Tekst, który publikujemy poniżej, czytany jest w Wielką Sobotę w Godzinie Czytań podczas Liturgii Godzin. W wielu kościołach można go usłyszeć rano podczas tzw. ciemnej jutrzni, odmawianie Jutrzni łączy się wtedy właśnie z odmówieniem Godziny Czytań. Ilustrujemy to starożytnym freskiem odkrytym na ścianie pierwotnej świątyni pod kościołem San Clemente w Rzymie, datowanej na III w. po Chrystusie. Fresk ukazuje Pana Jezusa w Otchłani.
Polecamy ten niezwykły tekst do indywidualnej medytacji np. przed Najświętszym Sakramentem w Grobie Pańskim.
Starożytna homilia na Świętą i Wielką Sobotę
Zstąpienie Pana do Otchłani
Co się stało? Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król zasnął. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a wzbudził tych, którzy spali od wieków. Bóg umarł w ciele, a poruszył Otchłań.
Przeczytaj również
-
Cisza, grób, woda, ogień, paschał, światło – symbole Wielkiej Soboty
-
Co się działo z Jezusem między śmiercią a Zmartwychwstaniem?
-
Fala uderzeniowa kłamstwa
-
Siostra zabitego kapłana podarowała papieżowi jego niewygłoszoną homilię
-
Jak powinna wyglądać dobra homilia?
-
„Będziesz teraz zarzucał Boże sieci w morze świata”. Przepiękna homilia prymicyjna Benedykta XVI
-
Modlitwa do św. Marka Ewangelisty
-
Papież w Wielką Sobotę: Powróć do Niego, odnajdź łaskę zmartwychwstania Boga w tobie!
-
Czy w Wielką Sobotę obowiązuje post?
-
Abp Ryś zapytał księży, czy zawsze mówią homilię. „Jeśli nie, to nie jestem przygotowany do liturgii”
-
Jutro Niedziela – I Wielkiego Postu A
-
Abp Ryś: problemem wielu wiernych może być zbytnie przywiązanie do przeszłości
-
Kard. Nycz: samo praktykowanie poprzez niedzielną Mszę św. już nie wystarczy
-
Abp Ryś: moją chorobą jest mój grzech. Odpowiedzią na mój grzech jest śmierć Jezusa
-
Papież: Stańmy w szkole Ducha Świętego, aby On nas wszystkiego nauczył
Idzie, aby odnaleźć pierwszego człowieka, jak zgubioną owieczkę.
Pragnie nawiedzić tych, którzy siedzą zupełnie pogrążeni w cieniu śmierci; aby wyzwolić z bólów niewolnika Adama, a wraz z nim niewolnicę Ewę, idzie On, który jest ich Bogiem i synem Ewy.
Przyszedł więc do nich Pan, trzymając w ręku zwycięski oręż krzyża. Ujrzawszy Go praojciec Adam, pełen zdumienia, uderzył się w piersi i zawołał do wszystkich: „Pan mój z nami wszystkimi!” I odrzekł Chrystus Adamowi: „I z duchem twoim!” A pochwyciwszy go za rękę, podniósł go mówiąc: „Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus.
Oto Ja, twój Bóg, który dla ciebie stałem się twoim synem. Oto teraz mówię tobie i wszystkim, którzy będą twoimi synami, i moją władzą rozkazuję wszystkim, którzy są w okowach: Wyjdźcie! A tym, którzy są w ciemnościach, powiadam: Niech zajaśnieje wam światło! Tym zaś, którzy zasnęli, rozkazuję: Powstańcie!
Tobie, Adamie, rozkazuję: Zbudź się, który śpisz! Nie po to bowiem cię stworzyłem, abyś pozostawał spętany w Otchłani. Powstań z martwych, albowiem jestem życiem umarłych. Powstań ty, który jesteś dziełem rąk moich. Powstań ty, który jesteś moim obrazem uczynionym na moje podobieństwo. Powstań, wyjdźmy stąd! Ty bowiem jesteś we Mnie, a Ja w tobie, jako jedna i niepodzielna osoba.
Dla ciebie Ja, twój Bóg, stałem się twoim synem. Dla ciebie Ja, Pan, przybrałem postać sługi. Dla ciebie Ja, który jestem ponad niebiosami, przyszedłem na ziemię i zstąpiłem w jej głębiny. Dla ciebie, człowieka, stałem się jako człowiek bezsilny, lecz wolny pośród umarłych. Dla ciebie, który porzuciłeś ogród rajski, Ja w ogrodzie oliwnym zostałem wydany Żydom i ukrzyżowany w ogrodzie.
Przypatrz się mojej twarzy dla ciebie oplutej, bym mógł ci przywrócić ducha, którego niegdyś tchnąłem w ciebie. Zobacz na moim obliczu ślady uderzeń, które zniosłem, aby na twoim zeszpeconym obliczu przywrócić mój obraz.
Spójrz na moje plecy przeorane razami, które wycierpiałem, aby z twoich ramion zdjąć ciężar grzechów przytłaczających ciebie. Obejrzyj moje ręce tak mocno przybite do drzewa za ciebie, który niegdyś przewrotnie wyciągnąłeś swą rękę do drzewa.
Snem śmierci zasnąłem na krzyżu i włócznia przebiła mój bok za ciebie, który usnąłeś w raju i z twojego boku wydałeś Ewę, a ta moja rana uzdrowiła twoje zranienie. Sen mej śmierci wywiedzie cię ze snu Otchłani. Cios zadany Mi włócznią złamał włócznię skierowaną przeciw tobie. Powstań, pójdźmy stąd! Niegdyś szatan wywiódł cię z rajskiej ziemi, Ja zaś wprowadzę ciebie już nie do raju, lecz na tron niebiański. Zakazano ci dostępu do drzewa będącego obrazem życia, ale Ja, który jestem życiem, oddaję się tobie. Przykazałem aniołom, aby cię strzegli tak, jak słudzy, teraz zaś sprawię, że będą ci oddawać cześć taką, jaka należy się Bogu.
Gotowy już jest niebiański tron, w pogotowiu czekają słudzy, już wzniesiono salę godową, jedzenie zastawione, przyozdobione wieczne mieszkanie, skarby dóbr wiekuistych są otwarte, a królestwo niebieskie, przygotowane od założenia świata, już otwarte”.
