Uważny czytelnik poprzednich tekstów może się bez trudu zorientować, że jako rodzice bardzo wierzymy w dobroczynny wpływ ruchu, przyrody i przygody na wszechstronny rozwój naszych dzieci. Poza tym jesteśmy nieuleczalnymi (albo bezmyślnymi, zdaniem niektórych) optymistami: ktoś rzuca pomysł, druga strona podchwytuje, biedne (zdaniem niektórych) dziatki pakują plecaczki i ruszamy na rozpoznanie bojem.
Na przykład wybieramy się na pielgrzymkę, co prawda jednodniową, ale po górzystym terenie i z całkiem długą trasą do pokonania.
Z pięciorgiem dzieci w wieku od roku do 11 lat.
Bo niby czemu nie.
W zeszłym roku poszliśmy z Korbielowa na Jasną Górkę z parafialną pielgrzymką dominikańską. Ojcowie i bracia bardzo dbali o równowagę między powagą, modlitwą a rozrywką. Czy odśpiewano parę hitów z cyklu „dżdżownica i ślimak nas mija”? Ależ oczywiście. Czy opowiedziano parę sucharów o odciskach? No raczej. Ale były też Godzinki, były piękne staromodne pieśni maryjne, postój na konferencję (uroczo speszeni młodziutcy neoprofesi opowiadali z zaangażowaniem i szczerością o Panu Bogu) i Różaniec. Na miejscu Msza Święta z porządnym kazaniem i wręczenie pamiątek dla najstarszych, najmłodszych, najdłużej pielgrzymujących itd. Dobry, wesoły, Boży dzień.
Przeczytaj również
-
Czy papież odwiedzi Indonezję? „Wciąż dyskutujemy z zainteresowanymi stronami”
-
Papież w maju odwiedzi Weronę
-
Czy papież pojedzie na otwarcie katedry Notre Dame?
-
Franciszek nie zamierza rezygnować z urzędu. Chce jechać do Argentyny
-
Maturzyści na Jasnej Górze: „Ty, Matko, znasz nasze marzenia”
-
Maturzyści pielgrzymują na Jasną Górę. „Pragną spotkać się z Matką Bożą”
-
Kobiety po chorobie nowotworowej piersi przyjadą na Jasną Górę. Pielgrzymka już w sobotę
-
W weekend rodziny z całej Polski spotkają się na Jasnej Górze
-
Abp Galbas na Jasnej Górze: często to nie praca jest dla człowieka, ale człowiek dla pracy
-
Mieszkańcy Płocka pielgrzymują do Matki Bożej Brzemiennej. „To Matka, która wszystko rozumie”
-
Księża pielgrzymowali do Matki Bożej Kodeńskiej. „Czyńmy wszystko, abyśmy nie zasłużyli na miano obłudników”
-
Na Jasną Górę dotarło więcej pielgrzymów niż rok temu
-
Anna Popek: Wejście na pielgrzymi szlak jest odkrywaniem siebie
-
Abp Ryś: doświadczenie Kościoła nie może trwać tylko pięć dni w roku, na pielgrzymce
-
Abp Ryś: miłość czyni gorzkie słodkim
A gdzie te dzieci, pytacie? Najmłodsza, półtoraroczna, w nosidle. Najstarszy z przodu, rozwijał się towarzysko. Dzielna i sprawna ośmiolatka sunęła przed siebie jak czołg, nastawiona jak zwykle na wycisk, docisk i osiąg (czasem się jej trochę boję).
Newralgicznym punktem naszego planu (jakiego planu?) była środkowa dwójka, sześciolatek i czterolatka. Przy czym młoda cierpi na przypadłość wdzięcznie zwaną „bolinóżką”, inaczej luźny mięsień. Ujmując rzecz delikatnie – nie jest tytanem sportu. Umie za to bardzo elokwentnie opowiedzieć, dlaczego nie jest w stanie uczynić już ani kroku.
Właściwie nie wiem, na co liczyliśmy, zabierając ją.
Okazało się jednak, nie po raz pierwszy w naszej karierze, że Pan Bóg kocha wariatów i nasyła jednych na drugich, żeby im ułatwiać. Na początku było z górki i młoda szła niesiona entuzjazmem. Potem był postój na herbatę i coś słodkiego. A kiedy zaczęło się robić trudniej – obok nas pojawiła się, jak niebieski, pięknie pomarszczony anioł, mała siostra Barbara. Maleńka, szczuplutka, żwawa, odziana w solidne górskie buty. Najpierw wybuchnęła entuzjazmem na widok naszego wdzięcznego stadła, a potem ujęła Pannę Bolinóżkę i jej starszego brata za rączki i ruszyła z nami. Trochę rozmawiała z dorosłymi, ale większość uwagi skupiła na dzieciach, wypytując o różne sprawy i słuchając z zaangażowaniem. Kiedy było bardzo pod górkę, sypała opowieściami o szczelinach na Mont Blanc, które pokonywała za młodu.
Mali, oczarowani i zasłuchani, niepostrzeżenie dotarli do celu. Na samym końcu pielgrzymiego węża, właściwie to kwadrans za peletonem, ale nieistotne: na swoich krótkich nóżkach pokonali ponad 25 kilometrów bez płaczu i awantur – wręcz przeciwnie, ubawieni i w wybornych nastrojach.
Po Mszy siostra Barbara odebrała nagrodę dla najstarszego pielgrzyma. Okazało się, że ma lat 86.
Takie rzeczy spotykają nas często, i z tego względu nasz bezmyślny optymizm nijak nie chce nas opuścić, bo ilekroć rzucamy się w jakieś przedsięwzięcie z założeniem „jakoś to będzie” – okazuje się, że jest zdecydowanie lepiej niż „jakoś”. Błogosławieństwa sypią się obficie i z niespodziewanej strony.
Dlatego, jeśli zastanawiacie się czy iść na pielgrzymkę, z dziećmi czy bez – idźcie! Jakoś to będzie!
