Zaczyna się niewinnie. W domu skończyły się spinacze, a masz w planie porządkowanie dokumentów. Mógłbyś co prawda kupić je w sklepie, to przecież tylko parę groszy… ale skoro to „nic nie kosztuje”, to przecież firma nawet nie odczuje straty. Brakującej paczki papieru ksero też przecież nikt nie zauważy, tyle się go codziennie zużywa. A właśnie – ksero. Niby nie wolno korzystać z niego do celów prywatnych, ale pani Zosia z księgowości przyniosła świetne przepisy na sałatki. Przecież to tylko kilka kartek…
Początki w nowej pracy są trudne – wiesz, że musisz dać z siebie wszystko, żeby pokazać się z jak najlepszej strony. Ale co, jeśli twoje „wszystko” to za mało? Postanawiasz grać va banque i przyjmujesz zadania, które przekraczają twoje kompetencje. Wiesz, że nie potrafisz tego zrobić dobrze – ale może jakoś jednak się uda… I jest! Pełen sukces. Nikt nie zauważył, że praca jest wykonana po łebkach. To może nie trzeba się aż tak przejmować? Może nikt nie zauważy niedociągnięć?
W końcu czas na przerwę. Zalewasz kawę, wyciągasz śniadanie i gazetę. Mija pół godziny a ty nadal jesz pierwszą kanapkę. Potem jeszcze chwila rozmowy z koleżanką, dwa telefony do domu, rzut oka na facebooka. Oo, już 16:00? Jak to szybko zleciało… Tylko efekty jakieś mizerne. No nic, jutro będzie lepiej.
Czeka cię wizyta u dentysty, więc wychodzisz z pracy kwadrans wcześniej. Nie ustalasz tego z nikim – bo co, jeśli szef się nie zgodzi? Na szczęście nikt nie zauważył. Kolejne okazje zdarzają się szybko – występy dziecka w przedszkolu, weekendowy wyjazd… To nie jest tak, że urywasz się bez powodu – zawsze masz poważny argument! A że nie przedstawiasz go szefowi…
Podczas jednej z przerw kolega opowiada o swoim nowym pomyśle – to naprawdę świetna sprawa! Koncepcja chodzi ci po głowie, zastanawiasz się, dopracowujesz szczegóły. W końcu idziesz do szefa i opowiadasz mu, co wymyśliłeś. No dobra, może nie wymyśliłeś, ale przecież dużo nad tym siedziałeś, oszlifowałeś ten diamencik. Kolega powinien się cieszyć, że jego projekt został wcielony w życie. Nie ważne, że pod twoim nazwiskiem – w końcu jesteście zespołem, prawda?
Przeczytaj również
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Prezent na Komunię. Co kupić dziecku komunijnemu?
-
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
-
„Wybrali skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. To były pierwsze słowa Benedykta XVI
-
„Nie było żadnej nadziei”. 81. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim
-
Sprawdź, kiedy relikwie Ulmów będą w twojej diecezji [TERMINARZ]
-
To z Rosji zakłócano sygnał Radia Maryja. KRRiT wskazuje na celowe działania
-
TVN zapłacił karę za reportaż o Janie Pawle II. To ponad pół miliona złotych
-
Modlitwa wiernych na ślub
-
Praca szuka człowieka
-
Ks. Michał Rapacz. “Niewygodny” kapłan, dla którego liczyła się tylko Prawda
-
Jak czytać psalmy? Wskazówki
-
Ks. Pawlukiewicz i „Pan Parkinson”. Z chorobą zmagał się w pokorze
-
Były rzecznik archidiecezji białostockiej ukarany. Jest komunikat kurii
-
Aborcja wraca do Sejmu
A jednak kolega się obraził. Do tego nastawił przeciwko tobie innych pracowników z działu. Atmosfera zrobiła się bardzo nieprzyjemna… W takich warunkach ciężko pracować, ale o urlopie w szczycie sezonu możesz zapomnieć. Na szczęście twój lekarz nie jest zbyt drobiazgowy – wymyślisz jakieś bóle głowy albo inne niepokojące dolegliwości i dwa tygodnie zwolnienia murowane. Może w tym czasie koledzy zapomną o tym „pożyczonym” pomyśle?
Najwyższy czas pójść do spowiedzi. Siadasz do rachunku sumienia. Czytając kolejne pytania w końcu trafiasz i na takie: czy pracowałeś uczciwie? Hmm.. Niczego nie ukradłeś, nie zdefraudowałeś pieniędzy. Nieuczciwy to może być szef – może oszukiwać na podatkach albo wypłatach pracowników. Ale szeregowy pracownik? Gdzie tam. Ty przecież uczciwie zarabiasz na życie…
