (†1982), świeckiej Brazylijki, zamordowanej z nienawiści do wiary w Brazylii;
7. cnót heroicznych sługi Bożego Roberta Giovanniego (1903-94), Brazylijczyka, brata Zgromadzenia Świętych Stygmatów Naszego Pana Jezusa Chrystusa, zmarłego w Brazylii;
8. cnót heroicznych służebnicy Bożej Marii Teresy od Serca Jezusowego (w świecie: Celii Méndez y Delgado; 1844-1908), Hiszpanki, współzałożycielki Zgromadzenie Służebnic Boskiego Serca Jezusa.
Spośród obecnych kandydatów na ołtarze na szczególną uwagę zasługuje czworo męczenników: dwaj kapucyni maroniccy z Libanu zginęli z rąk Turków w czasie wielkiego ludobójstwa dokonanego przez nich w latach I wojny światowej, którego ofiarami padli przede wszystkim Ormianie, ale też członkowie innych narodów i wyznań, m.in. Asyryjczycy, Grecy, Libańczycy – prawosławni, chrześcijanie ormiańscy, syryjscy, chaldejscy i protestanci.
Ks. Lenziniego zamordowali tuż po II wojnie światowej partyzanci komunistyczni we Włoszech. Natomiast 20-letnia Brazylijka zginęła z rąk swego rówieśnika, broniąc czystości.
