Nieudany cud
To podobno jedyny cud, który „nie wyszedł” Jezusowi. Powiedział do zmarłego: „Wstań”, a on… usiadł.
(…) właśnie wynoszono umarłego, jedynego syna matki, a ta była wdową. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: „Nie płacz”. Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli. I rzekł: „Młodzieńcze, tobie mówię, wstań”. Zmarły usiadł i zaczął mówić.
Łk 7,12-1
To podobno jedyny cud, który „nie wyszedł” Jezusowi. Powiedział do zmarłego młodzieńca: „Wstań”, a on… usiadł.
Przeczytaj również
-
Spotkał Maryję, nawrócił się, a z nim… cały zespół karateków! Historia ks. Dominika Chmielewskiego
-
Dramatyczny apel parafian jednego z kościołów we Wrocławiu. „Każde ręce do pracy są dla nas cenne!”
-
Papież zwrócił się do Polaków. Wspomniał o św. Stanisławie Kostce
-
Papież podzielił się wrażeniami ze swojej ostatniej podróży. „Kościół jest żywy!”
-
Papież zapewnia o modlitwie za powodzian
-
Mniej świata, więcej nieba! Św. Stanisław Kostka
-
Kolejne miejscowości walczą z wodą. W Żaganiu sytuacja jest poważna
-
Wrocławska katedra przygotowuje się na nadejście fali powodziowej. „Spodziewamy się wszystkiego”
-
“Czegoś takiego jeszcze nie było”. W Głuchołazach trwa sprzątanie po wielkiej wodzie
-
Katastrofa. “Gdzie był wtedy Bóg?”
-
Fałszywe alerty rozsyłane do powodzian. RCB ostrzega
-
Edyta i Łukasz Golec. „W naszej rodzinie Pan Bóg jest bardzo ważny”
-
Papież do młodych: bądźcie pielgrzymi nadziei i miłości
-
Tragiczne doniesienia z Dolnego Śląska. Coraz więcej ofiar powodzi
-
„Paczka dla powodzian”. Caritas rusza z nową akcją. Ty też możesz pomóc!
A poważnie… To kolejna Ewangelia, w której Jezus dotyka śmierci. Dosłownie. „Dotknął się mar” – czytamy. Dotykają mnie te „dotykowe” Ewangelie. Pewnie dlatego, że sam od dawna czuję się martwy. Jest w moim życiu mnóstwo przestrzeni, na których poległem, i spraw nie do rozwiązania. Dlatego chłonę słowa o Bogu dotykającym martwych sytuacji. Skoro nawet z nich potrafi wyprowadzić życie…
Szedłem w straszliwym skwarze z krakowską pielgrzymką, a mój wyprażony słońcem, ledwo dyszący dyktafon zapisywał konferencję biskupa Grzegorza Rysia. Opowiadał o córce Jaira, która jako dwunastolatka stanęła u progu dorosłości, i kobiecie od dwunastu lat cierpiącej na krwotok, która wydała na lekarzy całe swoje mienie. „Co łączy te kobiety?” – zastanawiał się biskup Ryś. „Obie były nieczyste! Kobieta, z której »wyciekało życie«, ze względu na upływ krwi, córka Jaira zaś jako martwa osoba. Takich kobiet nie wolno było dotykać. Religia surowo tego zabraniała. Były poza świątynią! Co robi Jezus? Świadomie zaciąga na siebie nieczystość!
Dokonuje się tajemnicza wymiana. Jezus bierze naszą nieczystość, śmierć i pozostawia nam życie”.
Jeśli Biblia ma rację i grzech naprawdę „rodzi śmierć”, żyjemy w jednym wielkim zakładzie pogrzebowym. Jaka jest odpowiedź Boga? Przelewa własną krew.
„Niemożliwe, by aż tak kochał grzesznika. Przecież On za dobre wynagradza, a za złe karze” – słyszę często, zazwyczaj z ust starszych ludzi. To prawda: karze. Swojego Syna.
Spadła nań chłosta zbawienna dla nas… To dopiero miłość!
Powyższy fragment pochodzi z książki "Antywirus" Marcin Jakimowicza, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Niecałe. Autor, który jest dziennikarzem "Gościa Niedzielnego", ma w swoim dorboku m.in. "Dziennik pisany mocą", "Ciemno, czyli jasno", "Pełne zanurzenie" czy bestsellerowych "Radykalnych".
