Marcin Jończyk
Ekspert od form multimedialnych, operator i montażysta, zawsze ma ręce pełne roboty. Samouk, któremu umiejętności zazdroszczą zawodowcy z wieloletnim stażem.
Ekspert od form multimedialnych, operator i montażysta, zawsze ma ręce pełne roboty. Samouk, któremu umiejętności zazdroszczą zawodowcy z wieloletnim stażem.
Poza miastem, w miejscu, gdzie nic nie było, na wzgórzu, które nazywano „miejscem czaszki”, czyli miejscem śmierci, wyrosło drzewo – drzewo, które będzie tutaj rosło po wsze czasy. Co to za drzewo? Obejrzyj 14 odcinek rekolekcji „Oto Człowiek!”
W całej tej ponurej scenerii wszystkich stacji drogi krzyżowej, w tych wszystkich ohydnych rzeczach, które zrobiono Panu Jezusowi, w Jego udręczeniu, w Jego okrutnym umęczeniu, jest jedna stacja, która, myślę, jaśnieje jakimś przedziwnym ciepłem, przedziwnym światłem.
„W tym kawałku ziemi wciśniętym między 3 kontynenty Pan Bóg się zakochał. Ja nie mam wątpliwości. Tam stało się wszystko, co najważniejsze.” Zapraszamy na wirtualny spacer po Jerozolimie z przewodnikiem, ks. Piotrem Żelazko – proboszczem hebrajsko-języcznej parafii w Jerozolimie.
Pewnie go w ogóle nie znał, pewnie nic o nim nie wiedział. Wystarczyło jedno zdanie, jedno spojrzenie.
W dziewiątym rozdziale Księgi Sędziów można znaleźć dosyć dziwną bajkę. Bajkę, w której drzewa wybierają spośród siebie króla. Jest tam opowieść o zebraniu drzew, które próbowały namaścić jedno, żeby zostało władcą między nimi.
Kiedy się poczyta prawo izraelskie, to trzeba by przypuszczać, że nie było to jakieś straszne wycie dlatego, że nie wolno było bardzo głośno opłakiwać skazańców, tych, którzy byli kryminalistami i byli godni śmierci – skazanych na śmierć. Nie wolno ich było głośno opłakiwać tak, jak normalnych zmarłych.
Pewnie się opierał, pewnie nie chciał, pewnie był bardzo zły, bo pewnie się spieszył do domu na święto, żeby wszystko przygotować, a tutaj musiał brać udział w tej egzekucji. To jest taka pomoc, której się nie chce, taka pomoc, na którą się nie ma ochoty, której się, broń Boże, nie chce udzielać.
Tuż przed swoją męką, w trakcie Ostatniej Wieczerzy, Pan Jezus zostawił swoim uczniom bardzo wiele słów. Wśród tych wszystkich słów, wśród tych myśli, które tam są podane, jest takie jedno zdanie, które zazwyczaj omijamy albo przechodzimy nad nim do porządku dziennego, bo ono brzmi tak pobożnie.
Pana Jezusa zaprowadzono na dziedziniec, gdzie Go przywiązano do słupa i gdzie, jak mówi Biblia, okrutnie Go ubiczowano i udręczono. Zazwyczaj w tym biczowaniu widzimy przede wszystkim bolesne, cierpiące upokorzenie ciała, ale jest tam coś więcej. Tam wydarzyło się coś znacznie poważniejszego i Jezus przyjął to biczowanie zupełnie z innego powodu.
W pewnym momencie Piłat pyta Pana Jezusa: „Skąd Ty jesteś?”, tak, jakby chciał się dowiedzieć: „Kim naprawdę jesteś? Mówią o Tobie bardzo wiele rzeczy. Żydzi mówią o Tobie jedno, Ty mi opowiadasz inne rzeczy o sobie. Nie mam pojęcia, kim tak naprawdę jesteś.”
W opisie Ewangelii jest pewnego rodzaju dziura w wydarzeniach, którą trzeba sobie jakoś domyślić, żeby zobaczyć cały ciąg wydarzeń, który był związany z aresztowaniem i potem sądem Pana Jezusa. Po tym, jak Go związano jak zbója w ogrodzie oliwnym, jak kryminalistę zaprowadzono na sąd do Annasza i Kajfasza, to tracimy z oczu uczniów Pana Jezusa. Byli w ogrodzie oliwnym, uciekli stamtąd, pewnie się rozproszyli we wszelkie możliwe strony, a potem dwóch z nich znajdujemy nagle na dziedzińcu arcykapłana.
