Żaden z apeli „Redemptoris Missio” nie wywołał takiego poruszenia, jak przykład zakonnicy dziergającej czapeczki. Siostra Cecylia Śmiech to siedemdziesięciopięcioletnia Urszulanka z Poznania, która w czasie wolnym od modlitw i codziennych obowiązków zdołała zrobić na drutach niemal tysiąc czapek.
Jej czapeczki okazały się w Afganistanie absolutnie najlepszymi prezentami od żołnierzy, a w Polsce znalazła grono naśladowców – zaczęły powstawać kluby Włóczkersów. Ludzie z całej Polski przesyłali do Fundacji i klasztoru kilogramy kolorowych włóczek. Tak w Fundacji powstał prawdziwy bank włóczki. Ludzie zabierali wełnę i przynosili gotowe czapeczki. Wszyscy mówili o radości, jaką daje im dzierganie dla innych. W tej chwili w banku skończyła się już wełna, a Włóczkersi nadal chcą dziergać. Tym razem czapki powędrują do dzieci z najbiedniejszych wiosek w Kosowie.
Do Fundacji Pomocy Humanitarnej „Redemptoris Missio” z Afganistanu dotarły zdjęcia i relacje żołnierzy z rozdania ostatniej tury pomocy. Transport czapeczek, który wyruszył z Poznania 3 stycznia br. był w Afganistanie wydawany podczas kilku akcji wojskowych.
Przeczytaj również
-
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
-
Jałmużna Last Minute. Wesprzyj potrzebujących w Wielkim Tygodniu
-
Śródpoście. Jak przeżywasz swój Wielki Post?
-
“Datek to często gaszenie winy, a nie realna pomoc”. Jak mądrze pomagać?
-
WOŚP a Kościół. Prawda czasu i prawda ekranu
-
W Tarnowie otwarto hospicjum stacjonarne Via Spei. Jego budowa trwała kilkanaście lat
-
„W trosce o bliźniego”. Caritas Archidiecezji Warszawskiej podsumowuje pomoc udzieloną w 2023 r.
-
Kard. Krajewski apeluje o pomoc bezdomnym. „Ważne byśmy nie odwracali od nich wzroku”
-
Jak Polacy pomagają w święta?
-
Pomóż potrzebującym mamom. Trwa akcja „Paczuszka dla Maluszka”
-
Znani aktorzy i piosenkarze wspierają Szlachetną Paczkę. „Mam nadzieję, że te paczki wywołają uśmiech”
-
Wsiedli na motocykle dla małych pacjentów. Krakowski szpital odwiedziło kilkudziesięciu Mikołajów
-
Oazowicze włączyli się w akcję Paczuszka dla Maluszka. „Widzą nie tylko siebie, ale innych”
-
9-letnia Kasia sprzedawała przetwory, by zebrać pieniądze na operację. Już nie musi! „Sprawiliście prawdziwy cud!”
-
Dramatyczna sytuacja w Charkowie. „Nie mamy już pomocy dla potrzebujących”
„Dowódcy plutonów, którzy rozdawali czapeczki, byli bardzo pozytywnie nastawieni do całej akcji i najchętniej pomagaliby na każdym wyjeździe. Możliwość pomocy innym, a zwłaszcza dzieciom, wywołuje uśmiech pomimo codziennych trudów. A jak reagują dzieciaki? Bez względu na narodowość, wszystkie reagują tak samo – szczerze i bezinteresownie się cieszą, bo ktoś wyciąga do nich rękę. Jakby mogły – to pewnie pociągnęły by jeszcze za tą rękę i chciały jeszcze, i jeszcze, ale takie są dzieci” – napisała do Fundacji Agnieszka Kowal z Zespołu ds. Administracji i Rozwoju FOB Ghazni.
Współpracująca z Fundacją dr Edyta Górlicka z Zespołu ds. Administracji i Rozwoju, FOB Ghazni donosi: „Wczoraj byłam u naszego burmistrza, burmistrz wezwał swoich pracowników sprzątających miasto, którzy brudni weszli na te jego dywany – pewnie nie bywają w tym biurze. Weszli zmieszani, a on poprosił by wzięli sobie rzeczy jakie im przygotowałam i jak wysypaliśmy te czapeczki, szaliczki i skarpetki bardzo się ucieszyli, a ja się popłakałam – bo to już ostatnie dary. Burmistrz poprosił Afgańczyków, by podziękowali mi i wszystkim Polakom, którzy zawsze o nich pamiętali. Oni wzięli te wełnianki dla swoich dzieci i siebie, podzielili je z radością między sobą i było pięknie. Burmistrz z nami stanął na końcu i ten gest położonych rąk na piersi, wyraz szacunku, wdzięczności, podziękowania za tyle lat pomocy. Serdecznie Wam dziękuję i uściskajcie Włóczkersów i Siostrę Cecylię”.
Przez ponad cztery lata Fundacja „Redemptoris Missio” wysyłała pomoc do Afganistanu. Była to nowa, zimowa odzież, przybory szkolne, wózki inwalidzkie i środki opatrunkowe do afgańskich szpitali. O pomoc poprosili sami żołnierze i tak ruszyła lawina dobrych uczynków. Fundacja zbierała, żołnierze zaś przewozili i rozdawali. Przez te lata dotarły do nas setki zdjęć dzieci otrzymujących pomoc z Polski, wesołych, bo pokazywały radość dzieci, ale i smutnych zarazem, bo obrazowały biedę w jakiej żyją ludzie w ogarniętym wojną kraju.
