O. Adam Szustak OP: O co naprawdę chodzi w spowiedzi?

– Nie bój się bezradności w spowiedzi. To właśnie ona ocala. Nie bój się tego wstydu, że przyszedłeś z grzechami, nie bój się nieumiejętności radzenia sobie z własną słabością. Nie noś tego sam, daj to wszystko właśnie Jemu – mówi o. Adam Szustak OP.

Adam Szustak OP STRASZNA KSIĄŻKA

Reklama

W jednym z rozdziałów Księgi Ezechiela znajdujemy nietypowy opis spowiedzi. Prorok słyszy donośny głos Boga, który można porównać do wezwania do nawrócenia. Można się do tego głosu przyzwyczaić i udawać w końcu, że go nie ma, trwać w grzechu. Bóg posyła strażników, którzy mają sprawdzić, jak wszystko funkcjonuje i zabić to, co niszczy człowieka.

Chodzi o pewnego rodzaju przyjrzenie się, czy to, co się w nas dzieje, ma szansę na uratowanie, o zobaczenie, co jest w nas nie w porządku, co trzeba zrobić, żeby było dobre. A to jest nic innego jak tylko spowiedź. Ona jest bowiem stawieniem się – może to zabrzmi głupio, ale nie szkodzi – przed administracją niebiańską, rozkoszną administracją niebiańską. Może myślisz, że spowiedź nie jest tak rozkoszna, bo przecież musimy przyznawać się do win, pokazywać grzechy, przyjmować karę. Tak, to rzeczywiście jest prawda, bo spowiedź jest właśnie czymś takim, ale na tym nie kończy się działanie Boga. On idzie dalej.

Tak opowiada o spowiedzi o. Adam Szustak OP w „Strasznej książce”. Bóg widząc zło nie jest w stanie powstrzymać swojej zapalczywości, by w nie uderzyć. Ks. Marcin Kowalski, biblista, dodaje, że mimo wszystko „relacja z Bogiem ocala garstkę spośród dokonującej się w Jerozolimie rzezi”. Jeśli żyjesz z Bogiem dziś, będziesz żył także w czasie sądu i po nim, kiedy rozpadanie się nasz ludzki świat.

CZYTAJ WIĘCEJ W STRASZNEJ KSIĄŻCE