Rzecznik niemieckiego episkopatu Matthias Kopp napisał, że wielkim niebezpieczeństwem jest subtelna presja, aby zgodzić się na wspomagane samobójstwo, żeby nie być ciężarem dla innych pod koniec życia. Niemniej jednak wiemy, między innymi z badań nad samobójstwami, że pragnienie popełnienia samobójstwa jest w większości przypadków wynikiem strachu, rozpaczy i beznadziei w sytuacjach ekstremalnych i nie może być rozumiane jako szczególny wyraz samostanowienia – powiedział. Dlatego katolickie instytucje kładą nacisk na towarzyszenie osobom umierającym do ich naturalnego końca.

Również biskup Anton Losinger stwierdził, że „w ten sposób tworzy się równię pochyłą, po której coraz szybciej toczy się kula aktywnej eutanazji”. Wieloletni członek powoływanej przez rząd Niemieckiej Rady Etyki zażądał wyraźnego sprzeciwu i wstrzymania tego procesu.

Ks. Peter Neher, przewodniczący katolickiej organizacji charytatywnej Caritas powiedział, że wspomagane samobójstwo w katolickich instytucjach „ze względu na chrześcijańską wiarę jest nie do pomyślenia”. Dodał, że pracownicy Caritas powinni zaakceptować samostanowienie mieszkańców domów starców, ale „sami nie mogą brać udziału w procesie eutanazji”.

Do krytyki przyłączył się też przewodniczący Komitetu Centralnego Katolików Niemieckich Thomas Sternberg, który napisał, że stanowisko ewangelickich teologów „nie jest zbieżne z celem służenia ludzkiemu życiu we wszystkich fazach jego istnienia bez ograniczeń, tak, aby mogło ono rozwijać się w godności”.

Spór o eutanazję w Kościele jest owocem decyzji niemieckiego Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, który w lutym 2020 roku unieważnił zakaz komercyjnej pomocy w samobójstwie uchwalony przez Bundestag w 2015 roku. W uzasadnieniu sędziowie stwierdzili, że istnieje kompleksowe prawo do samostanowienia w kwestii umierania.

ZOBACZ TEŻ: Mniej osób odeszło z Kościoła w Austrii w 2020 roku. Wzrosła również liczba powołań

 

kh/KAI/Stacja7