Św. Albert Wielki
Ten pochodzący z Bawarii Doktor Kościoła, do zakonu dominikanów wstąpił w 1223 roku. Legenda głosi, że stało się to krótko po tym, jak objawiła mu się Maryja. Św. Albert w swoich pracach teologicznych czerpał wiele z filozofii Arystotelesa, dzięki czemu udało mu się dostrzec możliwość pogodzenia prawd nauki katolickiej i wiedzy przyrodniczej. Z tego dorobku chętnie korzystał jego uczeń – św. Tomasz z Akwinu.
Św. Albert Wielki zasłynął również wielkim zamiłowaniem do wszelkich dziedzin nauki, a jego prywatne eksperymenty wybiegały o kilka epok do przodu. Odkrył światłoczułość srebra o kilkaset lat wcześniej przed tym, jak dokładnie opisaną ją naukowo. Stworzył też pierwszego na świecie… androida, robota o ludzkiej postaci. Z powodu takich zamiłowań, współcześni mu ludzie zarzucali Albertowi uprawianie magii.
Girolamo Savonarola
Urodził się 1452 r. w Ferrarze, we Włoszech, w rodzinie z tradycjami lekarskimi. Ojciec wysłał go do Bolonii na studia medyczne, ale Girolamo znudzony lekturą Hipokratesa zaczął z wielką fascynacją czytać dzieła Ojców Kościoła i biblijne proroctwa. To zaprowadziło go do Dominikanów.
W 1489 r. przybył do Florencji i od razu dał się poznać jako wybitny kaznodzieja przypisujący sobie prorockie posłannictwo czym porwał tłumy. Szybko stał się ulubieńcem lokalnej władzy jednak nic sobie z tego nie robił – publicznie wytykał jej błędy, bez pomijania tych popełnionych przez duchowieństwo. Tym samym stał się ikoną opozycyjnej wobec Medyceuszów siły politycznej.
Po upadku władzy Medyceuszów wpływy Savonaroli gigantycznie wzrosły. Powołując się na objawienia, których rzekomo doświadczył, utworzył on swego rodzaju bojówki, które zajmowały się odbieraniem mieszkańcom kosztowności i paleniem ich na publicznym placu Florencji. Działania te wywołały opór i Savonarola został wezwany przez papieża Aleksandra VI. Nie stawił się za co została nałożona na niego suspensa.
Przeczytaj również
-
Narkotyki – duży, cichy problem wśród młodzieży. „Zaczynają w wieku 15-16 lat”
-
Zakończyła się ekshumacja szczątków ks. Michała Rapacza. W czerwcu zostanie ogłoszony błogosławionym
-
Jutro Niedziela – IV Wielkanocna B
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Papież wprowadza zmiany w watykańskim sądownictwie
-
Apostołowie w „The Chosen” kontra fakty biblijne
-
Small Talk 7. Tym razem gościem Weroniki Kostrzewy będzie… Marcin Zieliński!
-
Papież do młodych: to wy twórzcie przyszłość, razem z Bogiem
-
Nowi rekruci w Papieskiej Gwardii Szwajcarskiej. Wkrótce złożą przysięgę
-
Prezent na Komunię. Co kupić dziecku komunijnemu?
-
10. rocznica kanonizacji św. Jana Pawła II. Jak będą wyglądały obchody?
-
Pójdź za mną drogą miłości! Wzruszający film powołaniowy kleryków WSD w Rzeszowie
-
Jan Kobuszewski: To Bóg daje najważniejsze wsparcie
-
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
-
Abp Jędraszewski: żadne poczęte dziecko nie jest własnością ani matki, ani ojca
To wyprowadziło Savonarolę z równowagi. Zaczął głosić kazania, w których wprost lżył papieża za co został ukarany ekskomuniką. Girolamo nie zaprzestał swoich działań i domagał się soboru, który wystąpiłby przeciwko papieżowi.
W końcu Girolamo Savonarola został schwytany i postawiony przed świeckim sądem, który za spiskowanie przeciw papieżowi, schizmę i herezję został skazany na śmierć przez powieszenie.
Papież Aleksander VI nakazał przed wykonaniem wyroku wyspowiadać i komunikować Savonarolę i osobiście udzielił mu odpustu zupełnego.
Św. Tomasz z Akwinu
Koledzy nazywali go “milczącym wołem”, a przy spisywaniu dzieł pomagali mu sekretarze – ponoć miał tak brzydkie pismo, że nie dało się go rozczytać. Dziś mówi się, że jego notatki wyglądają tak, jakby ręka nie nadążała za myślą. W ciągu 22 lat pracy naukowej stworzył około 100 dzieł. Jego system jest dziś podstawą nauczania Kościoła.
W młodości św. Tomasz był oblatem w zakonie benedyktyńskim w opactwie Monte Cassino. Po zajęciu opactwa przez wojska Fryderyka II Tomasz studiował w Neapolu, poznał tam Zakon Kaznodziejski i przyjął habit. Jego rodzina nie mogła się pogodzić z tym, że pochodzący z tak dobrze sytuowanej rodziny Tomasz chce spędzić życie w zakonie żebraczym. Pewnego razu bracia Tomasza porwali go i przez 2 lata więziony był w rodzinnej posiadłości. Ostatecznie wrócił jednak do zakonu i studiował, a kilka lat po święceniach kapłańskich otrzymał najwyższy możliwy wtedy tytuł naukowy Mistrza Świętej Teologii.
Życie Tomasza oddaje mocno duchowość dominikańską, uwypuklając znaczenie studium i ucząc, że jedynie nieustanne zgłębianie i odczytywanie prawd Bożych pozwala skutecznie przepowiadać. Wskazuje także, że niezbędnym elementem tego przepowiadania jest pokora i otwarcie się na Bożą łaskę. To właśnie pokora i umiłowanie prawdy doprowadziły Tomasza – choć nie bez trudów – do świętości. Skuteczność tej drogi potwierdzić może również fakt, że Tomasz został kanonizowany niespełna 50 lat po swojej śmierci.
Świętość Tomasza z Akwinu to dowód na to, że można pogodzić poznanie rozumowe z wiarą. W swoim najbardziej znanym dziele, “Sumie teologicznej” przedstawił pięć dróg do poznania Boga. Napisał o Bogu wszystko, co mógł powiedzieć, wszystko, co wiedział z własnego doświadczenia i życia wiarą, mając jednocześnie świadomość, że Bóg to niezgłębiona tajemnica miłości.
Więcej o św. Tomaszu przeczytasz w tekście „Św. Tomasz z Akwinu. Skromny mistrz teologii”
Św. Katarzyna ze Sieny
Francuski filozof Henri Bergson powiedział, że mistycy katoliccy, a wśród nich Katarzyna ze Sieny, osiągnęli szczyt duchowego rozwoju jednostki. Dlaczego? Ponieważ – jego zdaniem – potrafili w sposób niezwykły połączyć dwie, wydawałoby się nieprzystawalne, rzeczywistości: głębokie życie kontemplacyjne i niesłychaną energię działania praktycznego.
Święta Katarzyna ze Sieny jest drugim, obok św. Tomasza z Akwinu, Doktorem Kościoła, którego wydał zakon Dominikanów. Różni ich to, że on był świetnie wykształconym teologiem, a ona, jedynym jak dotąd, Doktorem Kościoła – analfabetą.
