Trzeba wyraźnie powiedzieć, że wbrew temu co twierdzi Reza Aslan w swej bestsellerowej książce oraz różni historycy (bo ten pomysł wcale nie jest nowy), Jezus nie był zelotą, który próbował wyzwolić swój kraj spod okupacji za pomocą miecza. Oczywiście powszechnie oczekiwano takiego właśnie Mesjasza. Początkowo Jezus rokował wielkie nadzieje. Gdy wjeżdżał do Jerozolimy próbowano go ogłosić królem. Wielu pewnie wierzyło, że to początek tego, na co wszyscy czekają – walki o niepodległość połączonej ze spektakularnymi cudami i świadectwami Bożej potęgi. Ta nadzieja pobrzmiewa jeszcze w słowach jednego z uczniów idących do Emaus: „A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela” (Łk 24, 21).
Po fali entuzjazmu zachowanie Jezusa przyniosło jednak rozczarowanie. Jego postępowanie było wręcz gorszące. W Jego nauczaniu nie było żadnych ukrytych aluzji do wielkich problemów narodowych Jego ludu, żadnych zaszyfrowanych wskazówek i instrukcji, jak uwolnić się od niewoli rzymskiej. Jezus mówił o miłości Boga do człowieka i bynajmniej nie traktował okupantów z wrogością. Mówił nawet, że należy kochać nieprzyjaciół.
Takie hasła nie przysparzały mu zwolenników w kraju pod okupacją. Raz próbowano zmusić Jezusa do ujawnienia stanowiska wobec okupacyjnej władzy rzymskiej. Było to kilka dni przed Jego śmiercią, kiedy niektórzy gorączkowo szukali pretekstu do wytoczenia Jezusowi procesu. Oto w obecności herodianów – ludzi z otoczenia Heroda Antypasa służalczo nastawionych do Rzymian – postawiono Jezusowi pytanie, czy godzi się płacić podatki cesarzowi rzymskiemu. Było to przebiegłe i perfidne, bo zakładano, że jeśli powie, aby nie płacić podatków, będzie można złożyć na Niego donos, a jeśli powie, aby płacić podatki, narazi się ludowi jako kolaborant. Jezus wybrnął po mistrzowsku, pytając najpierw, czyj jest wizerunek na monecie, a gdy usłyszał, że Cezara, usłyszano z Jego ust: „Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga” (Mk 12, 13-17).
Przeczytaj również
-
Co się działo z Jezusem między śmiercią a Zmartwychwstaniem?
-
Ostatnia lekcja Jezusa
-
„Sław języku tajemnicę”. Wyjątkowy hymn eucharystyczny
-
Wielki sukces 4. sezonu The Chosen! W polskich kinach zobaczyło go ponad 50 tysięcy widzów
-
Jutro Niedziela – VI Wielkiego Postu B – Palmowa
-
„Hosanna”. Utwór idealny na Niedzielę Palmową
-
Wielki Post z „Pasją”: Św. Weronika – cicha bohaterka
-
Wielki Post z „Pasją”: Barabasz i spojrzenie Jezusa, które zmienia życie
-
Wielki Post z „Pasją”: Zaskakujące znaczenie snu żony Piłata
-
Wielki Post z „Pasją”: Kajfasz. Polityk, który chciał… ocalić naród
-
Kard. Ryś: każdy człowiek jest ważny!
-
Fundusz Kościelny na nowo. Ruszają prace rządowego zespołu
-
9 pierwszych piątków miesiąca. Na czym polega to nabożeństwo?
-
Prymas: Polska nie jest i nie może być własnością takiej czy innej siły politycznej
-
Aktorzy „The Chosen”: Otrzymujemy wiadomości od ateistów
Czy Jezus odpowiedział w ten sprytny sposób, ponieważ nie chciał mieszać się do polityki? On po prostu nie pozwolił, aby go postawiono przeciwko komukolwiek i przypisano do którejś opcji politycznej. Wystrzegał się popadnięcia w pułapkę mesjanizmu politycznego, który odrzucił już podczas kuszenia na pustyni. Jeśli przeczytamy uważnie opisy kuszenia, łatwo zauważyć, że wszystkie trzy propozycje Szatana dotyczyły właśnie obrania drogi, która zmierzała do takiego mesjanizmu, jakiego oczekiwali Jego rodacy. Tymczasem Bóg ofiarowywał w osobie Jezusa Chrystusa znacznie więcej niż doraźny sukces polityczny i wyzwolenie spod okupacji. Jezus uważał za ważniejsze od walki z Rzymianami wyzwolenie spod jarzma grzechu i władzy Szatana.
