15 marca 2017

Szarańcza

Oczywiście nie chodzi o tę zwykłą szarańczę, ale o szarańczę apokaliptyczną

Reklama

Ci, którzy projektowali wygląd Obcego ze znanego cyklu SF, chcieli podobno wymyślić najstraszniejszą i najbardziej przerażającą istotę, jaką może powołać do istnienia ludzka wyobraźnia. Moim skromnym zdaniem szarańcza z Apokalipsy budzi większą grozę.

Przerażający opis piekielnej szarańczy z Apokalipsy św. Jana (który pojawia się w kontekście piątej trąby i pierwszego „biada”) przypomina postacie kreowane w horrorach i oniryczne zwidy typowe dla średniowiecznych wyobrażeń demonów: „A wygląd szarańczy: podobne do koni uszykowanych do boju, na głowach ich jakby wieńce podobne do złota, oblicza ich jakby oblicza ludzi, i miały włosy jakby włosy kobiet, a zęby ich były jakby zęby lwów, i przody tułowi miały jakby pancerze żelazne, a łoskot ich skrzydeł jak łoskot wielokonnych wozów, pędzących do boju. I mają ogony podobne do skorpionowych oraz żądła; a w ich ogonach jest ich moc szkodzenia ludziom przez pięć miesięcy” (Ap 9, 7-10).

Apokaliptyczna szarańcza otrzymuje polecenie, aby nie wyrządzać szkody roślinności. Jej ofiarami mieli być ludzie nie posiadający pieczęci Boga na czołach. Zamiast ogołacać ogromne obszary z roślinności, szarańcza miała zadawać ból ludziom, lecz ich nie zabijać: I dano jej nakaz, by ich nie zabijała, lecz aby pięć miesięcy cierpieli katusze. A katusze przez nią zadane są jak zadane przez skorpiona, kiedy ugodzi człowieka” (Ap 9, 4-5). Człowiek ugodzony przez skorpiona bardzo cierpi i niejednokrotnie umiera. Jadowitość i agresywność skorpiona w połączeniu z szybkością przemieszczania się i ogromną liczebnością szarańczy to wizja naprawdę budząca trwogę.