2016-11-25

W obronie stada

Dlaczego dziś stada trzeba bronić? Przed czym? Czy coś mu zagraża?

Aneta
Liberacka

zobacz artykuly tego autora >

Jest taka jedna wartość, która dla każdego człowieka, bezwzględnie jest najważniejsza. Wartość, w obronie której stanie zawsze. Dla której zawsze się podniesie. Za którą jest w stanie oddać wszystko. Taką wartością jest Rodzina – STADO.

Dlaczego dziś stada trzeba bronić? Przed czym? Czy coś mu zagraża?

Dziś w każdej rodzinie pojawiają się dylematy. Pierwszy, kiedy w ogóle ją założyć. Następnie: Czy jestem prawdziwym ojcem? Czy jestem dobrą matką? Niepewność. Zazdrość. Gniew. Zadufanie w sobie. Zdrada. Brak przebaczenia. Relatywizm. Brak wymagań. Dylematy wynikające z pomieszania ról w rodzinie. Już Jan Paweł II mówił, że: problemem jest błędne pojmowanie w teorii i praktyce niezależności małżonków we wzajemnych odniesieniach. Jest duży zamęt w pojmowaniu autorytetu rodziców i dzieci. Niektóre rodziny stanęły niepewne i zagubione wobec swych zadań…

Jak bronić dziś swojego STADA? Gdzie szukać sił i amunicji w tej walce?

Zapraszam w adwencie na specjalne rekolekcje: “Wilki dwa. W obronie stada”.

Co drugi dzień, będziemy publikować kolejny odcinek rekolekcji, prowadzonych przez Ojca Adama Szustaka i Roberta Friedricha Litzę. Może to właśnie ten adwent, w którym, podejmiemy wyzwanie, mocne postanowienie i wspólnie z prowadzącymi staniemy do walki ze złem. Do walki o naszą rodzinę. O wszystkie sprawy, które idą nie tak. Może tym razem wygramy. Może ten adwent, to przygotowanie, to właśnie ten czas, kiedy wszystko co idzie nie tak, zacznie działać. Kiedy wreszcie znajdziemy czas dla siebie. Wreszcie znajdziemy cierpliwość. Wreszcie znajdziemy zaufanie. I wreszcie podarujemy sobie prawdziwą miłość.

Może te święta w naszej rodzinie tym razem staną się naprawdę wyjątkowe. A może nie tylko przeżyjemy wspaniałe rodzinne święta, ale będziemy też dla innych żywym przykładem, że warto podjąć walkę o rodzinę. Że warto stanąć w obronie swojego stada.

• Biskup Grzegorz Ryś: Bóg codziennie daje znaki

• Wilki Dwa: Zapowiedź

• Adam Szustak OP: O co chodzi w Adwencie?

• Książkowe must have na Adwent

• Czekamy

• Obyś się uśmiechnął, czyli po co nam Adwent

• A co jeśli ten Adwent będzie Twoim ostatnim?

Aneta Liberacka

Redaktor naczelny portalu Stacja7.pl, prezes Fundacji Medialnej 7. Z wykształcenia matematyk, doświadczenie zawodowe jako manager zdobywała w takich miejscach jak Comarch, czy HP, prowadząc projekty w Europie, Ameryce Środkowej i krajach arabskich. Mama czwórki dzieci, chętnie zabierająca głos w sprawach: kobiet, dzieci, rodziny, edukacji. Bliska jej sercu jest nauka społeczna Jana Pawła II. Na Stacji 7 od kilku lat prowadzi cykl "Rozmowy z Janem Pawłem II" oraz podejmuje tematy społeczne.

Zobacz inne artykuły tego autora >

Aneta
Liberacka

zobacz artykuly tego autora >

2016-11-14

#F16. Ludzie papieża Franciszka

Agenci do zadań specjalnych. Ludzie papieża Franciszka. Uczestnicy ŚDM’16. Młodzi, gotowi zostawić swoje wygodne życie i porwać innych wraz z falą miłości, radości i entuzjazmu

Aneta
Liberacka

zobacz artykuly tego autora >

W kwietniu 1984 do Rzymu, potem 1987 do Buenos Aires, 1989 do Santiago de Compostela, 1991 do Częstochowy, następnie do Denver, Manili… itd. Młodzież pozostawiała swoich idoli, celebrytów i inne cool-osobowości i jeździła na Światowe Dni Młodzieży, żeby zafascynować się ich Wielkim Architektem – człowiekiem, który przypomniał im coś, czego nie słyszeli od nikogo innego. Człowiekiem, który powiedział im, że są nadzieją świata, nadzieją Kościoła i jego nadzieją, oraz że muszą od siebie wymagać nawet gdyby inni od nich nie wymagali. (Rozmowy z Janem Pawłem II. Młodzież)

W sierpniu 2016 roku młodzież z całego świata kolejny raz zostawiła swoich idoli i przyjechała do Krakowa, by od człowieka Wielkiego Rabanu usłyszeć, że czas założyć wyczynowe buty, podnieść się z kanapy, wziąć ten świat w swoje ręce i zacząć go naprawiać. Ale wcześniej, po mądrość iść do swoich babć i dziadków.

Co takiego przyciąga tylu młodych ludzi, skoro stawia się im głównie wymagania, zachęca do porzucenia wygodnego życia, proponuje poświęcenie dla innych, porzucenie myślenia o sobie, poddawania się pokusie egoizmu? Skąd to się bierze, że fala młodości, która przetoczyła się wcześniej przez inne stolice ŚDM, a ostatnio przez Kraków, porwała niemal wszystkich i zamknęła usta nawet największym krytykom? Zaraziła radością i entuzjazmem, a przede wszystkim nadzieją każdego, kto tylko znalazł się w pobliżu? Nawet w ten dzień, w piątek, kiedy musieliśmy się na chwilę zatrzymać i modlić w ciszy?

Odpowiedź jest jedna: osiemdziesięcioletni papież Franciszek, który wskazał nam Boga, pokazał Źródło, skąd można wciąż czerpać. Boży paradoks: to sędziwy człowiek porwał młodzież do działania, do porzucenia bezczynności, do założenia wyczynowych butów.

To dlatego uderzyła w nas fala wzruszeń, sensu i chęci. Uderzyła i porwała. I to porwała nie na wzór chwilowego zrywu. Takich zrywów w ostatnich “akcyjnych czasach” mamy wiele: moda na pokemony, poparcie sprowadzające się zamiany profilu na portalu społecznościowym, udostępnienie hasztaga. Niewiele od nas świat dziś wymaga. A tu porwał nasze serca i przybliżył do Boga człowiek, który mówił o trudzie, zachęcał do wysiłku i prawdziwego działania. “Temu, który daje nam życie, nie można odpowiedzieć jakąś myślą lub zwykłym SMS-em” – dodał dobitnie.

Zapraszam do numeru o tym, co nam zostało po Światowych Dniach Młodzieży. Jak działamy, gdzie dzieje się raban (Nie możemy tego zmarnować)? Co dziś robią liderzy ŚDM, czyli wolontariusze (Wolontariuszem się jest, a nie bywa)? Jak lipcowe święto odmieniło wciąż młody polski Kościół? A co każdy z nas może zrobić, by stać się miłosiernym? Co może zrobić kolejne pokolenie młodych, zainspirowanych nauką Piotra naszych czasów, które podobnie jak pokolenie JP2 dekadę temu, otrzymało potężny dar inspiracji (Rozmowy z Janem Pawłem II. Młodzież)?

Co mamy robić my, pokolenie F16, by ŚDM nigdy się nie skończył? By #F16 nie okazało się tylko zwykłym hasztagiem?