Wszyscy rodzice wiedzą, jakiej koncentracji, inteligencji, ciętej riposty, elastyczności i trzeciej ręki wymaga przebywanie z ukochanym potomstwem. Wszyscy znamy uczucie wyżęcia wieczornego i dojmujące pragnienie położenia się plackiem o dziewiętnastej. Pamiętamy (albo na bieżąco przeżywamy) czasy niemowlęctwa naszych dzieci i własne zdumienie faktem, że ktoś tak maleńki potrafi tak wszechstronnie zarządzać życiem całego domu. Przeżywamy z dziećmi ich problemy, choroby, emocje i pragnienia, czytamy przeznaczone dla nich książki i lepiej niż byśmy chcieli znamy się na bohaterach kreskówek.
Czytaj także >>> 17 lat modlitw i łez. Co robić, gdy dorosłe dziecko odchodzi od wiary? [REPORTAŻ]
Ale – mimo wszystko – jesteśmy dorośli. I najczęściej jest nas, dorosłych, dwoje w tym lokalu. Powinniśmy, z natury rzeczy, szukać w sobie nawzajem sprzymierzeńców – tworzyć drużynę wapniaków, którzy czasem muszą przeciwstawić się wspólnie zapędom drużyny planktonu, opchnąć ją do wyra najwcześniej jak się da i spędzić przynajmniej część wieczoru razem, robiąc różne dorosłe rzeczy (np. oglądać kryminały na netfliksie i jeść lody po 20:00, nie zawsze starczy sił i fantazji na więcej). Uważam, że upieranie się przy tych dwóch godzinach dziennie jest jeszcze ważniejsze niż wspólne wychodzenie.
Nawet nie trzeba nazywać tego randką, nakrywać stołu i odpalać świeczek (chyba, że ktoś lubi). Ważne jest po prostu przebywanie w tym samym balonie powietrza i zajmowanie umysłu czymś innym niż ukochane przecież dzieci. Mamy ich pięcioro, jak wiadomo, ale wieczorami nie rozmawiamy na ich temat, nie z niechęci, ale z potrzeby zmiany torów myślenia. Jesteśmy z nimi całodobowo (praca zdalna) i jeżeli świadomie nie wyrwiemy dla siebie tych paru chwil „czasu dorosłych”, to zostaniemy zjedzeni przez Rodzicielstwo. Potem młodzi dorosną i sobie pójdą, a my pozostaniemy zjedzeni, bez wspólnego obszaru, bez wspólnych tematów, i pozostanie nam tylko owinąć się płachtą i czołgać w kierunku cmentarza.
Czytaj także >>> Modlitwą i płaczem. Sposób na nawrócenie
Przeczytaj również
-
Modlitwa wiernych na ślub
-
50 tys. osób uczestniczyło w Narodowym Marszu Życia. „Nie wywiesimy białej flagi”
-
Wielka manifestacja w obronie życia już w niedzielę w Warszawie. „Nie możemy stać z boku”
-
Rafał Zawierucha: jako osoba wierząca, wielokrotnie doświadczyłem dobroci Stwórcy
-
Ania Stachowiak: Wiele osób pisze, że dzięki historii mojej i Adama, odnaleźli drogę do Boga
-
Joanna Kulig o swoim małżeństwie: Opatrzność nad nami czuwała, że się odnaleźliśmy
-
Small Talk 7. Gościem Weroniki Kostrzewy będzie… Ania Stachowiak!
-
Jesteś mamą z małym dzieckiem? Przyjdź na wyjątkowe wielkopostne rekolekcje
-
Marsz dla Życia i Rodziny ponownie przejdzie ulicami Warszawy
-
Wojciech Modest Amaro i jego żona: żyliśmy bez Boga wiele lat, nie chcemy do tego wracać
-
Małżeństwo: jak połączyć te dwa światy
-
Muniek Staszczyk podzielił się radosną nowiną! „Wszyscy jesteśmy tym bardzo podekscytowani”
-
„Każdy może się zachwycać darem, jakim jest sakrament małżeństwa”. Weź udział w wyjątkowym kongresie
-
„Małżeństwo Bliskości”. Wkrótce Międzynarodowy Tydzień Małżeństwa
-
Małżonkowie odnowią przysięgę na Jasnej Górze
Dlatego wychodzić też trzeba, bez dzieci, żeby mieć wspólny pozadomowy kontekst i wspólne wspomnienia. Chociaż na chwilę, chociaż dookoła domu na spacer. Dzieci naprawdę rosną, i czasu na wyjścia we dwoje robi się sporo, ale dość często na tym etapie już nie ma po co – bo ludzie, którzy kiedyś byli parą, stali się wyłącznie rodzicami. Zespołem do spraw pielęgnacji i wychowania. Przecież nie o tym marzymy, nie do tego dążymy. Dlatego regularny czas dorosłych jest niezbędny jak mycie zębów. Rzekłam.
